De moord op mijn vader

Carina Bergfeldt is journalist bij Aftonbladet (grootste dagblad in Zweden) en heeft al vele zaken verslagen voor haar werk. In april 2014 verschijnt haar eerste thriller in Nederland.

In De moord op mijn vader heeft ze haar ervaringen in de journalistiek verwerkt in een zeer goed en spannend plot. Twee journalisten van een lokaal dagblad, Vastgota-Nytt, zijn zeer betrokken bij alles wat er in hun omgeving gebeurd. Ing-Marie noemt zichzelf een misdaadjournalist en Julia Almliden is verslaggever. Julia wordt op een nacht gebeld door een collega dat er een lijk gevonden is in de Simsjon. Julia gaat er naar toe en het blijkt een vrouw te zijn: Elisabeth Hjorth. Dankzij Ing-Maries contact komen de twee journalisten veel te weten en starten ze hun eigen onderzoek als de recherche vast komt te zitten. Lukt het de dames om de moordenaar te vinden?

Daar tussendoor speelt een heel ander verhaal. In de proloog wordt duidelijk dat een vrouw haar vader wil vermoorden. Gedurende de zoektocht naar de moordenaar van Elisabeth Hjort zijn er perspectief wisselingen waarin steeds meer uit de doeken wordt gedaan waarom die vrouw haar vader wil vermoorden en hoe ze het plant. Je leeft echt met haar mee, zonder dat je weet wie die persoon is. Dit wordt pas tegen het einde van het verhaal duidelijk, waardoor je de daad van het karakter geheel snapt. Dit is erg knap gedaan.

De schrijfstijl van Bergfeldt is heel erg prettig. Duidelijke zinnen, zonder onnodige bijzinnen. Taalgebruik is eveneens goed afgestemd op het karakter. Een heerlijk debuut en ik kijk uit naar haar volgende boek!

Heb net vastgesteld dat ik indertijd geen recensie geschreven heb, maar heb wel nog volgende commentaar teruggevonden. Toch maar even plaatsen nu 'Het meisje op de foto' er over enkele maanden aankomt.

(feedback van 22 april 2014) Heb het boek net uit en vond het erg goed ! Aangenaam papier, ideale lettergrootte, veel korte hoofdstukken, perfect ! Er zijn twee verhaallijnen : Enerzijds loopt er een moordonderzoek, waarbij twee journalistes een enigszins falende politievrouw proberen te helpen. Dit verhaal wordt afwisselend vanuit het perspectief van één van de drie verteld. Anderzijds volgen we de plannen van een niet bij naam genoemde vrouw die haar vader wil vermoorden. Dit tweede verhaal wordt in de ik-vorm verteld. Af en toe zijn er ook terugblikken naar het verleden die het waarom van de moordplannen verduidelijken. Het hele boek door blijf je je afvragen wie deze vrouw is, alle mogelijkheden worden immers opengelaten. 'De moord op mijn vader' is een aanrader wat mij betreft.

‘De moord op mijn vader’ is een haast ongekend debuut van Carina Bergfeldt. Het is een thriller die erg makkelijk wegleest en je volledig in het verhaal houdt. Aan de ene kant komt dat doordat Bergfeldt een hele prettige manier van schrijven heeft, maar aan de andere kant heeft dit ook te maken met de originele insteek van dit verhaal. Ze gaat te werk zoals menig kijker waarschijnlijk ook te werk zou gaan. Series als CSI en Dexter worden geanalyseerd en dode varkens worden gebruikt om na te gaan wat er gebeurt als je een mens in stukken hakt. Een spannend doch zeer uitgekiend verhaal glijdt tijdens het lezen onder je ogen vandaan. Heerlijk! Deze thriller is niet van wereldklasse, maar absoluut beter dan gemiddeld. Hierdoor zit het verhaal rond de vier sterren, maar raakt het af en toe de kwaliteit die een vijf sterren boek in zich heeft.

Het ogenschijnlijke gemak waarmee deze thriller is geschreven zegt veel. Het kan bijna niet anders of we gaan in de toekomst nog veel van Carina Bergfeldt horen. Ik kijk er in ieder geval erg naar uit. Vier dikke sterren voor ‘De moord op mijn vader’.

Carina Bergfeldt laat in haar debuut 'De moord op mijn vader' zien dat ze kan schrijven en dat ze ingevoerd is in de materie. Maar toch ... waarom zo traag en gekunsteld?
De moord op Elisabeth Hjort, wier bevroren voeten boven het ijs van het Simsjönmeer uitsteken, lijkt bijzaak, een kapstok om de hoofdpersonages aan op te hangen. De werkelijke aandacht van de auteur gaat uit naar een ik-figuur en drie vrouwen die die 'ik' zouden kunnen zijn: Ing-Marie, Julia en Anna. Netjes gedaan, maar gemaakt, alsof het om de vorm gaat - het vertonen van een kunstje - in plaats van om de kwesties die er spelen. In een thriller zou dat niet zo moeten zijn, want die vorm en de traagheid waarmee Bergfeldt het verhaal vertelt, doen de toch al nauwelijks aanwezige spanning de das om. Verrassingen blijven uit, de ontwikkelingen zijn een tikkeltje voorspelbaar.

Meest boeiend aan 'De moord op mijn vader' is, dat het onaf is. Want hoe nu verder? Sluit het volgende boek van Bergfeltd, 'Het meisje op de foto', hierop aan? Wordt de nieuwsgierigheid van de lezer alsnog bevredigd?

Geschreven bij De moord op mijn vader

Een ander soort van schrijven. Zonder dat je weet om wie het gaat, weet de hoofdpersoon/ moordenaar sympathie te wekken voor de moord op haar vader. Ik begon heel erg te hopen dat het haar zou lukken, zonder betrapt te worden. Datzelfde gevoel had ik bij Dexter, al maakte hij het wel een beetje bont.

Geschreven bij De moord op mijn vader

Spannend en onverwacht slot

"De Moord op mijn vader" is het debuut van de Zweedse journaliste Carina Bergfeldt. In het bevroren meer Simsjonmeer in de plaars Skovde wordt het lichaam van de vermiste moeder Elisabeth Hjordt gevonden. Zij is ruim twee maanden vermist geweest en alles wijst erop dat zij het slachtoffer is geworden van een geweldsmisdrijf. Zowel de politie, als de verslaggeefster van de plaatselijke krant Ing Marie Andersson en Julia Almviden duiken in de zoektocht naar de waarheid.

In het boek speelt deze zoektocht een hoofdrol, maar ook de plannen van een ik-persoon om haar vader te vermoorden. Deze ik-persoon is al haar hele leven gekleineerd door haar dominante en geweldige vader en heeft er nu meer dan genoeg van. Gedurende het boek wordt het plan gesmeed voor de perfecte moord. Rond pagina 50 had ik een vermoeden, wie deze persoon was, en dit bleek juist te zijn. Gedurende het boek nog wel even aan het twijfelen gebracht door Bergfeldt, maar de eerste ingeving was correct.

De soms zeer korte hoofdstukken wisselen elkaar in rap tempo af en maken dat het boek als een trein leest. Met 418 pagina`s best een dikke pil, maar geen moment langdradig of saai. De ervaring van Carine Bergfeldt als journaliste op een krantenredactie komt goed tot zijn recht, ze maakt haar kennis van zaken knap onderdeel van dit boek.

De zoektocht naar de uiteindelijke moordenaar van Elisabeth Hjort was boeiend en spannend beschreven. Betreffende verhaallijn van de ik-persoon, was het intrigerend om mee te lezen in het gedachteproces en de voorbereidingen voor de perfecte moord. Zo gekleineerd worden door je vader, heeft zo`n grote stempel op het leven van de ik-persoon gelegd, dat ik haast sympathie voelde.

Ik geef het boek 3 sterren.