Carrie

Geschreven bij Carrie (Blu-ray)

Stephen King is en blijft een groot schrijver van fantastische verhalen, steeds gekoppeld aan bizarre en angstaanjagende uitwassen binnen de menselijke samenleving. Bovennatuurlijke wezens en gebeurtenissen worden ten tonele gebracht alsof ze alledaags zijn en slechts langzaam worden we ons bewust van hun vernietigende en angstaanjagende krachten. Zo ook met Carrie. Geef dat verhaal dan in handen van een regisseur zoals Robert de Palma en men bekomt een klassieker.

Geschreven bij Carrie

Veel griezeliger dan remake!

Geschreven bij Carrie (Blu-ray)

Ik heb vroeger ooit de film "Carrie" gezien en had daar nog een vaag positieve herinnering aan. Toen ik de remake van "Carrie" op Blu-ray bij Bol.com te koop zag, heb ik uiteindelijk beide uitvoeringen gekocht. Niet alleen, omdat ik benieuwd was naar beide vertalingen van het boek, maar ook omdat ik het verschil in beeldkwaliteit wilde zien. Tenslotte ligt er een tijdspanne van 37 jaar tussen de beide "Carrie" films.

Mijn hoop, dat de "Carrie" film uit 1976 gerestaureerd zou zijn werd niet bewaarheid. Men lijkt niets te hebben gedaan om de beeldkwaliteit van Carrie (1976) te verbeteren alvorens deze film op Blu-ray vast te leggen. Ik vind dit ronduit teleurstellend. De beeldkwaliteit is zelfs voor een DVD-registratie onder de maat, zoveel beeldruis. Beeldruis is tegenwoordig m.b.v. computerverwerking toch heel goed te bestrijden. Het zal uiteindelijk allemaal een geldkwestie zijn geweest en heeft men weinig tot geen extra kosten willen maken.

De Extra's zijn de moeite waard. Het is altijd interessant te zien hoe een acteur/regisseur/producent tientallen jaren later terugkijkt op de film waarbij deze betrokken was.

Tenslotte:
Ik heb beide "Carrie" versies met plezier bekeken. De beeldkwaliteit van "Carrie"(1976) op Blu-ray is teleurstellend, maar de beeldruis/sneeuw zag ik na een poosje niet meer. Maar toch had het zoveel beter gekund op Blu-ray. Jammer!

Geschreven bij Carrie

Deze film van Brian de Palma uit 1976 is de eerste van tot dusver drie verfilmingen van Stephen King's debuutroman. Brian de Palma heeft het verhaal goed uitgewerkt, al missen er wel een paar belangrijke passages uit het boek. Zoals de regen van ijs en steen toen Carrie nog een kleuter was en ook de catfight tussen Sue en Chris ontbreekt. Het bloedbad en het einde van de twee booswichten zijn in het boek ook kleurrijker uitgewerkt dan in de film.

De film draait om Carietta "Carrie" White (Sissy Spacek) die op school voortdurend wordt gepest. Een voorlopig hoogtepunt daarin wordt bereikt als ze na afloop van een potje volleybal voor het eerst ongesteld wordt. Een kapot springende gloeilamp, een omvallende asbak, een kind dat van zijn fiets valt, een barstende spiegel, het zijn allemaal signalen dat Carrie een bijzonder kind is.
Carrie wordt door haar streng religieuze moeder Margaret (Piper Laurie) in een muurkast opgesloten, waar ze om vergeving moet bidden. Moeder denkt namelijk dat Carrie gezondigd heeft.
De volgende dag worden haar klasgenootjes hard gestraft voor wat ze Carrie aangedaan hebben. Een van hen, Susan "Sue" Snell (Amy Irving) zoekt naar een manier om Carrie het gevoel te geven dat ze erbij hoort. Ze stelt haar vriendje Thomas "Tommy" Ross (William Katt) voor om Carrie uit te vragen voor het schoolbal. Christine "Chris" Hargensen (Nancy Allen), de grootste pestkop, bedenkt met haar vriendje William "Billy" Nolan (John Travolta) een plan: een bloedbad op dat bal aanrichten.
In de bieb gaat Carrie op zoek naar verklaringen van haar gedrag en leert over telekinese: het laten bewegen van voorwerpen met haar gedachten.
Uiteindelijk is iedereen op het bal met ieder zijn of haar eigen reden. Ook Sue, die stiekem wil weten hoe het Tommy en Carrie vergaat. Als ze ziet wat Billy en Chris van plan zijn, is het echter al te laat. Het komt tot een bloedbad, maar dan nog erger dan Billy en Chris ooit hadden kunnen vermoeden.

Het is verleidelijk om deze versie van het verhaal te vergelijken met die van Kimberley Peirce uit 2013 (met Chloë Grace Moretz als Carrie). We moeten echter wel beseffen dat in 1976 maatschappelijke normen en waarden anders waren, er geen CGI bestond en er soms "over the top" werd geacteerd. De film doet misschien wat gedateerd aan, maar ht onderwerp "pesten op school" zeer zeker niet.

Het acteerwerk is verder erg goed, beter dan dat van de latere versies. Wel is goed te zien dat deze acteurs de highschool-leeftijd al gepasseerd zijn. Voor bijna alle acteurs was "Carrie" een jumpstart van hun carrière: Sissy Spacek zou later schitteren in The Coalminer's Daughter, Amy Irving in Yentl, John Travolta in Saturday Night Fever, Nancy Allen in Dressed To Kill, PJ Soles in Halloween.

De DVD bevat diverse leuke extra's waaronder twee lange documentaires over cast & crew en het maken van de film, samen bijna net zo lang als de film zelf.

Geschreven bij Carrie (Blu-ray)

Top film uit de oude doos

het is zon mooie film, het is van begin af aan, blijf je kijken, het is zo mooi je blijft kijken tot de film is afgelopen, aan het einde heb ik gewoon kippen vel op mijn armen zitten?

Geschreven bij Carrie

Mooie film, ik was destijds zowat 17j toen ik met vrienden de film ging kijken hier in Mechelen. Erg leuk, mooie jeugd herinneringen. Bijzonder goed geacteerd, heb ervan genoten nu de film te kunnen terugzien na al die jaren, want nu heb ikzelf al 65 j op men teller staan. Ben er blij mee!

Ik heb deze film ooit al eens eerder gezien, maar het was al zo lang geleden dat ik niet eens meer wist hoe het ook al weer ging. Het blijft een mooie film om naar te kijken.
Deze film is zeker een aanrader en mooi om in je collectie te hebben.

Carrie, naar het verhaal van Stephen King, is een fantastische film waarvan ongeveer 3 kwart een vrij normale dramafilm is. Tussen de rustige scenes door zien we de thuissituatie van Carrie. Haar vader is overleden, haar moeder is geobsedeerd door het christelijke geloof, en gaat zelfs zo ver in dat geloof dat ze haar dochter slaat, verrot scheld en meerdere keren opsluit in de kast. Ook verbiedt ze Carrie naar schoolfeesten te gaan. Op school wordt ze gepest, en. . . . ze blijkt over telekinetische krachten te beschikken.
Je kunt je goed inleven in het hoofdpersonage en er wordt zeer goed geacteerd. John travolta heeft een mooie, maar zeer onvriendelijke rol en de sfeer is apart, en voor zo ver er special effects aanwezig zijn, zijn deze goed. Ook zit er een goed verhaal in de film.
Dan de laatste 2 scenes. Die scenes maken na een bijna belachelijk lange opbouw heel erg veel goed. Die scenes zijn bizar, ijzingwekkend, creepy en verschrikkelijk onverwacht. Pas vanaf die scenes begrijp je waarom deze film een horrorfilm genoemd wordt, en waarom deze film door velen als een klassieker wordt gezien. Er gebeurt opeens heel veel, en er komt nog een ijzingwekkende confrontatie tussen Carrie en haar moeder, die duidelijk niks goeds van plan is. Als de aftiteling uiteindelijk verschijnt blijf je zitten met een heel vreemd gevoel. Niks was wat het leek, en alles was gedoemd om genadeloos slecht af te lopen.
Na die laatste scene begrijp je opeens waarom deze film zo geprezen wordt, iets wat je daarvoor nog niet begreep, vanwege de eerder genoemde, "bijna belachelijk lange opbouw".
Deze klassieker bevat een van de meest onverwachte, en een van de meest ijzingwekkende slotscenes uit de filmgeschiedenis. Dit, samen met de (achteraf gezien) briljante spanningsopbouw, de muziek en het perfecte camerawerk maakt Carrie tot een van de betere horrorfilms tot nu toe.

Klassieke horrorfilm die te boek staat als de allereerste verfilming naar een werk van topauteur Stephen King. Spannende productie van Paul Monash, onder regie van Brian De Palma, met een eersteklas vertolking van Sissy Spacek, die haar een Oscarnominatie opleverde in de categorie "beste vrouwelijke hoofdrol". En dan te bedenken dat ze de titelrol bijna niet had gekregen! Zeker zo goed is Piper Laurie, die sinds "The Hustler" (uit 1961) niet meer op het bioscoopdoek te zien was geweest en een glorieuze comeback maakte met haar opvallende portrettering van een godsdienstfanate. Het leverde haar eveneens een Oscarnominatie op ("beste vrouwelijke bijrol"). Veel jonge acteurs braken min of meer door met deze populaire film zoals William Katt, Amy Irving, John Travolta en P.J. Soles. Larry D. Cohen was verantwoordelijk voor het spannende script dat langzaam maar zeker toewerkt naar de grote finale, waarbij men vooral moet letten op de griezelige transformatie van Carrie, als haar telekinetische krachten hun hoogtepunt bereiken. De gave van telekinese houdt in dat mensen door mentale kracht en concentratie voorwerpen kunnen laten zweven, bewegen en veranderen. Deze omstreden gave is echter nog nooit wetenschappelijk bewezen, laat staan overtuigend vastgelegd op filmbeelden. Gelukkig wisten ze er in Hollywood wel raad mee, getuige de goede speciale effecten van Greg Auer en Ken Pepiot. Achter de camera stond Mario Tosi. Brian De Palma kon het niet laten om weer te refereren aan zijn grote voorbeeld, Alfred Hitchcock, door de school de naam Bates High mee te geven en het overbekende en snerpende vioolthema uit "Psycho" in de score van Pino Donaggio te laten verwerken. Absolute aanrader voor horrorfans en uiteraard beter dan de overbodige remake (als televisiefilm) uit 2002.