Zijn laatste voorstelling

Zijn laatste voorstelling is zeker een aanrader voor degene die van misdaadromans houden en die hier in eerste instantie niet meteen voor zouden kiezen. Een boeiend verhaal met een goede plottwist aan het einde die ik niet had verwacht. Door de schrijfstijl leest het boek makkelijk weg, maar je wilt hem toch eigenlijk in een keer uitlezen. Zeker een aanrader!

Heb het boek in één adem uitgelezen. Mooi geschreven en een spannend verhaal. Vooral als je ooit op een fanforum hebt gezeten zijn de tripjes, de vriendschappen, maar ook de wat vreemde types erg herkenbaar. Een aanrader voor iedereen die van een spannend boek houdt. Of van de vele gezichten die Londen heeft. Want ook Londen is een prachtig personage in dit boek.

'Zijn laatste voorstelling' van Henry de Hoon is allereerst fraai vormgegeven met een mooie cover!

Als fan van Henry moest en zou ik dit boek natuurlijk aan mijn collectie toevoegen, zodat de verzameling van zijn oeuvre weer compleet was. Boekhandel Van der Velden Van Dam was zo vriendelijk om - zonder aanbetaling, waar vind je dat nog - een gesigneerd exemplaar op te sturen! Hulde voor deze klantvriendelijkheid!

Dan het boek zelf. Het verhaal is wederom spannend en met zijn kenmerkende stijl weet Henry de lezer goed vast te houden. Verrassende wendingen, tussenoplossingen, terwijl pas op de voorlaatste pagina écht duidelijk wordt wie wat, wanneer en waarom gedaan heeft! Zoals altijd lees je ook dit boek van Henry weer in één ruk uit.

Ik mis Tom Vriens (en de prachtige beschrijvingen van 'mijn’ Limburg) uit de eerdere romans nog steeds, maar ben ook erg gecharmeerd van de manier waarop Londen beschreven wordt. Gelukkig wordt ook nog een stukje Maastricht in het verhaal meegenomen! Kortom, mooi boek dat ik met heel veel plezier gelezen heb!

Ik hoop dan ook dat we op de volgende roman niet zo lang hoeven te wachten.

'Zijn Laatste Voorstelling' is een spannende misdaadroman die speelt in Londen - veel locaties zijn goed herkenbaar. De meest tot de verbeelding sprekende scene vindt plaats op de Tower Bridge Moorings, een soort eiland van aaneengesloten boten, waarop regelmatig ook bomen groeien. Het begin van het boek zuigt je meteen het verhaal in: een Nederlandse 'journaliste' mag een beroemde Britse acteur interviewen die zij enorm bewondert. De volgende ochtend bereikt haar het nieuws dat hij vermoord is. De voice-recorder van de journaliste blijkt ook uit haar tas te zijn verdwenen. Een beroemd acteur heeft overigens model gestaan voor het slachtoffer - het laat zich redelijk gemakkelijk raden wie dat is... Maar wie de dader van de moord is? Dat blijft tot het einde spannend.

Omdat ik Londen goed ken en het verhaal goed in elkaar zit, had ik het boek binnen een dag uit.

Zijn laatste voorstelling.
Auteur: Henry De Hoon.
Uitgeverij TIC.
ISBN 9789493048232.
Dit boek is me aangeboden door uitgeverij TIC. Hartelijk dank hier voor. Ik ben er erg blij mee.

Over de auteur:
Henry de Hoon (1959) studeerde in 1985 af als pianist aan het conservatorium te Maastricht en is werkzaam bij een ROC in Heerlen. Als columnist werkt hij regelmatig mee aan het L1 programma Limburgs Land. In 2001 publiceerde Henry zijn debuutroman 'Blauwdruk’.

Samenvatting van het boek.
Pien is een groot fan van acteur Alexander Devlin. Opgewonden vertrekt ze naar London als ze de unieke kans krijgt hem te interviewen. De dag erna blijkt hij vermoord. Inspecteur Hemmings van de Londense Metropolitan is wel een beetje verbaasd dat Pien steeds opduikt als het over de zaak Devlin gaat, vooral als ze een andere fan, de Belgische Claudette Fournir, dood aantreft in de kostuumafdeling van de toneelacademie. Haar gehandicapte man Nico reist haar na vanuit Maastricht. Pien moet dan haar aandacht verdelen tussen haar man en de jonge schrijver Richard, die romantische gevoelens voor haar koestert en claimt de zoon van Alexander Devlin te zijn. Haar nieuwsgierigheid wordt Pien bijna fataal. De geest van Alexander Devlin is aan zijn laatste voorstelling bezig als hoofdrolspeler in zijn eigen moordzaak.
Geïnspireerd door eigen ervaringen is Zijn Laatste Voorstelling de persoonlijkste misdaadroman van Henry de Hoon(1959) tot nu toe. Zijn vorige roman, Lost in London (2017) kreeg een drie sterren recensie in de VN-thrillergids: "..een aangenaam, nuchtere schrijfstijl."
Eerdere spannende boeken van Henry de Hoon zijn De Pont, Dood Vermogen en een trilogie rondom het drielandenpunt in Vaals, Drielandenmoord, Moorddate, Moord op recept.

Mijn bevindingen:
Deze schrijver was voor mij totaal onbekend dus ik ging er lekker blanco in. Het eerste was mij opviel was het prettige lettertype. Dat leest overzichtelijk en vlot.
Het verhaal leest heerlijk weg. Deze schrijver heeft een schrijfstijl die me bevalt. To the point en zonder opsmuk. Het verhaal kan ik niet echt spannend noemen maar mooi en boeiend. Het houd je in de ban en je wilt weten hoe het afloopt. Het plot had ik, dacht ik, aan zien komen maar was toch anders dan ik verwachtte. Ik vond het een heerlijk boek dat ik in één ruk uitgelezen heb.
Cover:
Mooi en verraadt niets van het verhaal.
Schrijfstijl:
Heel prettig en duidelijk.
Het verhaal:
Niet heel spannend maar wel boeiend.
Plot:
Toch anders dan ik dacht.
Een mooie misdaad roman die zeker 4* verdient.

Voor in het boek lees je: ‘In memory of Alan Rickman’.
Hoeveel deze helaas te vroeg overleden Alan Rickman met dit boek te maken heeft, lees je gaandeweg het verhaal.
Dat is knap gedaan door Henry de Hoon!

In de proloog lees je een stukje over schoenen. Je vraagt je af wiens gedachten dit zijn?

‘Zijn laatste voorstelling’ is een misdaadroman waar je van kunt genieten.
Hier en daar een typefoutje mag de pret niet drukken. Als lezer ben je vooral bezig om de belevenissen van Pien te volgen.

Pien wordt door de politie gedwongen om in Londen te blijven. Ze lijkt zelfs geobsedeerd door het gebeuren; ze vraagt zich constant af wie heeft Alexander vermoord en waarom? Soms ziet ze dingen die er niet zijn, dat heeft iets magisch. Wat heeft haar verdwenen voicerecorder met dit alles te maken?

“Na tien minuten keek ze onwillekeurig even om en zag ineens Donovan, waar eerst een lege stoel was. Ze rilde. Wat moet die vent nou hier? Hij keek niet naar haar, had zijn ogen op het podium gefixeerd en zag haar misschien helemaal niet. Maar al snel kroop het wantrouwen binnen. Natuurlijk wist hij dat ze daar zat.”

Het is duidelijk dat de auteur weet waar hij het over heeft wanneer de diverse locaties in Londen besproken worden. De niet al te lange zinnen nodigen uit om snel verder te lezen, de fijne schrijfstijl zonder veel poespas maken dit tot een heerlijke misdaadroman met een vleugje humor.

Ik heb ‘Zijn laatste voorstelling’ graag gelezen.