Zeg dat je van mij bent

Al op de eerste bladzijde maak je op indrukwekkende manier kennis met de hoofdpersoon, Stella Widstrand. De beschrijving van haar gedachten zijn zo duidelijk dat je niet anders kunt dan nog meer willen weten over hetgeen haar bezighoudt. Ze is meteen een levensecht persoon!

Tijdens een vakantie twintig jaar geleden verdween haar dochter Alice maar haar lichaam werd nooit gevonden.
Dat gegeven alleen al, is te erg om over na te denken. Hoe zou je zelf zijn in zo’n geval, vraag ik me af tijdens het lezen.
Stella is psychotherapeute en als op een dag een nieuwe cliënte zich bij haar praktijk meldt, voelt Stella dat dit haar verdwenen dochter Alice is. Ze voelt het niet alleen, maar ziet het ook! Daarom doet ze er alles aan om deze patiënte ervan te overtuigen dat ze moeder en dochter zijn.

Dat gaat niet van een leien dakje omdat haar directe omgeving op een manier reageert die wel begrijpelijk is, maar daarom voor Stella niet minder verdrietig is om mee te moeten maken.
Want het is niet de eerste keer dat Stella haar dochter 'terugvindt'. De vorige keer dat dat gebeurde, werd ze gedwongen opgenomen in een kliniek. Henrik, haar man kon niet anders dan toekijken.

Stella duikt terug in haar verleden en bezoekt de plaats waar haar verdriet begon: een huisje en het strand bij Strandgården.
Mijn gedachten gaan dan een bepaalde richting uit; ik heb het idee dat ik weet welke kant het verhaal op zal gaan, maar dat idee geef ik weer op terwijl ik verder lees.

Stella merkt dat iemand rare dingen met haar uithaalt, zoals het sturen van een overlijdensbericht… háár overlijdensbericht! Tegelijkertijd probeert iemand het hoe dan ook te voorkomen dat er een band ontstaat tussen haar en haar patiënte. Wie is deze stalker?
Ook Henrik, haar man heeft soms moeite om haar te geloven en dat doet pijn.
Langzaam maar zeker begint Stella te twijfelen aan haar herinneringen.

Deze thriller wordt verteld uit perspectief van de drie hoofdpersonen: Stella, Isabelle en Kerstin. De in cursief geschreven terugblikken zijn een prachtige aanvulling op het verhaal en dat zorgde er voor dat ik me heel betrokken ging voelen met de ervaringen van deze hoofdpersoon.

Door de prettige schrijfstijl, de wisselende perspectieven en de duidelijke karakters van de hoofdpersonen leest Zeg dat je van mij bent heerlijk tot en met de allerlaatste bladzijde. Een overdonderend verhaal dat me zó pakte dat ik dit boek nauwelijks weg kon leggen.
Ik heb dit debuut ontzettend graag gelezen en waardeer het met 4,5/5*

Zeg dat je van mij bent is het debuut van de Zweedse Elisabeth Norebäck. Ze studeerde aan de Technische Universiteit van Stockholm en werkt momenteel als verpleegkundige. Haar debuut werd in korte tijd verkocht aan achtentwintig landen en dat moet wel iets zeggen. Twintig jaar geleden verdween Alice, de dochter psychotherapeute Stella Widstrand, tijdens een vakantie. Stella was toen nog maar 17 jaar oud en Alice is nooit meer gevonden. Alice krijgt een nieuwe patiënt op gesprek, Isabella, en is er direct van overtuigt dat zij haar verdwenen gewaande dochter is.

Zeg dat je van mij bent wordt verteld vanuit het oogpunt van drie vrouwen: Stella, Isabella en de moeder van Isabella, Kerstin. Dit is direct al een van de sterke punten van het boek, de oogpunten van de drie vrouwen versterken het verhaal en geven Elisabeth Norebäck een mechanisme om te spelen met de lezer. Ze weet je ingenieus bewust op het verkeerde been te zetten, om je daarna compleet te verrassen. Verrassing is absoluut het sleutelwoord van deze psychologische thriller. Ze dwingt je als het ware een mening op over de drie vrouwen, die je later zal moeten herzien.

Elisabeth Norebäck kiest zeker niet voor de logische weg en dat maakt het boek zo`n ontzettend sterk debuut. Prachtig worden alle mogelijke gevoelens beschreven en daadwerkelijk aan de lezer overgebracht. Je leeft daadwerkelijk mee en voelt met ze mee. De paniek is daadwerkelijk voelbaar en je handen jeuken als het ware om in te grijpen. Elisabeth Norebäck heeft schrijftalent en ik ben dan ook nu al benieuwd naar volgende boeken van haar hand.

Geschreven bij Zeg dat je van mij bent

Het verhaal kent een zeer duidelijke opbouw, afwisselend zijn drie vrouwen aan het woord: Stella, Isabelle en Kerstin. Heden en verleden worden op die manier zeer goed uit elkaar gezet. Zo goed dat na een tijd verveling op de loer ligt. Zou dit het zoveelste goed geschreven boek zijn, waarin de spanning ver te zoeken is? Nee, gelukkig niet, want halverwege gaat het steil bergop met zowel spanning als tempo. De personages zijn zo levensecht neergezet dat je het gevoel hebt ze te kennen. Je voelt hun angst, verdriet en frustratie. Af en toe wil je gewoon ingrijpen en eens iemand flink door elkaar schudden. Sommige dingen zijn voorspelbaar, andere dan weer helemaal niet. Conclusie: Norebäck heeft een sterke plot verzonnen, het verhaal steekt zeer goed in elkaar!

Ter info, ik las de Zweedse versie van het boek, ik hoop dat de vertaling recht doet aan de schrijfstijl van Norebäck, want die wist ik enorm te appreciëren.

Wat doet het met een vrouw die haar kind kwijtraakt? Niet alleen kwijtraakt, maar het verdwijnt en ze komt er nooit achter wat er met het kind gebeurd is? Dit verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van drie vrouwen: Stella, Isabelle en Kerstin en vanaf pagina één leeft het verhaal. Onmiddellijk wordt ik het trauma van Stella ingezogen.
Al heel snel ook merk ik dat er gebeurtenissen zijn geweest bij alle drie de vrouwen, die niet direct bekend zij, maar waarvan de impact op hun dagelijks leven enorm is.
Wat zijn dat voor gebeurtenissen? Wat drijft hen? Norbäck houdt de spanning er voorlopig heerlijk in.

Zeg dat je van mij bent
Tijdens een vakantie twintig jaar geleden verdween Alice, de dochter van psychotherapeute Stella Widstrand, maar haar lichaam is nooit gevonden. Als op een dag een nieuwe cliënte zich bij haar praktijk meldt, weet Stella zeker dat deze Isabelle haar verdwenen dochter Alice is. Ze doet er alles aan om Isabelle ervan te overtuigen dat ze moeder en dochter zijn. Maar dit is niet de eerste keer dat Stella haar dochter 'terugvindt'. De vorige keer dat dat gebeurde, werd ze gedwongen opgenomen in een kliniek.
Tegelijkertijd probeert iemand koste wat het kost te voorkomen dat Isabelle en zij een band krijgen. Langzaam maar zeker beginnen Stella en Isabelle te twijfelen aan hun herinneringen, hun geheugen en hun identiteit.
Hoe ver is Stella bereid te gaan om haar dochter terug te krijgen?

Ondanks alles zoeken Stella en Isabelle toenadering tot elkaar, maar ieder met haar eigen motieven. Tasten elkaar af, draaien omzichtig om elkaar heen, om er van elkaar achter te komen of elkaars beweegredenen en gedachten kloppen. Dit roept zoveel spanning op dat ik steeds geneigd ben om te gaan roepen. ’Vertel het! Vraag het dan!’
Het moment dat dit dan ook gebeurd, raakt Stella’s leven in een neerwaartse spiraal. Beangstigend is het hoe zij door onbekenden gemanipuleerd en bedreigd wordt en niemand gelooft haar. En wat voert de kwaadaardig overkomende, benauwende Kerstin in haar schild?

Vastgekluisterd aan mijn stoel in ieder geval, door de quasi achteloze in het verhaal geworpen opmerkingen, zodat ik het gevoel had constant achter mezelf aan te lopen, naar adem snakkend: hè? Wat is er gebeurd? Wat heb ik gemist? Vervolgens wordt het later net zo achteloos en stukje bij beetje duidelijk.

Een angstaanjagend verhaal, prachtig opgebouwd en indringend, met veel diepgang verteld.

Hoewel de schrijfstijl soms wat erg droog is, is het een verhaal waar je steeds verder ingezogen wordt, tot je niet meer weet wie je nou moet geloven. Goeie vakantiethriller!

Geschreven bij Zeg dat je van mij bent

Spannend en verrassend, een echte page-turner

Geschreven bij Zeg dat je van mij bent

Viel me erg tegen, het boeide niet echt

“Zeg dat je van mij bent”
Auteur: Elisabeth Norebäck
Uitgever: Prometheus
Nederlandstalig
400 pagina's
9789044634860
januari 2018

---- “Ik heb over deze dag gedroomd. Gefantaseerd over hoe het zou gaan.
Hoe ik me zou voelen, wat ik zou zeggen. Het was niet de bedoeling dat het zo zou verlopen. En dat doet me meer pijn dan ik me had kunnen indenken.---------

Alice, de 1 jarige dochter van Stella en Daniel, verdwijnt 20 jaar geleden tijdens een vakantie in Strandgarden. Haar lichaam wordt nooit gevonden.
Inmiddels heeft Stella een carrière opgebouwd als psychotherapeute en woont in Stockholm.
Ze is getrouwd met Henrik Widstrand en samen hebben ze een zoon Milo die 13 is.

Als er een jonge vrouw haar praktijk binnenloopt weet Stella zeker dat het haar verdwenen dochter is. De uiterlijke kenmerken zijn overduidelijk. Deze jonge vrouw noemt zich Isabelle Karlsson. Isabelle is in Stockholm gaan wonen om te studeren.

Stella is zo van slag dat ze niet “normaal” kan functioneren.
Toch nodigt ze Isabelle uit om deel te nemen aan de groepstherapie die zij leidt.

Jaren eerder was Stella er ook van overtuigd dat ze Alice had gezien.
Ze raakte zo danig in de war dat ze opgenomen moest worden in een psychiatrische inrichting.

Tijdens de groepstherapie stelt Stella vragen aan Isabelle waardoor zij zich onzeker voelt. Ook Stella heeft een vervelend gevoel en vraagt zich af of Isabelle zich met een andere reden heeft aangemeld. “Waarom komt juist zij naar de praktijk van Stella om daar in therapie te gaan.”
Als Isabelle in de groep vertelt dat ze er achter is gekomen dat de man die haar heeft opgevoed niet haar biologische vader is, ligt het op het puntje van Stella's tong om haar vermoedens te uiten.

De vrouw die Isabelle moeder noemt heet Kerstin.
Kerstin voelt dat er iets niet klopt met haar dochter en gaat op onderzoek uit.
Er gebeuren rare dingen bij Stella in de buurt waardoor ze voelt dat er iemand is die niet wil dat ze achter de waarheid komt over Isabelle.
Ze wordt niet geloofd en Stella raakt steeds verder de draad kwijt.
Stella gaat zelf ook op onderzoek uit om haar gelijk te bewijzen.
Alleen wordt ze aan alle kanten gedwarsboomd. Stella wordt op nonactief gezet omdat ze vinden dat ze obsessief gedrag vertoond.

Mijn mening: Ik vond het een duidelijk verhaal omdat de hoofstukken de namen hadden van de hoofdpersonen: Stella, Isabelle en Kerstin.
Vanaf het begin leefde ik mee met Stella en kon als het ware haar trauma mee beleven. De angst die ze voelde dat ze niet geloofd werd, is goed beschreven. Ook hoe de naaste mensen van Stella er tegen aan keken was voelbaar.
Hetzelfde met Isabelle die door krijgt dat er iets niet klopt in haar jeugd.
Kerstin die Isabelle wil blijven betuttelen en alles aangrijpt om haar weer naar huis te krijgen.
Ik voelde erg mee met Stella en Isabelle en hoopte dat de waarheid boven tafel kwam.
Wat spannend!
Elisabeth Noreback ga ik onthouden. Dit boek is haar debuut en ik wil zeker meer van haar lezen.
Ik vind het 5* waard.

Rotterdam, 22 mei 2018
Annemarie

Geen slecht boek voor haar debuut - ik ga er zeker en vast nog van lezen indien ze vertaald worden.

Wat een boek wauw! Een spannend en meeslepend verhaal wat veel emotie in me losmaakte zoals een thriller hoort te doen. Ik zou graag meer van deze schrijfster willen lezen.