De boze babyboomer

Frits Bolkestein begon er mee: linkse mensen beschuldigen dat ze fellow-travellers zouden zijn van het communisme; aanhangers dus, op zijn minst goedpraters in ieder geval, van een totalitair systeem dat ongekend onderdrukkend was. Was dat altijd al moreel verwerpelijk, sinds de val van de muur had links helemaal geen recht van spreken meer. Links liet het zich aanleunen. Sterker, samen met de VVD regerend schudde de PvdA zijn ideologische veren af.
Kort daarop kondigde Pim Fortuyn de “Linkse Kerk” af. En geen linkse geest wilde vervolgens nog als gelovige ingetekend staan.
Wilders c.s. indentificeerden de linkse elite maar meteen met een complete generatie, die van de baby-boomers, de generatie die het land heeft uitgezogen uit puur eigenbelang en als “linkse hobbie” het land verkwanselde aan een achterlijke godsdienst. Stilte in het linker middenschip en de linker zijbeuk.
Wat mij altijd verbijsterd heeft is dat weldenkend Nederland –links, midden én rechts overigens- niet en masse deze absurde versimpeling te vuur en te zwaard is gaan bestrijden. Een zekere boetvaardigheid bekroop het in al zijn linksheid toch calvinistische brein, gepredestineerd blijkbaar om schuldig te zijn. Allerlei baby-boomers vonden het nodig luidkeels te verkondigen dat ze de boel verknald hebben en zijzelf mislukt zijn, of pasten zich geluidloos aan in wat uiteindelijk casino-kapitalisme zou worden. En vergelijkbare uitingen van een –in mijn ogen kinderlijk- ontlopen van hun waarlijk politieke verantwoordelijkheid.
Nu schrijft een baby-boomer die dit eindelijk zat is, Annet Bleich, een hele nuchtere beschouwing waarin ze de karikatuur die Bolkestein, Fortuyn en Wilders creëerden effectief ontkracht en er de onsamenhangendheid en ongegrondheid van blootlegt. Wat jammer is, is dat ze eigenlijk niet eens echt boos schrijft, van mij had ze als een Sint Joris de draak mogen kelen. Maar ze kiest er voor om niet te polemiseren tegen Wilders en zijn erflaters. Bij nader inzien terecht. Als er al gepolemiseerd moet worden is het niet zozeer tegen deze vileine versimpelaar en zijn kornuiten, als wel tegen de lieden van linkse overtuiging die er het zwijgen toe doen, tegen de intellectuele wereldverbeteraars die zo dom zijn om het getier doodleuk over hun kant te laten gaan.
Affijn, ik hoop dat dit heldere betoog van Bleich hen de rust verschaft om weer helder te gaan denken, weer duidelijk voor hun gedachten uit te komen in woord en daad. Intussen wel wijzer geworden door de missers die wel degelijk gemaakt zijn, en die Bleich even nuchter de revue laat passeren.