Destroyed Destroyed
Afbeeldingen
Artikel vergelijken
Moby
New-Yorkse technomuzikant die zijn pseudoniem dankt
aan zijn vermoede afstamming van Herman Melville, schepper van het onsterfelijke
walvissenverhaal Moby Dick. Zijn vader overlijdt als hij twee jaar is, waarna hij door zijn
hippiemoeder wordt opgevoed. Zijn muzikale carrière begint Hall als gitarist en zanger in de
hardcoreband Vatican Commandos en, zij het voor slechts voor een paar optredens, Flipper. Ook
speelt hij korte tijd in Kurt Ralskes groep Ultra Vivid Scene. Op de golven van de acidhouse-
explosie gaat hij zich actief met dansmuziek bemoeien. Zijn vroege ambient-probeersels zijn
verzameld op Hotel. Hotel is een verzameling van dansnummers tot '93. De grote doorbraak komt
als hij de track Go opsiert met het Laura Palmer's Theme van de cult-tv-serie Twin Peaks. Op
Everything Is Wrong bestrijkt hij een onwaarschijnlijk breed terrein, van onvervalste trashcore via
klassiek en country tot en met ambient. Zijn hart ligt desalniettemin bij de snelle, opzwepende,
Eurorave-achtige techno van hits als Feeling So Real (met zang van Mimi Goese, ooit in het door
Michael Stipe geproduceerde Hugo Largo) en Everytime You Touch Me, muziek die hij in interviews
hartstochtelijk verdedigt en afzet tegen de in zijn ogen overpretentieuze undergroundtechno.
Moby is een van de meer zichtbare technomuzikanten en gebruikt die positie door in enkele korte,
bij Everything Is Wrong gevoegde essays zijn ideeën over milieu, geloof (hij is fanatiek christen) en
andere dringende zaken te uiten. Erasure, Michael Jackson, Yello, Pet Shop Boys, Orbital en Brian
Eno behoren tot degenen die gebruikmaken van zijn remix-kwaliteiten, terwijl zijn eigen songs op
Everything Is Wrong. Dj Mix Album een drastische revisie ondergaan. Op The Story So Far doet
Moby een vermetele poging om new age als ambient aan de man te brengen. Het gebruik van zijn
oude schuilnaam Voodoo Child, waaronder hij al verscheidene ravehits scoorde, kan niet
verhelpen dat zijn imago van techno-vernieuwer een flinke deuk oploopt. Zeker als Animal Rights
een bombastische elektronische rockplaat blijkt te zijn in de stijl van Nine Inch Nails. Als single
verschijnt That's When I Reach For My Revolver, een cover van de Amerikaanse noiseband
Mission Of Burma. Voor de Joy Division-tribute Means To And End neemt Moby het nummer New
Dawn Fades van de Engelsen op. Uit de restanten van punkbands Stiff Little Fingers en Void
formeert hij een liveband waarmee hij door Europa toert. Voor zijn eigen plezier geeft hij ook een
aantal concerten in kleine kraakpanden. Eens te meer bewijst Moby lak te hebben aan de wetten
van de muziekindustrie en zijn eigen plan te trekken. In '97 voorziet de Amerikaan het James Bond
Theme van opzwepende big beats. Geholpen door de aandacht voor de bijbehorende film
(Tomorrow Never Dies) wordt het nummer zijn grootste hit sinds Go. De single wordt gevolgd door
I Like To Score (Music For Films Vol. One), dat al zijn soundtrackwerk samenbrengt, aangevuld met
wat kliekjes, zoals de Joy Division-cover. Tijdens Pinkpop '98 blijkt de rave-techno-met-gitaren van
Moby een van de publieksfavorieten. Verrassend sterk is Play, dat elektronica combineert met
hiphopbeats en samples uit blues, gospel en soul. Het spirituele album is Moby's meest
consistente werk tot dusver. Play levert verscheidene hits op, terwijl de nummers ook veelvuldig
dienst doen op soundtracks. In '01 komt de DVD-versie van het album uit. Die zomer zet Moby het
in Amerika rondreizende Area:One-festival op, waaraan onder andere Nelly Furtado, The Roots en
New Order meedoen. Met leden van die groep, overlevenden van de Joy Division-mythe ten
slotte, brengt Moby in de toegiften geregeld New Dawn Fades ten gehore. In '02 volgt 18, dat qua
sfeer en opzet rechtstreeks in het verlengde ligt van Play. Moby treedt weer veelvuldig op, maar
geeft in '03 te kennen dat hij wil stoppen met toeren. In '04 komt Moby voor de tweede maal
onder het pseudoniem Voodoo Child met een techno-plaat, Baby Monkey. Een jaar later met het
gemakzuchtige, erg gelikt klinkende Hotel.
Bron: OOR Popencyclopedie
aan zijn vermoede afstamming van Herman Melville, schepper van het onsterfelijke
walvissenverhaal Moby Dick. Zijn vader overlijdt als hij twee jaar is, waarna hij door zijn
hippiemoeder wordt opgevoed. Zijn muzikale carrière begint Hall als gitarist en zanger in de
hardcoreband Vatican Commandos en, zij het voor slechts voor een paar optredens, Flipper. Ook
speelt hij korte tijd in Kurt Ralskes groep Ultra Vivid Scene. Op de golven van de acidhouse-
explosie gaat hij zich actief met dansmuziek bemoeien. Zijn vroege ambient-probeersels zijn
verzameld op Hotel. Hotel is een verzameling van dansnummers tot '93. De grote doorbraak komt
als hij de track Go opsiert met het Laura Palmer's Theme van de cult-tv-serie Twin Peaks. Op
Everything Is Wrong bestrijkt hij een onwaarschijnlijk breed terrein, van onvervalste trashcore via
klassiek en country tot en met ambient. Zijn hart ligt desalniettemin bij de snelle, opzwepende,
Eurorave-achtige techno van hits als Feeling So Real (met zang van Mimi Goese, ooit in het door
Michael Stipe geproduceerde Hugo Largo) en Everytime You Touch Me, muziek die hij in interviews
hartstochtelijk verdedigt en afzet tegen de in zijn ogen overpretentieuze undergroundtechno.
Moby is een van de meer zichtbare technomuzikanten en gebruikt die positie door in enkele korte,
bij Everything Is Wrong gevoegde essays zijn ideeën over milieu, geloof (hij is fanatiek christen) en
andere dringende zaken te uiten. Erasure, Michael Jackson, Yello, Pet Shop Boys, Orbital en Brian
Eno behoren tot degenen die gebruikmaken van zijn remix-kwaliteiten, terwijl zijn eigen songs op
Everything Is Wrong. Dj Mix Album een drastische revisie ondergaan. Op The Story So Far doet
Moby een vermetele poging om new age als ambient aan de man te brengen. Het gebruik van zijn
oude schuilnaam Voodoo Child, waaronder hij al verscheidene ravehits scoorde, kan niet
verhelpen dat zijn imago van techno-vernieuwer een flinke deuk oploopt. Zeker als Animal Rights
een bombastische elektronische rockplaat blijkt te zijn in de stijl van Nine Inch Nails. Als single
verschijnt That's When I Reach For My Revolver, een cover van de Amerikaanse noiseband
Mission Of Burma. Voor de Joy Division-tribute Means To And End neemt Moby het nummer New
Dawn Fades van de Engelsen op. Uit de restanten van punkbands Stiff Little Fingers en Void
formeert hij een liveband waarmee hij door Europa toert. Voor zijn eigen plezier geeft hij ook een
aantal concerten in kleine kraakpanden. Eens te meer bewijst Moby lak te hebben aan de wetten
van de muziekindustrie en zijn eigen plan te trekken. In '97 voorziet de Amerikaan het James Bond
Theme van opzwepende big beats. Geholpen door de aandacht voor de bijbehorende film
(Tomorrow Never Dies) wordt het nummer zijn grootste hit sinds Go. De single wordt gevolgd door
I Like To Score (Music For Films Vol. One), dat al zijn soundtrackwerk samenbrengt, aangevuld met
wat kliekjes, zoals de Joy Division-cover. Tijdens Pinkpop '98 blijkt de rave-techno-met-gitaren van
Moby een van de publieksfavorieten. Verrassend sterk is Play, dat elektronica combineert met
hiphopbeats en samples uit blues, gospel en soul. Het spirituele album is Moby's meest
consistente werk tot dusver. Play levert verscheidene hits op, terwijl de nummers ook veelvuldig
dienst doen op soundtracks. In '01 komt de DVD-versie van het album uit. Die zomer zet Moby het
in Amerika rondreizende Area:One-festival op, waaraan onder andere Nelly Furtado, The Roots en
New Order meedoen. Met leden van die groep, overlevenden van de Joy Division-mythe ten
slotte, brengt Moby in de toegiften geregeld New Dawn Fades ten gehore. In '02 volgt 18, dat qua
sfeer en opzet rechtstreeks in het verlengde ligt van Play. Moby treedt weer veelvuldig op, maar
geeft in '03 te kennen dat hij wil stoppen met toeren. In '04 komt Moby voor de tweede maal
onder het pseudoniem Voodoo Child met een techno-plaat, Baby Monkey. Een jaar later met het
gemakzuchtige, erg gelikt klinkende Hotel.
Bron: OOR Popencyclopedie
Samenvatting
Like no other music of its era, Moby's oceanic, bluesy electronica has summed up the millennial turn's rootless melancholia, in massive worldwide hits like Porcelain, Natural Blues and Why Does My Heart Feel So Bad? His 1999 album Play sold over ten million copies and converted a whole generation to electronic dance music. With Destroyed, Moby has created a visual analogue to his gorgeous soundworld. The photographs in this volume record the sizeable portion of his life that is spent shuttling from plane to bus to venue to stage to party to hotel room to oblivion. I hope that somehow in these pictures, Moby writes, I'm able to convey the mundanity of touring, juxtaposed with those moments of the strange and/or sublime. One minute on tour you're by yourself in a soulless airport, the next minute you're flying over the most beautiful landscapes on the planet. One minute on tour you're by yourself in a soulless backstage area, the next minute you're on stage pouring your heart out to 75,000 people. Touring is all contrasts and strangeness, and that's what I'm trying to convey in these pictures. The 60 photographs in Moby: Destroyed accordingly veer from crowdedness to isolation, capturing the extremes of a life lived on the road. Also included is Moby's new album of the same name. Richard Hall, aka Moby, was born in Harlem, New York City, in 1965. Having studied classical guitar, piano and drums as a child, and after stints in various punk bands, he debuted in the early 1990s alongside Orbital, The Prodigy and Aphex Twin, as a representative of a new generation in electronica, emerging from Ambient House and Techno, and foreshadowing Trip Hop. Moby's bestselling 1999 album Play propelled him to worldwide fame; its successor, 18 (2002), earned gold and platinum awards in over 30 countries. Already famous for his veganism, Moby made his authorial debut in March 2010 as a contributor to Gristle: From Factory Farms to Food Safety, a collection of essays on the dangers of eating meat.
Tracklist
- 1. Moby - Broken Places
- 2. Moby - Be the One
- 3. Moby - Sevastopol
- 4. Moby - Low Hum
- 5. Moby - Rockets
- 6. Moby - Day
- 7. Moby - Right Thing
- 8. Moby - After
- 9. Moby - Victoria Lucas
- 10. Moby - Blue Moon
- 11. Moby - Lie Downin Darkness
- 12. Moby - Stella Maris
- 13. Moby - Violent Bear It Away
- 14. Moby - Lacrimae
- 15. Moby - When You Are Old
Productspecificaties
Wij vonden geen specificaties voor jouw zoekopdracht '{SEARCH}'.
Inhoud
- Taal
- en
- Bindwijze
- Hardcover
- Oorspronkelijke releasedatum
- 01 januari 2011
- Aantal pagina's
- 129
- Illustraties
- Nee
Overige kenmerken
- Editie
- 1
- Extra groot lettertype
- Nee
- Product breedte
- 235 mm
- Product hoogte
- 19 mm
- Product lengte
- 292 mm
- Studieboek
- Nee
- Verpakking breedte
- 235 mm
- Verpakking hoogte
- 19 mm
- Verpakking lengte
- 292 mm
- Verpakkingsgewicht
- 1040 g
EAN
- EAN
- 9788862081559
Je vindt dit artikel in
- Categorieën
- Boek, ebook of luisterboek?
- Boek
- Taal
- Engels
- Beschikbaarheid
- Leverbaar
- Studieboek of algemeen
- Algemene boeken
Kies gewenste uitvoering
Bindwijze
: Hardcover
Prijsinformatie en bestellen
De prijs van dit product is 17 euro en 81 cent.
1 - 2 weken
Verkoop door
M plus L
- Bestellen en betalen via bol
- Prijs inclusief verzendkosten, verstuurd door M plus L
- 30 dagen bedenktijd en gratis retourneren
- Wettelijke garantie via M plus L
Shop dit artikel
Rapporteer dit artikel
Je wilt melding doen van illegale inhoud over dit artikel:
- Ik wil melding doen als klant
- Ik wil melding doen als autoriteit of trusted flagger
- Ik wil melding doen als partner
- Ik wil melding doen als merkhouder
Geen klant, autoriteit, trusted flagger, merkhouder of partner? Gebruik dan onderstaande link om melding te doen.