Crash (Blu-ray) Oscar Academy Award winnaar voor Best Picture

Geschreven bij Crash

Crash schotelt een fragmentarisch neergezette reeks van verhaallijnen voor, die deels worden bepaald door de karakters van de betrokkenen, en deels door wat we plegen te duiden als het lot met zijn kwade en gelukkige wendingen. En dat blijkt zo her en der verrassend uit te pakken! In de potpourri van een ingewikkelde samenleving blijkt niet alles te zijn wat het lijkt, en blijven de beweegredenen van mensen - soms ook voor henzélf - verborgen achter de coulissen van conventie en vooroordelen. Standvastige keuzen blijken broos, als belangen gewogen moeten worden. Maar ook een scheve schaats leidt niet altijd tot de verwachte val! Ik kijk met grote bewondering naar de makers van deze film, die zo vaardig de spartelende mens in de wispelturigheid van het leven wisten uit te beelden. Grote klasse!

Geschreven bij Crash

Een prachtig, boeiend verhaal die je aandacht vasthoudt. Een verhaal over verschillende mensen, verschillende levensstijlen. Alle scenario's worden helder neergezet en komen op heel verschillende wijzes met elkaar verstrengeld. Het heeft wel een beetje de stijl zoals bij de films: new years eve en valentines day, maar het verhaal heeft niet de romantische sfeer. Dit verhaal gaat veel dieper. Het verhaal grijpt je aan, je leeft mee met alle gebeurtenissen en je probeert steeds voor jezelf het verhaal helder te houden en de verbindingen die dit verhaal heeft te maken. Een film waarbij je dus goed moet opletten, en juist daarom raakt het je zo op de momenten wanneer dit de bedoeling is. Ik wil niets verklappen, dus je zult hem zelf moeten bekijken maar deze film is zeker een aanrader!

Geschreven bij Crash

In Los Angeles worden de openbaar aanklager Rick (Brendan Frase) en zijn racistische vrouw Jean (Sandra Bullock) overvallen door twee Afro-Amerikaanse mannen Anthony (Chris “Ludacris” Bridges) en Peter (Larenz Tate), die beide net zo’n hekel hebben aan blanken als blanken aan zwarten. Een gerespecteerde Afro-Amerikaanse televisieproducent Cameron (Terence Howard) en zijn vrouw Christine (Thandie Newton) worden aangehouden door agent Ryan (Matt Dillon) en zijn ‘rookie’ partner Hanson (Ryan Phillippe). Ryan onderwerpt Christine aan een denigrerende ondervraging terwijl Cameron machteloos moet toekijken. De hardwerkende sleutelsmid en toegewijd vader Daniel ((Michael Pena) ontdekt dat veel klanten hem niet vertrouwen vanwege zijn Latijns-Amerikaanse uiterlijk. De politieagent Graham (Don Cheadle) heeft een broer die zich verlaagd heeft tot straatcriminaliteit en een moeder die verslaafd is aan drugs. Een winkeleigenaar afkomstig uit het Midden-Oosten voelt zich constant bedreigd in de nadagen van de aanslagen op 9/11. Zijn dochter schaft voor hem een pistool aan waarmee hij zich tegen overvallers in zijn winkel kan beschermen. In de komende 36 uur botsen de levens van alle deze mensen, zowel letterlijk als figuurlijk.

Crash is het indrukwekkende debuut op het grote witte doek van regisseur, schrijver en producer Paul Haggis. Na zijn Oscar nominatie voor het script van Million Dollar Baby werd Paul Haggis voor Crash maar liefst drie keer genomineerd. Totaal kreeg de film zes Oscar nominaties en werden uiteindelijk drie Oscars gewonnen. De kracht van Crash is het ongedwongen en zeer natuurlijke verhaal ondersteund door evenzo sterk spel van de acteurs. De film zou een documentaire kunnen zijn die op een avond in Los Angeles is gemaakt en enkele mensen volgt in hun dagelijkse routine. De verhaallijn van alle karakters confronteren je als kijker op verschillende wijzen met de complexiteit van discriminatie en vooroordelen in Amerika. Haggis bewandelt daarbij een subtiele grijze lijn tussen zwart en wit, tussen dader en slachtoffer. Hij maakt duidelijk dat er niet zoiets is als ‘good guy’ of ‘bad guy’. Op een of andere wijze wordt onze eigen handelswijze, en die van ieder ander, beïnvloed of bepaald door onze eigen vooroordelen en achterdocht. Dat dit niet altijd het beste in je naar boven haalt, is een aspect dat in Crash wordt belicht. In de relatief korte speeltijd van de film wordt bijzonder krachtig duidelijk gemaakt hoe ons handelen invloed heeft op het handelen van anderen, wat weer kan leiden tot een (onbedoelde) kettingreactie van andere handelingen. Haggis heeft voor de film een ijzersterke multi-etnische cast geselecteerd die allen uitstekend spel laat zien. Enige klacht die je zou kunnen hebben is dat in de relatief korte tijd van de film zoveel gebeurd, dat niet ieder karakter voldoende tijd krijgt om verder uitgediept te worden. Dat is ook niet echt nodig, met het verhaal van Crash brengt Haggis al zeer duidelijk de dagelijkse spiraal van racisme, seksisme, achterdocht en vooroordelen over. Dit is zijn visie op een wereld waarin de geografische afstand steeds kleiner wordt, maar desondanks de mensen steeds verder van elkaar komen te staan.

Goede film over diverse New Yorkers van diverse allooi die uiteindelijk in de verhaallijnen samen komen.