De engelenmaker roman

Ik heb dit boek gelezen omdat het het enige boek was voor een schoolopdracht Nederlands dat we thuis in onze boekenkast hadden staan. Al wat ingelicht door mijn boekenverslindende zus begon ik aan het best wel dikke boek. Veel zin had ik er niet in (het thema sprak me niet super hard aan en ik had, dacht ik, veel betere dingen te doen) en in het begin ging het dan ook vrij traag vooruit. Naargelang de nummertjes rechtsonder de pagina stegen, steeg ook mijn zin om verder te lezen, en zeker vanaf deel twee was ik niet meer te stoppen en was het boek diezelfde dag nog uit. Niet omdat het verhaal me plots wel heel veel interesseerde, maar vooral door de manier waarop Brijs schreef en hoe hij in de gedachten van dokter Hoppe kon kruipen. Dit was zeker mijn laatste boek van Brijs nog niet!

Menno

Met een insteek dat ik een boek over abortus ging lezen startte ik aan de engelenmaker. Hoe ik ooit op dit boek terecht ben gekomen, ik heb geen idee. Stefan Brijs neemt zijn lezers mee in de wereld van Victor Hoppe, die in zijn geboortedorp terug komt waar 'ons kent ons' heerst. Zijn drie identieke kinderen houden het dorp dan goed bezig, waar is de moeder? Waarom lijken ze zo op hem? Hoe komt hij aan ze. Brijs verteld langzaam het verhaal waar de kinderen vandaan komen, wie Victor Hoppe is en hoe hij daar terecht gekomen is.

De engelenmaker is een roman vol met roddels, geruchten, wetenschap, religie, verbeelding en dat alles zo intrigerend realistisch dat ik me afvroeg of Victor Hoppe echt bestaan zou kunnen hebben. En of dit verhaal niet echt gebeurd had kunnen zijn. Hoe onverwacht en wellicht vergezocht het verhaal ook was, het verhaal werd er verbazingwekken door bijeen gebracht. Wat het leven wel niet met ons kan doen.

Een mooie verhalenlijn waarin wordt gespeeld met de mogelijkheden van de werkelijkheid, die vaak die van de verbeelding te boven gaan. Een boek om in één ademtocht uit te lezen.

Ik moet tegen mijn zin in voor school per jaar vier boeken lezen, en toen heb ik dus dit boek gekozen omdat al me vrienden het aanraden.
Dus met weinig verwachting begon ik het boek en zat meteen in het verhaal en wou graag doorlezen. Dit heb ik dus ook gedaan, en heb met genot het geheim van de drie kinderen en dokter Hoppe gelezen. Ik vond dit een sterk punt van het verhaal, het geheim van de drie kinderen, dit zorgt ervoor dat je al ver komt in het boek.

Het tweede deel vond ik al wat lastiger om te lezen, maar dat ging ook wel. Ik vond persoonlijk het tweede deel van het boek het saaist, maar er komen wel een aantal heel erg belangrijke dingen in voor.

Het derde hoofdstuk vond ik een goede afsluiter van het boek en zat ook vol met verassingen. Ik raad dit boek aan!

Doordat de hoofdpersoon niet geleid wordt door emoties wordt je meegesleept in een soort abstracte wereld en ga je nadenken over het objectieve van goed en kwaad.
Het verhaal is erg goed geschreven en op zo'n manier opgebouwd dat je ook goed de sfeer van het gelovige dorp mee krijgt.
Als iemand die geïnteresseerd is in de biologie en de wetenschap, vind ik de omschrijvingen van de experimenten die gedaan worden en de regels die daar in de wetenschapswereld bij komen kijken ook erg interessant/leuk om te lezen.
Het verhaal vormt een soort verbinding tussen geloof, wetenschap en de manier van denken van de mensheid. Juist doordat de hoofdpersoon zelf totaal anders tegenover deze dingen staat dan de gemiddelde persoon.

Na de eerste bladzijden gelezen te hebben had ik het boek een paar maanden opzij gelegd. Het verhaal begon mij een beetje vreemd. Beetje surrealistisch naar mijn gevoel. Nadat ik met een sportongelukje met mijn onderbeen in het gips zat heb ik het boek toch een kans gegeven. De titel vond ik altijd al boeiend.
Moet zeggen dat het een mooi verhaal is.
De schrijver weet het verhaal zo te vertellen dat je sympathie krijgt voor degene die nauwelijks emoties kent. Erg knap. Verder is er het kleinburgerlijke geroddel van dorpelingen wat steeds weer terugkomt. De dorpelingen hebben altijd wel een oordeel over de hoofdpersoon zonder de feiten te kennen. Wat verder erg schrijnend is is dat het gedrag van een persoon net zo goed voort zou kunnen komen uit het de manier waarop een kind op aarde wordt ontvangen en zijn eerste levensjaren als door aangeboren autisme.
Je moet trouwens wel iets met goed en kwaad en met God en Jezus hebben om het uiteindelijk te kunnen waarderen.
Mooi geschreven en leest prettig.
Apart verhaal maar boeiend.

De hoofdpersoon, Victor Hoppe, is autistisch, uiterst intelligent (asperger), emotieloos en denkt op een hele andere manier dan de rest van de mensen. Hij heeft ook van veel dingen een heel verkeerd beeld. Dat heeft hij vroeger verkeerd opgevat of is hem nooit geleerd. Maar in zijn logica snap ik de stappen die hij maakt wel. Het is heel erg apart om je in hem in te leven.
En steeds verder in het boek snap je de stappen die hij eerder in het boek gemaakt heeft, vanwege zijn sociale vaardigheden.

Goed en kwaad is eigenlijk waar het boek omgaat. Goed en kwaad in de wereld en de strijd tussen goed en kwaad. In Victor’s ogen is Jezus het goed en is god het kwaad. Daarom ziet hij zichzelf als Jezus en zijn vader als God. Zijn vader heeft hem immers in een klooster geplaatst en is er niet voor hem geweest.
Het klonen ziet hij als scheppen en zo geeft hij in zijn ogen God het nakijken. Ook denkt Victor in goed en kwaad. Zijn gedachten zijn zwart-wit, je bent goed of slecht, niet tussenin.

Dit boek zet je aan tot nadenken. Je maakt steeds verbindingen tussen de delen. Die verbanden vind ik heel erg leuk om te lezen in een boek. En ook komen en citaten uit de bijbel in voor die je dan koppelt aan wat er gebeurt. Ook komen er zinnen in voor, soms meerdere keren die mensen hebben gezegd tegen Victor (en die Victor vervolgens verkeerd interpreteert) of die hij zelf heeft gezegd. Ze komen voor met een rede en ook dit zet je aan tot denken.

Het is tot nu toe zeker weten een van de beste boeken die ik in het nederlands gelezen heb ik raad het zeker aan! Het liefst vertel ik over alles, ik hoop dat je nieuwsgierig geworden bent!

Geweldig boek, in het begin dacht ik nog mmm, maar toen ik verder ging vond ik
het steeds beter worden. Kon het niet meer wegleggen.
Goed verhaal.
Zouden de andere boeken van Stefan Brijs ook zo pakkend zijn.

Ik heb het boek gelezen voor een schoolopdracht maar het voelde niet als een last om het boek te lezen. Ik vond het een boek dat zeker een goede verhaallijn had, zeker als je geïnteresseerd bent in de wetenschap is het een interessant boek. Ik kan nu niet verklappen waarom, maar ik ben zeker dat je het leuk gaat vinden. Ook leest het boek gemakkelijk en vlot, het taalgebruik is niet ingewikkeld. Wat ik ook niet onbelangrijk vond is de titel. Die is goed gekozen met meerdere achterliggende betekenissen. En het belangrijkste vond ik dat het boek geen open einde heeft, dit vind ik zelf de beste boeken. Het enige negatieve vond ik dat er in deel II twee verhalen door elkaar werden verteld en gescheiden door ***, dit maakte het voor mij niet zo gemakkelijk om te kunnen volgen. Maar ik snap wel dat de auteur dit heeft gedaan om het spannender te maken. Daarom vermeldde de auteur te veel details, waardoor het verhaal niet kort en bondig was maar zeer uitgebreid. Mijn conclusie is dat het een boek is met een goede inhoud meer wel lang, ik kan het zeker aanraden.

Een spannende roman die ik eigenlijk niet uit wilde lezen omdat ik het zo'n goed boek vind. Een fantastisch verhaal in meerdere opzichten. Fantasie en realiteit door elkaar heen verweven. Een blik in de toekomst, hoe medische wetenschap gevaarlijk kan worden.
Dan de waanzin van de hoofdpersoon die gedurende het verhaal steeds meer gestalte krijgt. Meerdere verhaallijnen die bij elkaar komen. Wie gelooft wie en hoe gedachten situaties inkleuren. Een aanrader!