Come Taste The Band 35Th Anni

Na lang wachten toch uit!!
Man wat is dit een goede plaat!!
Na 35 jaar!!
Ongelooflijk !Ik verheug me hier ontzettend op!!
Tommy Bolin!
Wat jammer dat hij Ritchie Blackmore moest laten vergeten bij de fans !
Dat kon natuurlijk niet!
Dit was natuurlijk een heel andere sound !
Maar een sound die stond als een Flatgebouw.Niet dus als een huis!!
Allemaal steengoede nummers waar ik kippenvel van kreeg en nog krijg !
Deze muziek zal nooit door mij worden vergeten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik blijf het draaien !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Heel erg jammer dat het bij deze formatie maar bij 1 plaat is gebleven!
De liefhebbers kennen het verhaal.
Bij het bekend maken van de split in 1976 was ik 17 jaar en had de tranen in
de ogen staan.
Ik denk dat als ik deze geremasterde Come Taste The Band opzet dat ik weer een traantje
wegpink !!
Is dit een verhaaltje van een ouwe pik!!
Of een verhaaltje van een in hart en nieren nog steeds Deep Purple Fan!!
Het zal me ook een worst wezen !!!!

Na de meest succesvolle line up met Ritchie Blackmore op gitaar waren de verwachtingen bij de fans niet erg hooggespannen toen Deep Purple besloot door te gaan midden jaren '70 met een relatief onbekende gitarist Tommy Bolin. De sound veranderde ook behoorlijk en de andere nieuwkomers van de jaren daarvoor, zanger David Coverdale en bassist/zanger Glenn Hughes, grepen op compositorisch gebied en stijl min of meer de macht. Dat betekent in dit geval iets meer funk/soul en blues in de mix dan de meer klassieke hard rock met Blackmore. Dat was wel even wennen, maar o wat een mooi album na een paar keer beluisteren! En nu geremasterd met wat extra jamsessies op een dubbel cd tegen een waanzinnige uitverkoopprijs. Voor alle rockliefhebbers die dit album niet kennen of ooit links hebben laten liggen: sla je slag, kopen deze cd!

Jaja, ook een jonge pik krijgt hier kippenvel van..... het is raar maar waar: na ruim 20 jaar het hele oeuvre van Deep Purple te hebben uitgemolken is dit de plaat die toch verreweg de meeste indruk blijft maken. Ritchie Blackmore is natuurlijk geniaal maar het talent van Tommy Bolin was buitenaards. De arragementen op dit album zijn werkelijk subliem en elke partij is met groot vakmanschap ingespeeld. Dit is nou zo'n band zonder ook maar één zwakkere schakel. Alles klopt gewoon. Bij elke luisterbeurt ontdek ik wel weer iets nieuws waar mijn mond van open valt, heeeerlijk!

Vergeet de re-mix maar gelijk; die toont alleen maar aan hoe ze met de originele mix de spijker precies op zijn kop hadden geslagen. De out-takes voegen daarentegen wél iets toe.

Vandaag het album ontvangen, in prima staat en vlug, zoals ik dat van bol.com gewend ben; Ik vind dit beslist geen slechte plaat, absoluut niet. Goed genietbaar, maar ik vind het niet super, en vergeleken bij In Rock of Machine Head, toch eerder iets minder. Gewoon omdat er niet echt uitschieters opstaan. Goede rocksongs, maar geen absolute toppers. Niets van het niveau als Highway Star, Smoke on The Water of Child in Time. Maar nergens ondermaats ook, dus voor mij een degelijke plaat; de sound is zéér ok, al mis ik mijn favo zanger Ian Gillan wat deze band betreft. neen, dan vind ik de recente Now What?! toch een sterker album. Al bij al geen misse plaat, en zo denk ik erover.