Zondagsleven Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. Liefde in tijden van autisme

Geschreven bij Zondagsleven

Wat een prachtig boek is dit weer geworden! Na zondagskind gaat Zondagsleven verder. Bijzonder om via dit persoonlijke verhaal een inkijk te krijgen in hoe het leven kan zijn wanneer je autisme hebt.

Jasmijn is een jonge vrouw die haar dromen volgt. Naast haar fulltime kantoorbaan werkt ze aan haar boek. Het is een ontroerend relaas om mee te mogen maken hoe ze zich (soms nauwelijks) staande kan houden in de wereld. Hoe moeilijk het is voor haar om een relatie te hebben en wat een bijzondere band ze heeft met haar hond.

Ik raad het boek aan aan iedereen die iemand kent met autisme, iedereen die werkt met mensen met autisme, iedereen die zelfde autisme heeft of vermoed dat hij/zij dat heeft én aan iedeeen die gewoon belangstelling heeft in zijn medemens.

Het boek is in romanvorm geschreven en leest daarom erg prettig. Zondagsleven is ook prima te lezen als je niet eerst zondagskind hebt gelezen.

Geschreven bij Zondagsleven

Een zondagsleven en de weg ernaartoe
- Een recensie van Eefje Vanpoucke; jongvolwassen vrouw met asperger

Een Zondagsleven. Het lezen van dat woord alleen al, brengt mijn lichaam in een diepe rust. Alsof ik na dagen lopen op de tippen van mijn tenen eindelijk in een zachte zetel neer kan ploffen. Een zalige zondag waarin je eigen hart het tempo bepaalt. Maar hoe bereik je deze droom? Hoe zorg je ervoor dat je écht kan luisteren naar je eigen lichaam en kan leven van je grote passie? Dit, en vooral de lange weg ernaartoe, beschrijft Judith Visser in haar nieuwe roman.

Zondagsleven is het vervolg op Zondagskind, een gelauwerde bildungsroman waarin Judith Visser haar jeugd als kind en tiener met asperger, een vorm van autisme, beschrijft. Ook de nieuwe roman Zondagsleven is gebaseerd op Judiths eigen ervaringen en nodigt uit tot wondermooie woorden en prachtige recensies. In haar roman geeft Visser ons de kans om door de ogen van de nu volwassen Jasmijn Vinck naar de wereld te kijken. In het begin is Jasmijns wereld door haar autisme nog heel klein. Ze bestaat vooral uit de dagelijkse beproeving van het kantoorleven, haar hondje Romy, haar vriend Nick en haar begripvolle ouders. Toch lukt het uiteindelijk ook Jasmijn om haar veilige appartement, het Vinkennest, voorgoed te verlaten en haar vleugels uit te slaan.

Vooral de manier waarop Judith de obstakels van Jasmijn beschrijft en hoe zij daarmee omgaat, hebben mij diep geraakt. Het is een gelukzalig gevoel te weten dat er nog iemand is die meemaakt waar ik dagelijks doorga. Nog iemand voor wie de voortdurend veranderende wereld en alle bijbehorende prikkels vaak overweldigend zijn. Nog iemand die zich soms te klein voelt voor deze grote wereld, maar vooral iemand die er ondanks alles toch in slaagt haar dromen waar te maken.

Judiths nieuwe roman Zondagsleven is een roman vol verwarring, verdriet en moeilijkheden. Toch slaagt de schrijfster erin om vooral de aandacht te vestigen op de positieve kanten van het leven met autisme. Met humor, een unieke blik en inspirerende zelfkennis neemt Judith ons mee in een prachtig verhaal vol vallen en opstaan. Dankzij haar schrijftalent en doorzettingsvermogen wist ze met Zondagskind al menig hart te verroeren en dat is iets waar ze met Zondagsleven zonder twijfel weer in zal slagen!

Geschreven bij Zondagsleven

'Dit was het ware geluk: als volwassene doen waar je als kind blij van werd. Je éígen leven leiden en niet het leven dat door anderen van je verwacht werd.'

In 2018 las ik Zondagskind van Judith Visser, het autobiografische coming-of-age verhaal van Jasmijn die aan het einde van het boek de diagnose autisme krijgt. Zondagsleven is een knap vervolg! Hoe redt Jasmijn zich nu als volwassene? Hoe vergaat het haar in de liefde, op het werk, in het dagdagelijkse leven? Dit verhaal is een combinatie van ervaringen uit het leven van de auteur vermengd met fictieve gegevens. Boeiend, interessant en verrijkend!

Jasmijn werkt als receptioniste in een scheepsvaartbedrijf. Ze heeft daar haar veilige plekje achter de balie. Na een drukke werkdag en haar ritje met de metro vindt ze thuis rust bij Romy, haar trouwe viervoeter, en bij de muziek van Elvis. Vriend Nick komt enkel op de afgesproken avonden op bezoek. Hij wil natuurlijk zoveel mogelijk tijd samen doorbrengen terwijl Jasmijn meer behoefte heeft om alleen te zijn, om tot rust te komen.

'Want ondanks mijn liefde voor hem had ik na elke keer dat ik hem zag hersteltijd nodig. Om te slapen. Om op adem te komen. Om na te denken over wat er was gebeurd, wat er was gezegd. Nick was geen spraakzaam persoon, maar zelfs zijn spaarzame woorden gonsden uren na in mijn hoofd. Dat moest zakken, en dat lukte alleen maar als ik alleen was.'

Als het scheepvaartbedrijf wordt overgenomen en Jasmijn een vertrekregeling voor 6 maanden krijgt, is daar onverwacht de rust waar ze zo naar snakt. Uitslapen, wandelingen met Romy, thuis lunchen, Elvis,… En nu heeft Jasmijm ook eindelijk tijd om aan haar manuscript te werken!

(De lezer krijgt in Zondagsleven een zeer goed beeld over de totstandkoming van Zondagskind, fijn voor de echte boekenliefhebbers! Het verloop van het schrijfproces, het vinden van de juiste uitgever, de boekpresentaties,… De auteur benadrukt ook hoe belangrijk ze het vindt om haar eigen stem te laten horen, haar eigen belevingswereld neer te pennen.)

Maar hoe gaat het verder met Nick en Jasmijn als Nick een aanbod krijgt om met zijn muziekband op tournee te gaan naar het buitenland? Wat gaat Jasmijn na die zes maanden rust doen?
Dat kom je te weten in de 128 korte hoofdstukken! Het verhaal is zeer vlot leesbaar, de schrijfstijl is eenvoudig en eerlijk. Een inkijkje in een leven met autisme, soms moeilijk en verwarrend, maar ook mooi en intens! Ergens in het midden van het boek, voornamelijk bij de uitstap naar het Zwarte Woud, verliest het verhaal even zijn vaart door de zeer gedetailleerde beschrijvingen. Gelukkig komt daar snel verandering in en lees je het boek in een snelvaart uit.
Zondagsleven is een roman over liefde, autisme, honden, boeken, familie. Het is hartverwarmend, confronterend, romantisch, soms ook grappig. Een aanrader voor een breed publiek!

Het nawoord is een mooie en ook informatieve afsluiter!
Nu ze volwassen is hoeft Jasmijn zich niet meer zoveel aan opgelegde regels te houden. Regels die ze vaak niet begrijpt, waar ze het nut niet van inziet. Nu heeft ze de kans om haar leven in te vullen zoals zij het wil. Een rustige omgeving, haar trouwe viervoeter steeds bij haar, geen drukke feestjes of sociale verplichtingen.
Als je iemand kent met autisme is het verhaal heel herkenbaar en ook confronterend. Zondagsleven is een warme oproep om respect. Laten we elkaar aanvaarden zoals we zijn.

'Ja, er waren nog steeds heel veel dingen die Normale Jasmijn wel kon en ik niet, maar had ik er weleens bij stilgestaan dat dit andersom misschien ook zo was? Kon Normale Jasmijn boeken schrijven, bijvoorbeeld?
Ik dacht het niet.'

Geschreven bij Zondagsleven

Het boek beschrijft het leven van Jasmijn Vink vanaf 20 jaar. Ze werkt op kantoor als receptioniste bij een scheepsvaartbedrijf in Rotterdam Zuid, een jungle van stress waarin zij moet overleven door opgelegde regels en ongeschreven wetten. Dit levert haar veel stress op en zij moet slapen in de pauze om het vol te houden. Eigenlijk heeft zij geen leven buiten kantoor omdat zij dan zo moe is dat zij weinig meer kan ondernemen. In haar vrije tijd leeft ze met haar vriend Nick en haar hond Romy. Zij leeft in een cocon om te overleven. Zij houdt zich vast aan “in het ooit - leven” waarin het beter zal gaan. In het ooit leven zal zij schrijfster zijn waarin zij haar eigen structuur en regels op kan stellen. Wanneer zij door een vertrekregeling de kans krijgt om met haar manuscript te beginnen krijgt zij langzaamaan meer rust en grip op haar leven.
Als moeder van een zoon met autisme vind ik het heel bijzonder om een inkijkje te krijgen in het leven met autisme. Het autobiografische boek is, net als Zondagskind, heel eerlijk geschreven met een wrange humor. Het boek is los te lezen naast haar eerdere boek Zondagskind (2018). De titel verwijst naar het vrije weekend waarin Judith/Jasmijn haar “echte ik” kan zijn in plaats van de normale Judith/Jasmijn. Heel het boek is beschreven vanuit het voortdurend overdenken van de situatie. Het verschil van Zondagsleven en Zondagskind is dat er nu wordt geschreven over het volwassen leven waarin Judith elke dag geleerd heeft en hierdoor beter om kan gaan met situaties en daardoor makkelijker door het leven gaat. De negatieve kanten van het autisme als bv het slecht slapen, de hoofdpijn en de prikkelverwerking zijn heel mooi beschreven. Dit boek maakt dat er meer begrip komt voor autisme en daarvoor wil ik Judith bedanken.

Geschreven bij Zondagsleven

Zondagsleven - Judith Visser
Met een prachtig motto begint dit boek van Judith Visser.
“… I am a writer who came from a sheltered life…”
Judith Visser heeft in haar eerste roman over haar autisme de lezers mee genomen naar haar jeugd en hoe zij als kind het leven waarnam, ervaarde.
Veel lezers hebben zich afgevraagd hoe het met haar zou gaan. Hoe verliep haar proces om zich te voegen naar een baan? Wordt ze gelukkig, kan ze leven met haar autisme? Gelukkig komt Judith Visser met deze roman veel lezers tegemoet.
Het beeld van de illustratie op de cover, de prachtige vlinder, komt in de tekst vaak terug. Het symboliseert de wijze waarop Jasmijn Vink (de hoofdpersoon) zich aan de cocon van het autisme ontworstelt.
In Zondagsleven beschrijft de ik-persoon Jasmijn Vink hoe zij denkt, wat zij ervaart, hoe ze probeert te overleven…
Met prachtige beeldende taal beschrijft ze dit proces dat ze als jong volwassene meemaakt. Haar relatie met Nick, haar vriend die zich wonderwel steeds weet aan te passen, maar er komen wrijvingen. Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn:
“….teleurstelling sloop de kamer binnen als tocht door een raamkier. Het positioneerde zichzelf achter Nick, één arm in de lucht, klaar om een klap uit te delen…”(blz.11)
Jasmijn schept een wereld van ‘het toen’ (de nabeleving) en ‘het straks’ (de vooruit-beleving) . ‘Het nu’… daar heeft ze moeite mee. Elke keer als Jasmijn zich ongemakkelijk voelt en niet weet hoe te reageren of te acteren op de buitenwereld, maakt ze haar ‘Normale Jasmijn’ actief. Die weet wat ze moet doen of zeggen. Lukt dat wel altijd? De Normale Jasmijn en de Echte Jasmijn leveren voortdurend slag om daden om reacties.
Nick gaat een half jaar op tournee, Jasmijn is een lange tijd werkeloos… Hopeloos, denk je als lezer, maar Jasmijn denkt:
“…. Alle dagdelen zouden in elkaar overvloeien soepel als honing in de thee…”(blz 42)
Zij bedenkt een prachtige manier om deze vrijheid vorm te geven.. niemand mocht van haar project weten!
Toch moet ze weer aan de bak! Ze heeft geld nodig om onafhankelijk te kunnen leven. Ze krijgt weer een baan.
“… ik leefde slechts twee dagen in de week, de andere vijf dagen overleefde ik als een ingesponnen rups wachtend tot ik eindelijk vrij kon vliegen..” (blz 133)
Jasmijn vertelt vanuit haar eigen denk- en leefwereld in korte hoofdstukken, die heel vlot lezen, geen moeilijke taal, geen weenschappelijke overwegingen. Nee, ze vertaalt veel van haar ervaringen naar concrete beelden.
“… ik zat klem achter de tralies van mijn eigen beperkingen, wild fladderend in een poging toch mee te kunnen komen..”( blz.225)
Met behulp van haar hond Romy, de muziek van Elvis en met behulp van haar vriendin Kirstin, haar ouders en later haar vriend weet Judith een depressie te boven te komen. Haar grote project is af. En dan… ervaart zij waardering. Zij ervaart onvoorwaardelijke liefde, waar ze eindelijk voor open kan staan, zij ervaart haar eigen talenten:
“… ik was een trein die eindelijk het juiste spoor had gevonden..”(blz 269)
In dit boek wordt een prachtig beeld, een unieke inkijk gegeven op de worsteling die het leven eist om je als autistische mens aan te passen.
Een roman die het lezen zonder meer al waard is.. maar zeker een aanbeveling voor iedereen, van het onderwijs tot de zorg, van elke medeburger die respectvol met de mens met beperkingen wil omgaan.

4,5 sterren

Geschreven bij Zondagsleven

In Zondagskind hebben we kennis kunnen maken met Jasmijn Vink. Judith Visser kwam er pas op latere leeftijd achter dat ze het syndroom van Asperger heeft, een vorm van autisme. Een aangeboren stoornis in de informatieverwerking, waardoor communicatie moeizaam verloopt en aansluiting met andere mensen een probleem kan vormen. In Zondagskind blikt ze terug op haar jeugd. Dit boek laat een indringend, maar ook duidelijk beeld zien wat een invloed autisme heeft op je leven en ontwikkeling.

‘Er was een tijd waarin ik alleen maar kon hopen dat ik hier überhaupt naar onderweg was. En ik zie nu dat ik in de tijd niet echt leefde. Ik overleefde alleen maar.‘ – uit het voorwoord

Met Zondagsleven gaat het verhaal verder. Jasmijn woont met haar hondje Romy in een hoekappartement op de vierde en tevens bovenste etage. Romy is erg belangrijk voor haar en het liefst neemt Jasmijn het hondje overal mee naar toe. Zonder Romy voelt ze zich erg verloren. Jasmijn heeft een baan als receptioniste. Is niet makkelijk voor haar, maar ze wil haar eigen geld verdienen. Maar na een dag werken is de energie meestal wel op, gelukkig krijgt ze veel hulp van haar moeder. Inmiddels heeft Jasmijn al vier jaar een relatie met Nick. Dit gaat op zich goed, Jasmijn heeft wel het gevoel dat Nick haar volledig begrijpt. Maar dan wil Nick gaan samenwonen en Jasmijn raakt in paniek. Heeft ze eindelijk haar leven zo opgebouwd dat ze alles weet te handelen, gaat hij alles overhoop gooien..

Na het lezen van het indrukwekkende Zondagskind was de nieuwsgierigheid naar Zondagsleven groot. Zal dit boek net zo’n indruk achterlaten? Lukt het Jasmijn zich staande te houden in de ‘grote’ wereld?

‘Het was vreselijk ongezond om maar stug te blijven meedraaien in een maatschappij waar je eigenlijk van dóórdraaide. Daarom moest ik mijn vleugels uitslaan, als de vlinder die ik ooit zou zijn. ‘

Wederom slaagt Judith Visser erin gelijk de aandacht te pakken en vanaf de eerste regel volledig beslag op de lezer te leggen. Een intense beschrijving van alles wat Jasmijn meemaakt en hoe zij daarop reageert. Een overmaat van prikkels die Visser tastbaar overbrengt op de lezer. De onzekerheden van Jasmijn en alle stress die zij ervaart zijn zo doordringend dat het bijna lijkt of je in de schoenen van Jasmijn staat. Vooral als jezelf ook gevoelig bent voor prikkels is het zelfs een beetje thuiskomen en je eindelijk begrepen voelen.

Met Zondagslezen heeft Judith Visser wederom een indrukwekkend verhaal geschreven en Jasmijn is iemand die niet zo snel vergeten zal worden. Een verhaal dat je leest met een lach en een traan en als het boek dichtgeslagen wordt is er wel even wat tijd voor nodig om alles te laten bezinken. Iedereen die in zijn omgeving met enige vorm van autisme te maken heeft, kan van dit boek leren. Niet alleen voor zichzelf maar ook voor de ander. Visser weet precies de vinger op de zere plek te leggen en een meer dan duidelijke uitleg te geven aan wat het hebben van autisme kan betekenen.

Net als Zondagskind is ook Zondagsleven zo’n boek dat je eeuwig bijblijft. Mooi, puur en intens…

Geschreven bij Zondagsleven

Afgelopen zomervakantie 2020 las ik Zondagskind in bijna 1 adem uit. Wat me vooral trof was het bijzonder heldere beeld dat je krijgt van de belevingswereld en de emoties van de kleuter en lagere en middelbare scholier Jasmijn. Hoe zij haar gevoelens en ervaringen als 4 jarige verwoordt, zodat je als lezer kan invoelen hoe dat was, die drukke klas en die juf die wil dat je haar aankijkt etc etc. Het boek is een aanrader voor elke beginnende of ervaren leerkracht en Pabo student.

In de herfstvakantie zou ik Zondagsleven gaan lezen, maar na de online boekpresentatie van 2 oktober kon ik niet langer wachten. Ook dit boek las ik bijna in 1 adem uit. Weer trof mij het vermogen van Judith om haar gevoelens en belevingswereld als jong volwassene zo te beschrijven dat je haar autisme meeleeft, bijna begrijpt, zeker kunt invoelen. Het boek is een aanrader voor alle werkgevers, collega's, buren en vrienden. En niet in de laatste plaats voor alle mensen met autisme in welke mate dan ook. Judith beschrijft in een heerlijk leesbare schrijfstijl hoe zij ondanks of misschien wel dankzij haar autisme een leven leidt waarbij haar talenten de strijd met de "gewone" samenleving overleven.

Tip voor PABO's en scholen: nodig Judith Visser uit voor een lezing en je leert meer dan in menige cursus over autisme.

Geschreven bij Zondagsleven

Het nieuwste boek van Judith Visser. Als thriller auteur was zij al geweldig, maar sinds zij romans schrijft komt er een andere kant van haar naar boven. In 2016 kwam In Seizoenen uit een roman over omgaan met verlies. In 2018 Zondagskind over het opgroeien met autisme. Dit jaar was het tijd voor Zondagsleven het vervolg op Zondagskind. We stappen in het leven van volwassenen Jasmijn. Het boek is gevuld met drama, een lach en een traan. Het is heel verhelderend door de ogen van Jasmijn te kijken. Al kon ik door mijn eigen ervaringen de frustraties van Nick ook heel goed begrijpen. Volgens mij is dit Judith’s meest persoonlijke boek. Als je er aan begint kun je hem niet meer neerleggen. Een absolute aanrader.

Geschreven bij Zondagsleven

Wat een heerlijke roman!
Zo puur en vol liefde geschreven.

Samenvatting:

Rinkelende telefoons, felle lampen, rumoerige collega’s én haar hond mag niet mee. Voor Jasmijn Vink, die autisme heeft, is het dagelijkse kantoorleven een ware beproeving. In Zondagsleven zoekt Jasmijn uit hoe ze, ondanks alle chaos, een veilige en overzichtelijke wereld voor zichzelf kan creëren. Hoe ze haar hoofd boven water kan houden, niet alleen op kantoor, maar ook op het turbulente pad van de liefde. Liefde voor haarzelf, voor haar hond Romy, voor de mensen om haar heen – en in het bijzonder voor die ene man die zo zijn best doet haar te begrijpen...

Wat ik ervan vond:

Wat een mooi vervolg op Zondagskind. Het is Judith weer gelukt om zo'n mooie roman te schrijven.
Ik was al weg van deel een en meestal valt deel twee dan tegen. Maar dat is hier absoluut niet het geval.
Deel twee vind ik net zo mooi als deel een. Het is mooi om te lezen hoe Jasmijn zich ontplooit tot zelfstandige jonge vrouw.
En dat zij met veel strubbelingen zich een weg weet te vinden in de voor haar zo chaotische wereld. Het is zo mooi geschreven, zo puur en echt!
Judith weet op zo'n goede manier het Autisme te omschrijven.
Voor veel mensen een herkenning en ook een bevestiging.
Maar ook een reminder dat Autisme niet alleen maar negatief is, maar ook zijn positieve kanten heeft.
Kijk naar Judith wat ze bereikt heeft!

Geschreven bij Zondagsleven

Ik werd weer compleet meegezogen de wereld en het hoofd van Jasmijn in. Het verhaal greep me en liet me niet meer los. Wat leefde ik mee met Jasmijn; hoe ze Normale Jasmijn steeds nodig heeft, wat dodelijk vermoeiend is, maar zó graag gewoon Echte Jasmijn zou willen kunnen zijn en zou willen kunnen leven in alle rust, en daar gelukkig ook langzaam naartoe groeit. En oh, wat was er weer veel herkenning!
Ik heb tijdens het lezen gelachen, ik heb heel vaak een brok in mijn keel gehad en op het einde heb ik gewoon zitten janken… (O.a. door een verlies dat wel heel dichtbij kwam.)
Na het uitlezen kan ik maar één ding zeggen: WOW, wat een geweldig mooi en onwijs intens verhaal heeft Judith weer geschreven!