De dood van Bunny Munro roman

Ik word een beetje sprakeloos van dit boek. De hoofdpersonage Bunny Munro is buitengewoon oppervlakkig en oversext waardoor je vrijwel op iedere pagina over sex of zijn fantasieën over sex leest. Tegelijkertijd maakt Nick Cave door zijn briljante manier van schrijven de pijnlijke leegte die Bunny voelt ook voelbaar voor de lezer. Ben het niet eens met de review dat dit boek geen diepgang heeft, dat heeft het juist wel! Je wilt doorlezen omdat je wilt weten hoe deze man denkt en wilt graag zien dat hij zijn levensstijl verandert omwille van zijn zoontje van 9, Bunny Junior die net zijn moeder verloren heeft. Ik had het boek in een paar dagen uit en vind het een van de meest indrukwekkend geschreven verhalen die ik ooit heb gelezen. Een absolute aanrader voor diegenen die niet terugdeinzen van het ogenschijnlijk oppervlakkige verhaal en die zich durven overgeven aan het miserabele gevoel van leegte van Bunny´s leven. Veel leesplezier!

Ik heb met volle teugen genoten van dit boek. Bunny is oversekst en zorgt niet goed voor zijn zoontje, maar toch zie je die man graag, je hebt er medelijden mee. Vooral Bunny Junior zorgt voor ontroerende momenten, zijn liefde voor zijn papa is zo mooi. Ook is er humor aanwezig; de verwijzingen naar Kylie Minogue vind ik super! Ja, dit boek heeft me echt bekoord, ookal was het soms wel wat plat, het is meeslepend en ik kon het moeilijk wegleggen. Zelf na weken blijft Bunny in mijn hoofd rondzweven...

Dit boek leest als een trip, je begint en je zit meteen in de gestoorde wereld van Bunny. En wat voor wereld! Het is bijna niet uit te leggen, dit moet je ervaren want dat is wat dit boek is: een ervaring. Knap werk!!

Een geweldig boek. Nick Cave heeft een bepaalde manier van schrijven die ik erg waardeer. Zijn vorige roman "En de ezelin zag de engel" (and the ass saw the angel) vond ik helemaal briljant, maar dit boek mag er ook wezen. Ik ben ook liefhebber van zijn muziek, alhoewel ik Grinderman en zijn laatste twee albums met de Bad Seeds toch minder goed vind dan eerdere werken. Maar ook als ik niet van zijn muziek hield, zou ik zijn boeken ook waarderen.

Na de zelfmoord van zijn vrouw zit Bunny Munro met de verantwoordelijkheid voor zijn negenjarige zoon opgezadeld. Hij vindt er niets beters op dan de jongen mee te nemen op zijn dagelijkse handelsmissies. Doorheen deze trip maken vader en zoon talrijke hilarische maar ook schrijnende dingen mee en gedurende lange tijd koester je zelfs enige sympathie voor het karakter.

Caves stijl is rauw en energetisch, net als zijn muziek. Hij bewijst dat hij naast een geweldige singer-songwriter, ook een briljante romanschrijver is.

Goed boek! Echt Engels :) Hangt een beetje tussen Adrian Edmondson's the Gobbler en Chris Cleave's Incendiary qua schrijfstijl. Bizar om te merken hoe je medeleven kunt krijgen voor zo'n F**kup als Bunny Monro.

Wat ik vooral goed vind: goede kwaliteit, voordelige koop.

Voor dit verhaal was 20 pagina's meer dan genoeg geweest! Ander werk (vooral muziek) van Nick Cave is vaak heel inspirerend, dit verhaal is helaas het tegenoversgestelde. Het boek ging mij al snel tegenstaan. Wie wil er nu een heel boek lang over de stijve van Bunny Munro lezen??
Maar het boek wegleggen en niet verder lezen was ook geen optie: ik wilde weten óf er ook iets verandert in het leven van Bunny. Maar de enige echte verandering blijkt de dood van de vrouw van Bunny! Voor de rest blijft de irritatie over de herhaling van stompzinnige acties, overvloed aan geslachtsdelen en de magere verhaallijn.
De vertaler is misschien de enige die plezier aan het boek heeft kunnen beleven...