De laatkomer geen

Dit begon heel sterk en grappig en dat bleef zo gedurende bijna het hele boek. Alleen het einde vond ik wat minder smeuïg dan het, gezien de rest van het verhaal, had kunnen zijn. Er waren een aantal verhaallijntjes die zeker tot een explosief einde geleid konden hebben, in het verlengde van het bizarre verhaal. Dat viel mij dus iets tegen.

Verder heb ik enorm van dit boekje genoten. Het staat vol met mooie zinnen, en het verhaal van de oude Désiré is interessant – hij vertelt over zijn leven in het tehuis en hoe hij daar terecht is gekomen. Het is eigenlijk een heel droevig verhaal: hij houdt al heel lang niet meer van zijn dominante vrouw, en de enige manier om bij haar weg te komen, is door zich als dement voor te doen. Zo geweldig is een tehuis natuurlijk niet, maar voor hem altijd nog beter dan bij zijn vrouw blijven.

Het taalgebruik is duidelijk Vlaams. Ik lees niet genoeg Vlaamse schrijvers om te weten of dat standaard zo is, of dat het taalgebruik toch meestal naar A”B”N wordt geredigeerd. In ieder geval staan er prachtige uitdrukkingen in, maar ik kan niet goed inschatten wat er door Verhulst zelf bedacht is, en wat standaard taalgebruik is in Vlaanderen. Maar een zin als “Het was sinds mijn eenentwintigste geleden dat ik nog had gerookt” (blz. 112), daar klopt voor mij helemaal niets van! In ieder geval las het heerlijk weg.

Hoewel het maar een dun boekje is, leest het vanwege de mooie zinnen toch niet hap-slik-weg. Een echte aanrader.

Een zeer origineel onderwerp. Enorm geestig, je hebt iedere pagina wel wat te lachen.

Wat een prachtige schrijfstijl!
Een inkijkje in de wereld van de dementie!
fictie of non fictie.. het zet je aan het denken.
Een boek om brullend bij te lachen en brullend bij te huilen.
Schitterend!

annet

Ik heb dit boek in een mum van tijd uitgelezen. Het verhaal is zo meeslepend dat je niet wil stoppen met lezen eens je begonnen bent. Het is voornamelijk de variëteit aan perspectieven en emoties die mij is bijgebleven. Over het algemeen is het boek zeer komisch, al komen er van tijd tot tijd ook zwaardere stukken in. Het laatste gesprek met zijn dochter is daar een voorbeeld van. Verhulst heeft duidelijk het talent om zwaardere thema's op humoristische wijze weer te geven, denk maar aan De Helaasheid der Dingen. De originaliteit van dit boek is één van de grootste pluspunten. Het thema is uniek en de humor die erin voorkomt onvoorspelbaar.

Ik heb het boek "De laatkomer" van Dimitri Verhulst gelezen. Dit boek is van in het begin tot het einde zeer mooi opgebouwd en zeer duidelijk neergeschreven. Bij dit boek heb ik geen verwarringen opgemerkt, ik snap de verhaallijn zeer goed. Het boek bevat heel veel humor, maar ook emoties zijn erin terug te vinden. Dit is het eerste boek dat ik heb gelezen van Dimitri Verhulst. Ik hou van zijn schrijfstijl en ga zeker nog boeken van hem lezen. Het enige minpuntje dat ik heb ondervonden is dat het boek te kort is en een zeer open einde heeft. Dit soort einde vind ik niet passen bij dit boek. Naast dit minpunt, wil ik dit boek aan iedereen aanraden. Een echte topper !!!!

Wat kan die Dimitri Verhulst heerlijk schrijven !
Puur genieten is dit boek.
De eerste zin is al hilarisch ,”Hoewel volkomen opzettelijk, is het zeer tegen mijn zin dat ik iedere nacht opnieuw in mijn bed schijt”.
Hoe kom je erop , maar je krijgt zo’n sympathie voor Désiré, die zich vrijwillig op laat nemen in een bejaardentehuis, omdat hij zijn laatste levensjaren niet door wilt brengen met z’n vrouw Moniek.
Hij speelt de grootste rol van zijn leven, door langzaam aan zich voor te doen alsof hij dement wordt , met alle heerlijke streken ( vooral tegen zijn vrouw ) , die beschreven worden in tragikomische scènes. Groot is zijn verontwaardiging als hij op een dag wordt aangesproken door een mannetje van in de tachtig ( hij is zelf pas 74 ) die hem uitmaakt voor derderangs acteur, en zegt dat hij beter uit zijn doppen moet kijken omdat hij anders tegen de lamp loopt. Hij dacht dat hij de avontuurlijkste bejaarde ter wereld was , die als enige zich voor te doen als dementerende , en dan moet hij concluderen dat hij hoe-ge-naamd niet origineel is. Zijn fantasie slaat op hol door de gedachten hij weleens omringd zou kunnen zijn door acterende oudjes.
Het enigste nadeel van dit boek is dat het 500 pagina’s te kort is , en van mij mag het onmiddellijk verfilmd worden.
Wat een Heerlijk Boek, ik wil hem bij iedereen door de brievenbus stoppen.

Vanaf de eerste zinnen ben ik gelijk geboeid. Dit is het eerste boek dat ik van deze schrijver lees. Dimitri Verhulst heeft een grappige manier van schrijven, heel beeldend ook. Hij combineert niet alledaags, ouder Nederlands met taal van nu. Een verrassend leuk boek om te lezen!

Heel fijn om te lezen, beslist een aanrader voor boekenclubs. Blij dat een kennis me dit boekje noemde.

Een prachtig, grappig en ook triest verhaal, maar vooral de prachtige zinnen van Verhulst blijven hangen. Wederom is hij virtuoos in zijn beschtrijving van de motivaties, angsten en gevoelens van zijn hoofdpersoon, en in zijn prachtige schetsen van situaties.
Om de Helaasheid der Dingen te parafraseren: zinnen die je in een potje zou willen stoppen en wil bewaren, om er af en toe eentje uit te halen om van te snoepen.

ik ben een fan van Verhulst dus kocht het boek meteen toen het uit kwam. In een paar dagen uitgelezen maar vond het minder meeslepend dan zijn andere boeken. Het was wel erg confronterend, de ouderdom, blijven zitten in een huwelijk, weglopen in plaats van confrontatie met jezelf en je omgeving aangaan, je omgeving kent je eigenlijk niet. Het levert wel op dat je over je leven na gaat denken. Ik vond het boek een tikje mild, minder schokkend dan wat ik van hem gewend ben maar het blijft een fantastische schrijver en het Vlaams vind ik ronduit geweldig.