De Levenbrengsters Over vrouwen, vrede, feminisme en politiek in Nederland 1914-1940

Dat Aletta Jacobs de eerste vrouwelijke studente en vervolgens arts was in Nederland, weet iedereen. Dat zij het voortouw nam in de strijd om het vrouwenkiesrecht eveneens. Minder bekend is dat zij ook een belangrijke rol speelde in de vredesbeweging die tussen de twee wereldoorlogen actief was. Een belangrijk deel van De Levenbrengsters is gewijd aan Jacobs' activiteiten en aan de Nederlandse afdeling van de Women's International League for Peace and Freedom (WILPF), de Internationale Vrouwenbond voor Vrede en Vrijheid. Er ontstond in die periode nog een vrouwenvredesorganisatie: de Algemeene Nederlandsche Vrouwen Vredebond. De rode draad in het verhaal is de vraag waarom en hoe in de jaren twintig de gedachte ontstond dat het toch eigenlijk niet kòn – twee vrouwenvredesorganisaties die naast elkaar bestonden, en waarom het dan tòch zo moeilijk was tot een fusie tussen die twee organisaties te komen (wat vlak voor de Duitse inval in 1940 uiteindelijk wel gebeurde). Dit boek vertelt echter meer. De centrale vraag erin is die naar de betekenis die in de beide organisaties aan de begrippen 'vrouwen', 'vrede' en 'organisatie' werd toegekend. Daarmee is het een voorbeeld van de nieuwe benadering van geschiedschrijving, waarin redeneringen en betekenisgeving centraal staan.