Adem

Wat maakt mensen gelijk? Hoe vinden we verbroedering met hen die anders zijn als wij,

Focus je op de hopeloosheid of geef je juist hoop en vertrouwen.

Hoe ga je om met iemand die levenslang gekweld wordt door hevige symptomen als het voelen van leegte moeheid en het verlangen naar de dood.

Adem is het symbool voor het leven, maar ook naar het laatste wat er is voor de dood, en dat wat voortleeft in anderen na de dood.

Het boek is geschreven vanuit het oogpunt van een vader, vader Ben, die er voor zijn zoon wil zijn. Uit liefde, maar ook uit plichtsbesef dat hij zijn geesteszieke zoon niet aan zijn lot kan overlaten.

In dit boek onderzoekt de hoofdpersoon grenzen, de grenzen van zichzelf en die van zijn zoon, tot hoe ver kan hij gaan en tot hoever wil hij gaan, wat als het niet meer gaat? Hij put hierbij kracht en inspiratie uit zijn omgeving, zijn zoon en gezin en de Bijbel.

Zoals in het scheppingsverhaal de wereld geschapen wordt in 7 dagen, is dit boek ook ondergebracht in 7 dagen.

De zin ‘we ademen tenslotte door in elkaar’. Uit het slotwoord, dag 7, de dag van de voltooiing en rust vind ik prachtig en vat voor mij totaal de onderliggende gedachte en rode draad van dit boek samen.

Zeker weten een aanrader dit boek! Vooral voor iedereen die te maken krijgt met schizofrenie, psychosen en/of mensen in hun omgeving met een grote hulpvraag.
Het boek leest lekker weg en ik had moeite om te stoppen met lezen (dat heb ik dus ook niet gedaan.)

Een bijzonder boek door een vader geschreven over zijn zoon. Van wie hij houdt, maar soms ook niet. Zijn zoon is psychisch ziek, kan niet meer voor zichzelf zorgen, maar eist wel heel veel. Het is haast niet op te brengen en vol te houden. De onrust die dit meebrengt, de impact en toch maar door gaan en een weg proberen te vinden hoe moeilijk ook. Dit brengt het gezin vaak op het randje van, tot hier en niet verder.

De vader beschrijft zijn strijd en de strijd van zijn zoon op zo'n indringende en mooie manier. Hoe moeilijk alles ook is in het leven. Liefde en acceptatie is de rode draad in dit boek.

Dit verhaal blijft nog lang nadreunen en roept vragen op, ik denk een belangrijk boek voor mensen die in zo'n gelijke situatie zitten en daar troost uit kunnen putten.

Bijzonder verhaal. Hoofd en hart van twee mannen die nauw bij elkaar betrokken zijn en tussen wie toch zo'n grote afstand is.

Liefde, niet oordelen, verbinding tussen mensen en met het grote geheel.... Deze kernwoorden vertegenwoordigen de inhoud van Adem.
Subtiel taalgebruik en pakkende beelden maken dit tot een zeer lezenswaardig boek. Het biedt herkenning voor mensen met psychiatrische uitdagingen en hun omgeving. En creëert begrip of inzicht bij anderen.

Het boek Adem van Jaap Lodewijks is een ontluisterende beschrijving van een vader die alles doet wat in zijn vermogen ligt om zijn zieke zoon te leren kennen, te begrijpen en/of te doorgronden.
Het verhaal vond ik adembenemend mooi, maar wel zodanig dat ik het af en toe weg moest leggen om even afstand te kunnen nemen van de zo herkenbare machteloosheid van een ouder in de onvoorwaardelijke liefde voor zijn kind. Het verhaal kruipt onder je huid. De spanning van het naderende einde is vanaf hoofdstuk één voelbaar en maakt ook dat je het boek uit wilt lezen, omdat je niet loskomt van de vraag hoe het af zal lopen.
De schrijfstijl spreekt mij erg aan, vanwege de mysterieuze sfeer die de schrijver weet te creëeren omtrent de verwikkelingen die zijn zoon doormaakt. Op een prachtige manier weet de schrijver het geheim van een psychisch zieke jongeman te verwoorden waarbij hij het voor elkaar krijgt je mee te nemen in de belevingswereld van zowel de vader als de zoon, en de rol die ze in elkaars leven spelen.
Erg mooi vond ik ook de zelfreflectie die de vader toepast, waarin zijn onmacht in vragen wordt verwoord die elke ouder van een volwassen kind heeft, en de geestelijk verrijkende groei die de vader hierin doormaakt.
De titel vind ik verrassend mooi en treffend omdat het leven van de zoon draait om ademhaling, wat de kern van zijn leven is. Al lezende ben ik mij meer bewust geworden van mijn ademhaling en iedere keer weer werd ik herinnerd aan hoe wezenlijk ademhalen is voor ieder mens.
Dit boek zou door iedere ouder gelezen moeten worden, omdat het zo herkenbaar is dat ongeacht hoe je kind zich naar volwassenheid ontwikkelt, je als ouder niet meer kunt doen dan je liefde te betonen in betrokkenheid en loslaten tegelijk. Liefde tussen ouder en kind is loslaten in betrokkenheid, dat is wat dit boek je leert.
Wat mij betreft is Adem een ode aan de ouder-kind liefde wederzijds, onvoorwaardelijk, waarbij pijn onvermijdelijk is maar de liefde nooit kan breken.