De klap

Heerlijke kluif voor liefhebbers van ingewikkelde familie- en vriendendrama’s. Wie zijn belangrijker, vrienden of familie? Het korte antwoord is natuurlijk dat het afhangt van waar jij en je familie wonen. Dit boek gaat vooral over drie generaties Grieken in Melbourne, Australië.
Op een BBQ voor Griekse familie en niet-Griekse vrienden geeft de neef van gastheer Hector een klap aan de wilde peuter Hugo (3), die zijn eigen, oudere zoontje met een cricket bat wilde slaan. Hugo’s ouders (vrienden, geen familie) doen aangifte en er komt maanden later een rechtszaak…
CT heeft wat volgt op de klap van Hugo nauwlettend beschreven in 8 lange hoofdstukken door acht (8) mensen die bij het incident aanwezig waren en die commentaar leveren over de nasleep en hun eigen levens voor- en na het incident. En dat is spannende en onderhoudende lectuur. Want bijna allemaal zijn ze gestrest, hebben een kort lontje, ze vuilbekken in gesprekken en in hun gedachten.
Aisha, de half-Indiase vrouw van Hector, de gastheer van de BBQ, moeder van Adam en Melissa en een prima dierenarts, is “aangetrouwde familie” maar ook de oudste vriendin van Rosie, Hugo’s moeder. Zij lijkt als enige in staat om de conflicten tussen vriendschap en familietrouw te kunnen overbruggen en wanneer dat niet lukt, de juiste keuzes te kunnen maken.
De plussen: Rijk boek over multicultureel Australië, een warme, gepassioneerde verteller, prima spanningsboog, geloofwaardige, maar zelden echt sympathieke personages. [Hoewel, ze zijn alle acht invoelbaar en aandoenlijk, maar de een meer dan de ander].
De minnen: Volgens lezers in vooral GB zijn boek en hoofdstukken veel te lang, met te veel grof taalgebruik in dialogen en gedachten van de karakters en biedt het een overmaat aan seks, drugs en alcohol.
Prachtboek om volgend jaar te herlezen, om over te praten in de bieb of op internet. Warm aanbevolen.

Geschreven bij De Klap

Erg leuk boek!

Maar misschien ook omdat we in Australie wonen en ik veel dingen herken. De serie is op het moment op tv en ik ben het boek gaan lezen omdat ik de serie zo leuk vond. Het is hier ook een erg populair boekclub boek omdat het tot discussies leidt.

Suburbia in Australie op en top; ik kan niet stoppen met lezen omdat er leuke twists inzitten en de karakters zijn karikaturen, wat het boek grappig maakt. Er wonen heel veel Grieken in Melbourne (grootste Griekse gemeenschap buiten Griekenland) en het is een vrij traditionele gesloten gemeenschap; familie staat heel hoog in het vaandel. Andere typetjes in het boek zijn een aan drankverknochte mislukte schilder met zijn alternatieve vrouw, die na een post natale depressie zich zo schuldig voelde over het verwaarlozen van haar kind dat ze hem met bijna 4 nog aan de borst heeft. Een tot de islam bekeerde Aboriginal, een homoseksuele jongen, een meisje uit Engeland wiens vader gestorven is aan AIDS en die een relatie heeft met een libanees... voor Nederlandse begrippen misschien niet schokkend, maar in Australie zeker wel!

Geschreven bij De Klap

Dit boek viel mij behoorlijk tegen. Ben tot halverwege gekomen, het verhaal kon mij niet boeien. Het onderwerp lijkt heel interessant maar er gebeurt eigenlijk niet veel...

Geschreven bij De Klap

Het leek een interessant gegeven - een volwassene die een kind mept om een begrijpelijke reden, en dan wordt aangeklaagd. Maar het blijkt dat hoewel het kind een rasechte klier is, en zijn ouders nog erger, alle andere personen, inclusief de mepper, stijf staan van drugs, alcohol en continue buitenechtelijke sexuele verlangens die ook nog continue worden uitgevoerd, terwijl daarbij bijzonder degraderende taal wordt uitgeslagen. Het is lang geleden dat ik een boek las waarbij sex zo de boventoon voert, terwijl het niet 'the joy of sex' heet. Het gaat niet om de klap. Het gaat er de schrijver m.i. om zoveel mogelijk sex- scenes zo uitvoerig mogelijk te beschrijven. Daarnaast wordt er voortdurend discriminerende taal gebruikt, door volwassenen, tieners en kinderen en iedereen rookt als een schoorsteen. Ik ben een eind gekomen, omdat je hoopt dat het gegeven nog een andere wending krijgt, maar nee, in het geheel geen verandering op ongeveer de helft. Ik zal mijn Hollandse zuinigheid dus maar opzij zetten en het boek weggooien. Absoluut zonde van het geld.

Ik ben het best wel eens met de voorgaande recenties alleen heb ik het boek een stuk negatiever ervaren.

De centrale vraag wordt op een zeer langdradige manier uitgewerkt. Het goede van het boek is dat het vanuit 8 personen en perspectieven wordt bekeken en dat je voor elke persoon wel bepaalde mate van sympathie krijgt. Het mindere is dat je op een gegeven moment je mening wel hebt gevormd en er wel een beetje klaar mee bent.

Door de laatste hoofdstukken heb ik me echt heen moeten worstelen. Ik had meer van dit boek verwacht.

Geschreven bij De klap

Ik vond het best wel een saai boek.. ik kwam niet verder dan 20 paginas

Meeslepend boek, hoewel het een dik boek is kon ik niet stoppen met lezen. Door dat de hoofdstukken steeds door een andere persoon is beschreven krijg je goed alle kanten van het verhaal te horen, voor de een voel je meer sympathie dan voor de ander maar allemaal hebben ze een reden waarom ze de klap wel/niet gerechtvaardigd vinden. Zo ga je zelf ook steeds meer een mening vormen en nadenken over wat jij wel en niet vindt kunnen. Ook geven de hoofdstukken inzicht in de levens van de hoofdpersonen, de ene wat interessanter en meer invoelbaar dan de ander maar het boek blijft boeien. Aanrader!

Geschreven bij De Klap

Mag je als volwassene een kind slaan? Nee. En als dat kind een ander kind zwaar dreigt te verwonden? Ook niet. Er zijn andere manieren om in te grijpen. Maar helemaal onbegrijpelijk is het niet. En om daar nu een rechtzaak over te beginnen. Of meer dan 400 pagina’s zeurende karakters voor op te voeren. De verwachting waren hoog gespannen. De klap loste ze helaas niet in. Jammer.