De Ideale Schoonzoon

Geschreven bij De ideale schoonzoon

HK heeft het met kennelijk plezier jarenlang columns geschreven voor het tijdschrift “está”. En de moed gehad een selectie te bundelen over de tijd waarin zoon P. van een 11-jarig kind opgroeit tot een puber van 15, die de dagen aftelt voordat hij een scooter mag berijden. Met verder weinig meer over zijn gezin in Amsterdam, maar des temeer over zijn Spaanse schoonfamilie. En over verschillen tussen leven in Spanje en Nederland. En niet alleen in de horeca… Ook weinig of niets over “Debiteuren, Crediteuren” of “Jiskefet”, waarmee hij TV bekendheid kreeg. Geen politiek of iets anders dat snel veroudert. Slim!
De meeste columns hebben niets om het lijf en hebben een hoog “feel good” gehalte. Op het eind toch een paar columns waarvan deze lezer wakker schrok. Over wel of niet een boek plannen, een vage notie in schema’s uitwerken en dan maar beginnen. Of? HK bekent dat hem meerdere malen beginzinnen opeens te binnen schoten, die als een visioen werkten: het boek schreef zich dan als vanzelf. Hier jokt hij, want boeken schrijven niet zichzelf. Zijn eerste roman kostte hem een vol jaar na zijn openbaring, om op te schrijven, laat staan zijn andere romans. Toch een ander perspectief…
Een tweede “wake-up call” betreft Koch’s tirade tegen de thuisbevalling in NL. De tirade duurt 3 columns langs en stoelt op eigen ervaringen. Het is een aanval op de NL manier om met zuigelingensterfte (hoog in de rijke, ontwikkelde wereld!) om te gaan. Alleen daarom al de moeite waard om dit boek te lezen of kopen.

Leuk boek dat ik met veel plezier heb gelezen. Dat zegt wel iets, want ik lees heel veel boeken niet uit.

Nadat ik de romans van Herman Koch heb gelezen, was ik voornemens om tijdens mijn vakantie deze bundeling van zijn columns te lezen. Echter, nadat ik de eerste vijf of zes columns al thuis heb gelezen, denk ik dat ik mijn bagage anders in ga vullen.

Hoewel de columns soms wel vermakelijk zijn, vind ik ze wel erg vlak -en dan koester ik niet de verwachting dat de columns dezelfde diepgang bereiken als de boeken-. Ik zou de columns eerder scharen in categorie "een sterk verhaal voor in de kroeg", maar voor een column vind ik het wat te voorspelbaar, weinig tot de verbeelding spreken en weinig prikkelend.

Ik zou dit beoordelen als "gemiddeld", wat mijn inziens eigenlijk niet goed genoeg zou moeten zijn voor Herman Koch.

Vandaag het boek ontvangen 'De ideale schoonzoon' van Herman Koch. Via Bol.com gekocht.
Als tweedehands aangeboden met als predicaat 'goed' in de omschrijving stond zelfs het woord schoon. En daar klopt helemaal niets van. Het kaft is beschadigd en ziet er lelijk uit. De rug is beschadigd. Schoon? Er zitten vieze vegen op het papier en de hoeken onder en boven zijn grauw grijs. Er zijn veel bladzijden met een vouw.
Ik weet natuurlijk niet wie deze omschrijving heeft gemaakt. Maar het lijkt erop dat er bewust een betere voorstelling van zaken is gegeven; i.p.v. een reële.
Het predicaat had hoogstens 'redelijk' kunnen zijn.
Erg jammer en betreurenswaardig. Bovenstaande gaat over de toestand van het gekochte boek.
De inhoud prima.

De verzamelde colums vond ik een aanschakeling van saaie en humorloze stukjes. Was het stukje over zijn oude schoonvader nog wel aardig, de rest van de stukjes laat zien, dat een goede column schrijven een vak is wat Herman Koch dus duidelijk niet in zich heeft.

Koch woont in Spanje, en in de stukjes komt steeds maar weer naar voren dat Spanje alles beter doet dan Nederland. Opvoeding, eten, drinken, gezondheidszorg. Spanje is het walhalla.
Met dit boekje kwam Herman Koch bij mij over als een zure man. Iets wat je totaal niet verwacht bij iemand die deel uitmaakt van Jiskefet.

Kom, dacht ik, laat ik eens aan Koch beginnen, bekend van Jiskefet en het bekroonde Diner. Maar wat een tegenvaller. Saaie, oppervlakkige en gemakzuchtige stukjes van iemand die schijnbaar geen tegenspoed heeft gehad in het leven, geluk als vanzelfsprekend beschouwd en deze columns heeft geschreven als een gemakkelijke bron van inkomsten. Niet aanbevolen.