Out there 1 - De kristallen sleutel Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Out there 1 - De kristallen sleutel

Ik had hoge verwachtingen van het boek, gezien de flaptekst op de achterzijde van het boek. Ik was me er voor het lezen terdege van bewust, dat het boek als doelgroep 13-15 jarigen heeft. Ik vind het taalgebruik op zich geschikt voor deze doelgroep, echter komen er met regelmaat woorden in het verhaal voor, die meer geschikt zijn voor volwassenen, zoals: Tabula Rasa, iteratieve processen, vortex en fluïdum.

Verder wordt er met regelmaat verwezen naar zaken, die je als volwassene herkent, maar een kind/jeugdige van 13-15 jaar niet. Ik zal hiervan enkele voorbeelden geven. De hond van een leider in het verhaal heet Praesidio. Dit betekent bewaker/assistent, wat het een perfecte naam maakt voor de hond in hert verhaal, maar niet elke 13-15 jarige zal die link leggen. Verder komt mevrouw Van Dam twee mannen tegen die onderweg zijn naar molens. Eén man op een ezel en de andere man op een paard genaamd Rocinante. Een verwijzing naar Don Quichot. Tenslotte de verwijzing naar de Beatles: De Sub Marinus, de gele onderzeeboot.

Zelf kon ik als volwassene deze (en andere) verwijzingen zeer zeker waarderen, maar het boek is niet voor volwassenen geschreven. Het is jammer dat dit boek op deze manier twee kanten heeft: de jeugdige lezer mist teveel van het verhaal vanwege de verwijzingen en voor de oudere lezer zal het boek minder prettig lezen, vanwege het taalgebruik voor kinderen/jeugdigen.

De personages uit het verhaal zijn origineel en hebben allemaal iets eigens. Zo heeft mevrouw Van Dam de neiging teveel te praten en is Bon Jon bezig met een innerlijke strijd vanwege zijn verslaving en depressiviteit. Andere personages, die niet direct de hoofdrol spelen in het boek, worden niet allemaal direct bij naam genoemd, maar herken je via een omschrijving: de popster met zijn glanzende handschoen is uiteraard Michael Jackson, of de kunstenaar waarin je Leonardo Da Vinci herkent. Ik kan mij niet voorstellen dat de leesdoelgroep de karakters zonder meer herkent en daardoor teveel van het verhaal mist om het gehele verhaal te waarderen.

Vanaf het moment dat de groep de plaats Subatlantis betreedt en zij ook gedeeltelijk hun herinneringen terug krijgen, leest het boek een stuk prettiger. De personages beginnen meer karakter en invulling te krijgen. De schrijfster vertelt het verhaal minder overdreven, meer geordend en de dialogen zijn natuurlijker van aard. Vanaf dat moment stijgt ook de spanning in het verhaal. Olivia beseft dat niet alles is, zoals men wil doen voorkomen. Dit is het moment waarop ik geïnteresseerd raakte in het vervolg van dit boek. Er zit een duidelijk stijgende lijn in het verhaal, vooral helemaal op het eind. Op het eind is er een verdieping in het verhaal, die mij aangenaam heeft verrast.

Out There is een origineel verhaal, maar helaas laat de uitwerking van het verhaal vooral in het begin te wensen over. Het begint vrij verwarrend, er wordt regelmatig gebruik gemaakt van te moeilijke woorden, het taalgebruik bij dialogen (vooral bij de tweeling) is regelmatig erg overdreven en de verwijzingen naar films en series en vooral naar personages, zullen niet door iedereen herkend worden. Vanwege de stijgende lijn in de ontwikkeling van de personages en de stijgende spanning aan het eind van het boek, geef ik dit boek uiteindelijk toch 2,5 sterren.

Geschreven bij Out there 1 - De kristallen sleutel

Stel je eens voor…….Je doet je ogen open…En je kijkt om je heen…En je hebt geen idee waar je bent!
Dit overkomt 4 jongeren en 2 volwassenen.
Ze zijn terechtgekomen in Out There. Dat is een van de vele dimensies die er bestaan.
Olivia komt er terecht in haar pyjama en ze wil maar een ding: Naar huis! Ze doet er alles aan om weer thuis te komen. Tijdens haar tocht komt ze een aantal anderen tegen.
Er is de tweeling: Jan en Willem, twee kibbelende jochies met rood haar. Maar ook Erdim, een jonge jongen en Bon Jon een rockartiest. Mevrouw van Dam is echt een geval apart. Haar karakter vond ik erg leuk. Ze praat zonder adem te halen. Haar zinnen zijn echt enorm lang!
Samen gaan ze op pad.
Ze moeten een kristallen sleutel vinden, om thuis te komen.
Een wereld met vreemde wezens: Honys, half hond, half pony. Maar er zwerven nog veel vreemdere wezens rond in Out There. Denk aan Driapen bijvoorbeeld!
Maar ze komen ook heel bekende figuren tegen. Leonardo Da Vinci, Marco Polo en een zekere zanger met glimmende handschoenen, die kan moonwalken.
De realiteit in deze wereld is ook erg buigzaam. Via een vortex komen ze weer ergens anders terecht
Helemaal vreemd is het dat ze uit verschillende delen van de wereld komen. Maar ze kunnen elkaar allemaal verstaan. Naarmate ze elkaar beter leren kennen, ontstaat er een (h)echte vriendschap tijdens hun Queeste.
Mijn favoriete deel was toch wel het stuk in Sublantis. Dat is een stad onder water, maar een heel bijzondere stad. Dit moet je echt met je eigen ogen lezen en voor je zien!

Het is allemaal prachtig op papier gezet, je ziet deze mooie wereld meteen voor je.
Het is mysterieus, je wilt toch echt weten wat er nu precies aan de hand is. Maar ook is het spannend en er zit de nodige humor in. Dat is echt een goede combinatie.
Ik kan het niet echt een genre geven. Het is een mix van fantasy, avontuur en Science Fiction.

Het zet je zo nu en dan ook aan het denken. Vooral de vraag wat was er eerder? De kip of het ei? Daar kan niemand antwoord op geven. Maar het blijft leuk om er over na te denken!

Dit boek gaf mij echt het ‘Lost’- gevoel. De tv-serie, je kent hem wel! Aanrader dus!

Dit is het eerste boek uit een serie. Het tweede boek gaat De Gordiaanse Kloof heten. En komt uit in het najaar van 2016. Nog even wachten dus! Maar wat heb ik daar een zin in!

Dit boek is zo origineel, ik kan het met geen een enkel ander verhaal vergelijken. En dat vind ik echt heerlijk! Het is niet voorspelbaar en echt super mysterieus. Van genoten! 4,5 sterren!

Geschreven bij Out there 1 - De kristallen sleutel

Je wordt gelijk al nieuwsgierig gemaakt, vanaf de eerste pagina. Olivia zit in een wereld die je samen met haar ontdekt en langzamerhand kom je erachter wat er met haar gebeurd is. Ik moet wel zeggen dat Manon Spierenburg een grote fantasie heeft, want ik zat regelmatig met een ‘OMG wat is dit nu weer?’ gezicht te lezen. Ik moest vooral lachen om de ‘popster met monddoekje voor’, en ‘die boot die tegen een ijsberg aan vaarde’ waarbij Manon zaken uit het verleden omschrijft zonder ze te benoemen. Dat is dan ook de kracht van het verhaal.

Of ik het volgende deel zal gaan lezen, dat weet ik niet. Ik vond het teveel een WTF-boek voor mijn smaak. De personages waren wat mij betreft te vlak en kunnen nog wel wat verdieping gebruiken. Waar ik me soms aan ergerde was mevrouw van Dam, die een Nederlandse naam heeft, maar volgens mij uit Londen komt. Vond ik een beetje vaag en dat bleef me door het gehele boek irriteren. Ik kwam er later pas achter dat Olivia twaalf was en dat kon ik me helemaal niet voorstellen, als ze 16 was geweest, was het ook prima geweest wat mij betreft.

Ik weet niet goed wat ik van ‘De kristallen sleutel’ moet vinden. Manon Spierenburg is een scenario schrijfster en dat kun je goed merken. Ik denk dat het boek het beter zal doen als film (of serie) of game zoals ze zich ook voorstelde. Dat gezegd hebbende, pakte het boek me op de een of andere manier wel en heb ik me uiteindelijk wel het gehele boek vermaakt.