City on Fire

Geschreven bij City On Fire

City on Fire is een boek dat ik haast niet weg kon leggen dus ik was blij dat ik het las in de kerstvakantie waardoor ik meer tijd had om te lezen en het lezen niet onderbroken hoefde te worden door zoiets als 'werk'.

Het boek beschrijft een stad die doet denken aan Hill Street Blues en in weinig meer lijkt op het New York van nu. Maar er zijn wel aanwijzingen in het boek over de toekomst van New York, zoals de rol die de familie van de hoofdpersoon speelt. Enige parallellen met Donald Trump zijn niet te negeren.

Al met al een boek die veel karakters en veel problemen bij elkaar brengt. Echt een aanrader maar zorg dat je ongestoord kan doorlezen.

Geschreven bij City On Fire

Het boek was al roemrucht lang voordat het uitkwam, mede vanwege het exorbitante voorschot dat de auteur van zijn uitgeverij kreeg ($2M), en toen de recensies ook in Nederland uitkwamen, was duidelijk dat je dit boek niet aan je voorbij kunt laten gaan. Dat was althans de belofte.

Ik snap werkelijk niet waarom zoveel recensies (ook hier weer) zo ontzettend lovend zijn over dit boek. Het verhaal is extreem langdradig en het plot schiet totaal niet op. Hoe je dan kunt stellen dat het boek spannend is en dat je het niet weg kon leggen... Ik snap er niets van. Ieder hoofdstuk is er weer een ander personage aan het woord, en er lijkt wel geen einde te komen aan het aantal personages dat vanuit eerstepersoonsperspectief beschreven wordt. (En hoe verschillend ze ook zijn, in hun mijmeringen hebben ze allemaal grofweg hetzelfde taalgebruik... Huh?) Ieder personage heeft een klein stukje plot bij zich, een klein dilemma - zoals dat hoort - maar het ontwikkelt zich voor geen meter. Je mijmert een hoofdstukje mee met een jonge vrouw in echtscheiding, vervolgens een hoofdstukje met een donkere homoseksuele leraar wiens vriend hij op een cocaineverslaving betrapt, vervolgens zit je weer met de sores van een verliefde tienerjongen met aanpassingsproblemen, en dan weer met een of ander eenzaam buurmeisje dat een affaire heeft met een oudere man. Allemaal heel leuk en aardig, maar het leidt nergens toe. Hun functie in het verhaal is minimaal, er gebeurt nauwelijks iets, en het is één grote brei van mijmeringen. En omdat de personages met zo extreem veel zijn, raak je ook makkelijk de draad kwijt; je bent immers al gauw vele tientallen pagina's verder tegen de tijd dat een personage opnieuw aangedragen wordt. Of een personage keert ineens helemaal niet meer terug. Het overgrote deel van de personages had beter uit het verhaal geschrapt kunnen worden, en Hallberg had zich beter kunnen richten op die paar personages die wél iets toevoegen aan het centrale plot (een moord in het park), in plaats van met eindeloze opzwervingen te proberen het verhaal grandeur te geven. Daarin is hij absoluut niet geslaagd.

Het ergst is nog: zo boeiend is het plot niet, en door de eindeloze afwisseling van personages kom je ook nooit zo ver dat het lot van de personages je gaat interesseren. Het boek is uitgevoerd als een gigantische whodunit, maar eigenlijk boeit de hele whodunit-vraag nauwelijks.

Ik ben ruimschoots over de helft gekomen, en toen bedacht ik me: voor wie doe ik dit eigenlijk? Voor wie lees ik dit boek? Waarom zou ik verder gaan met deze eindeloze marteling (ruim 900 pagina's)? Ik heb niet eens meer gekeken hoe het afloopt, zo weinig interesseerde het me. Zonde van de tijd.

Er zijn nog zo veel goede boeken in de wereld die smeken om gelezen te worden... Dit boek laat je beter links liggen.

Geschreven bij City on Fire

Heerlijk boek

Geschreven bij City On Fire

A phenomenal book.
Geweldige beschrijving van vele personages die deze bijzondere stad bevolken. De jaren 70 worden treffend beschreven aan de hand van de zoektocht van jonge mensen naar hun identiteit en de desillusie van de oudere generatie en het grote geld.
Om te lezen en te herlezen