Becoming A Jackal

Lowlands brengt vele bands naar voren die geprezen mogen worden door een veel groter publiek dan nu. Gelukkig biedt Lowlands die mogelijkheid en kan je je vervolgens verdiepen in de bands met sites zoals bol.com.

Met zeer gevoelige muziek brengt de Villagers een onbekend genre naar voren vind ik.
Ik vind het absoluut geen folk. Maar ook niet alleen pop. Een soort pop gebaseerd op tekst en gevoel. Anders dan anders iniedergeval.

Specifieke nummers zorgen echt voor bizarre gevoelens, zoals: I saw the dead.
Maar er zijn ook zeker iets vrolijkere nummers maar vaak met een soort ondertoon, met bijvoorbeeld het nummer: Becoming a Jackal. Maar The meaning of a Ritual is weer zo een extreem krachtig nummer. Dit moet je niet draaien als je droevig bent of als je liefdesverdriet hebt. Andere hoogstandjes zijn: Pieces en Twenty Seven Strangers.

Maar wat je een uitblinker op het album vind is eigenlijk erg persoonlijk want het is behoorlijk tekst gebonden. En dat is misschien ook een minpuntje. Je moet er van houden om goed te luisteren naar tekst of het op te zoeken. Zo niet moet je gewoon alleen van het gevoel uit gaan. Ik vind dat het juist draait om de teksten bij deze band en het versterkt elk nummer. De muziek heeft behoorlijk veel emotie en daar moet je wel zin in hebben of tegen kunnen. Als het je smaak is, zoals bij mij, dan kan je het heel vaak draaien en ga je nog ontzettend veel genieten van deze fantastische band.
Ik heb het album pas 3x gedraaid maar wil het zeker vaker doen.

Een zeer emotioneel album die muzikaal fantastisch in elkaar zit, met prachtig geschreven teksten en een stem met vele mogelijkheden en krachten;
een album om te hebben - 5!

Geschreven bij Becoming A Jackal (LP)

Twee dagen geleden zag ik de prachtige hoes van deze lp in de winkel liggen. De cd kon ik beluisteren dus dat deed ik. Omdat ik niet veel tijd had luisterde ik maar kort naar de intro's van de nummers. Ik besloot het te kopen, eigenlijk nog meer vanwege de intrigerende lp-hoes.

Thuisgekomen zette ik natuurlijk meteen de plaat op: Prachtige muziek!
Het album begint wat treurig en mysterieus, met viool en piano. Heel meeslepend. De stem van Conor o'Brien is zacht en heeft een hoog bereik. Mooie melodieën en gave ritmes. De muziek is een beetje Simon & Garfunkel-achtig, Conor's stem doet denken aan Tim Knol.

Alle nummers zijn vrij rustig. Ingetogen en toch meeslepend. Het is erg mooi als je goed met de teksten meeleest, maar ook zonder intensief te luisteren blijft het fijne muziek. Is het buiten regenachtig weer, en heb je zin om lekker lui in je badjas je dag te beginnen, zet dan deze plaat op en laat je meeslepen in deze mysterieuze, wat donkere wereld van de Villagers.

Naast de mooie muziek is het al vanwege de vormgeving tof om deze plaat in je kast te hebben staan. De 11 nummers zijn verdeeld over twee platen. Kant a, b en c. Op kant d staan geen nummers maar zijn twee gezichten op de plaat gegraveerd: supergaaf!

Doe je platenspeler een cadeau en koop deze plaat, het is een absolute aanrader!