De lustkronieken

Geschreven bij De Lustkronieken 2

‘Ik, Liza Daen, schrijf over Lust. Levenslust, Wellust, Liefdeslust, Werklust en Eetlust. Want voor mij is Lust de bron van alle leven, de intense kracht die ons voortdrijft in het leven en Lust als bindmiddel. In deze jachtige wereld, waarin mensen ontheemd ronddolen, is het best ingewikkeld om wezenlijk contact met elkaar te maken. Ver weg van de intimiteit en warmte die ons tot mensen maakt.’

Bovenstaande ‘gebundelde karakters’ waren de eerste inspirerende woorden die ik, aansluitend aan het prachtige digitale podiumoptreden van Liza Daen bij EWA-Nederland, op haar website las. Haar open en beeldende schrijfstijl verlokte mij regelrecht naar haar ‘welfare paradise’ waar ik vervolgens ronddoolde als een onverzadigbaar kind in een overvolle snoepwinkel. Alles zag er even lekker en gelikt uit en alles werd zonder recept voorgeschreven als gezonde supplementen voor de wellustige en naar genot hongerende geest. Wild greep ik om me heen, tierig las ik op de site, als at ik uit haar hand, en een moment lang mocht ik als man zelfs ervaren hoe waanzinnig het is om een clito... te hebben.

‘Het geluid van huid op huid weergalmt in mijn hele wezen. Het is net, of er gouden draden zijn gespannen tussen de roodgloeiende huid en mijn clito... Direct verbonden, door toverdraden van Lust. Iedere slag voel ik direct ook dáár, verspreidt zich dan als elektrische lading door mijn hele lichaam. Er komt een moment, dat het bijna ondraaglijk lijkt.’

Liza Daen studeerde Aziatische talen en culturen en is gespecialiseerd in het existentialisme in het na-oorlogse Japan. Naast deze hoofdstudie studeerde Liza Daen ook toegepaste filosofie en doorspekt haar verhalen met de vraag hoe de hedendaagse geïsoleerde en eenzame mens het contact met zichzelf en de wereld kan herstellen. Haar verhalen en schrijfsels lijken niet alleen, maar zijn ook daadwerkelijk, een lustige zoektocht, een levendige ontdekkingsreis en een reeks empirisch ondergane ervaringen die hun openbaring vonden na een, zoals zij zelf schrijft: ‘ascetische periode’.

Ondanks deze tuchtige periode en wellicht juist wel door diezelfde periode schrijft deze principessa van de literaire erotica met een realistische gouden griffel, zinsbegoochelende een hoogstaande woordenreeksen alsof ze nooit anders heeft gedaan. Liza Daen is, naar mijn bescheiden mening, de literaire verpersoonlijking van lust, is nimmer belerend en gunt de lezer op een welhaast lustige en vrije manier een kijkje in de reizende keuken van genot en de kunst van het ‘gratis en voor niets’ genieten.

In De Lustkronieken 2 neem je als het ware plaats in de zijspan van Liza Daen en beleef en doorleef je als lezer, vol verbazing en respect kijkend naar de vrouwelijke bestuurder, pagina voor pagina wat lust is en mag zijn. Zodra je De Lustkronieken openslaat krijg je het gevoel zitting te nemen in de school des genots en hoop je dat deze reis over zal gaan in oneindigheid en nimmer verstoord zal worden door de alles verstorende bel. Tijdens de meesterlijk beeldende literaire mixtuur van verhalen, gedichten en blogs vraag je jezelf doorlopend af hoe dik, of beter gezegd, hoe dun de scheidslijn tussen fictie en autobiografie is. Telkenmale als ik overtuigd ben van de grote mate van autobiografische lading kraakt Liza weer mijn opinie.

‘Als ik bij haar kwam, zat ze meestal al maanden zonder seks. Geen fratsen bij haar. Ik hoefde alleen maar te zeggen hoe lekker ze er uit zag, dat ik haar wilde nemen en ze lag al naakt op bed, met haar benen gespreid. Ze vond het heerlijk als ik haar hard neu... tot ze er bij neerviel. Recht toe, recht aan. Daarna kon ik vragen wat ik wilde. Italiaanse schoenen, kreeft bij het diner, van dat soort dingen.’

De Lustkronieken sporen de lezer aan tot verdiepen, ontdekken, verbreden, over- en heroverwegen van al wat geijkt is en zet aan tot het intens, ranzig en lyrisch genieten van de seksuele geneugten van de Mensch. De Lustkronieken 2 als bundeling van erotisch genot en ongeremde fantasie.

‘Ik, Liza Daen, schrijf over Lust. Levenslust, Wellust, Liefdeslust, Werklust en Eetlust. Want voor mij is Lust de bron van alle leven, de intense kracht die ons voortdrijft in het leven en Lust als bindmiddel. In deze jachtige wereld, waarin mensen ontheemd ronddolen, is het best ingewikkeld om wezenlijk contact met elkaar te maken. Ver weg van de intimiteit en warmte die ons tot mensen maakt.’

Bovenstaande ‘gebundelde karakters’ waren de eerste inspirerende woorden die ik, aansluitend aan het prachtige digitale podiumoptreden van Liza Daen bij EWA-Nederland, op haar website las. Haar open en beeldende schrijfstijl verlokte mij regelrecht naar haar ‘welfare paradise’ waar ik vervolgens ronddoolde als een onverzadigbaar kind in een overvolle snoepwinkel. Alles zag er even lekker en gelikt uit en alles werd zonder recept voorgeschreven als gezonde supplementen voor de wellustige en naar genot hongerende geest. Wild greep ik om me heen, tierig las ik op de site, als at ik uit haar hand, en een moment lang mocht ik als man zelfs ervaren hoe waanzinnig het is om een clito... te hebben.

‘Het geluid van huid op huid weergalmt in mijn hele wezen. Het is net, of er gouden draden zijn gespannen tussen de roodgloeiende huid en mijn clito... Direct verbonden, door toverdraden van Lust. Iedere slag voel ik direct ook dáár, verspreidt zich dan als elektrische lading door mijn hele lichaam. Er komt een moment, dat het bijna ondraaglijk lijkt.’

Liza Daen studeerde Aziatische talen en culturen en is gespecialiseerd in het existentialisme in het na-oorlogse Japan. Naast deze hoofdstudie studeerde Liza Daen ook toegepaste filosofie en doorspekt haar verhalen met de vraag hoe de hedendaagse geïsoleerde en eenzame mens het contact met zichzelf en de wereld kan herstellen. Haar verhalen en schrijfsels lijken niet alleen, maar zijn ook daadwerkelijk, een lustige zoektocht, een levendige ontdekkingsreis en een reeks empirisch ondergane ervaringen die hun openbaring vonden na een, zoals zij zelf schrijft: ‘ascetische periode’.

Ondanks deze tuchtige periode en wellicht juist wel door diezelfde periode schrijft deze principessa van de literaire erotica met een realistische gouden griffel, zinsbegoochelende een hoogstaande woordenreeksen alsof ze nooit anders heeft gedaan. Liza Daen is, naar mijn bescheiden mening, de literaire verpersoonlijking van lust, is nimmer belerend en gunt de lezer op een welhaast lustige en vrije manier een kijkje in de reizende keuken van genot en de kunst van het ‘gratis en voor niets’ genieten.

In De Lustkronieken neem je als het ware plaats in de zijspan van Liza Daen en beleef en doorleef je als lezer, vol verbazing en respect kijkend naar de vrouwelijke bestuurder, pagina voor pagina wat lust is en mag zijn. Zodra je De Lustkronieken openslaat krijg je het gevoel zitting te nemen in de school des genots en hoop je dat deze reis over zal gaan in oneindigheid en nimmer verstoord zal worden door de alles verstorende bel. Tijdens de meesterlijk beeldende literaire mixtuur van verhalen, gedichten en blogs vraag je jezelf doorlopend af hoe dik, of beter gezegd, hoe dun de scheidslijn tussen fictie en autobiografie is. Telkenmale als ik overtuigd ben van de grote mate van autobiografische lading kraakt Liza weer mijn opinie.

‘Als ik bij haar kwam, zat ze meestal al maanden zonder seks. Geen fratsen bij haar. Ik hoefde alleen maar te zeggen hoe lekker ze er uit zag, dat ik haar wilde nemen en ze lag al naakt op bed, met haar benen gespreid. Ze vond het heerlijk als ik haar hard neu... tot ze er bij neerviel. Recht toe, recht aan. Daarna kon ik vragen wat ik wilde. Italiaanse schoenen, kreeft bij het diner, van dat soort dingen.’

De Lustkronieken sporen de lezer aan tot verdiepen, ontdekken, verbreden, over- en heroverwegen van al wat geijkt is en zet aan tot het intens, ranzig en lyrisch genieten van de seksuele geneugten van de Mensch. De Lustkronieken als ero-literaire bundeling van erotisch genot en ongeremde fantasie.