Eclipse

Eclipse is Journey, maar toch ook helemaal niet. Ik heb hem nu een keer of 5 gedraaid (met een koptelefoon op, languit op de bank) en ik kan zeggen dat ik het de beste CD vind die ik de laatste jaren gehoord heb, maar zou ik hem aanraden aan mensen die de band niet kennen? Driewerf NEE want zo 'out of the box' is-ie, het is écht een hele stevige rockplaat geworden. Normaal is Journeys' muziek melodieuze rock en heel erg toegankelijk, dat wil zeggen nummers blijven makkelijk in je hoofd hangen, maar nu dus niet. Zo heeft gitarist Neal Schon een ab-so-lute glansrol op deze plaat. Nu ben ik al jaren dol op zijn spel en heb ik ook de meeste CD's die Neal buiten Journey gemaakt heeft, dus voor mij was het geen straf, maar veel Journeyfans zullen hier toch wat van schrikken. Trouwens ook de rest van de band is goed op dreef, drummer Deen Castronovo en zanger Arnel Pineda (die gelukkig niet meer zo heel erg op Steve Perry lijkt, al zit zijn stemgeluid wel in hetzelfde register). Ook schreef Journey vroeger veel ballads per plaat, maar op deze heb ik er maar 1 kunnen ontdekken (She's a mystery).
Wat ik zo goed van Eclipse vind, is dat ik er geen slecht of minder nummer op heb kunnen ontdekken (als ik dan moet kiezen To whom it may concern), hij is bijzonder uitgebalanceerd. Op dit moment is mijn favoriete nummer The edge of the moment, maar City of hope, Chain of love, Anything is possible, Resonate, Ritual en Someone doen er weinig voor onder. Heel erg dapper van de band dat ze zo'n risico hebben durven nemen om zo van hun eigen, succesvolle, stijl af te wijken.

zoals alle Journey albums (vanaf 1973) alleen maar mooie muziek gemaakt van rustige instrumentaal tot aan de echt goede rock nummers zeer goed.Ook de solo projecten van de heren zijn zeer goed. Van Eclipse al gedeeltes gehoord,wederom een juweeltje dus kan niet wachten,laat maar komen.Met deze line-up kunnen ze voorlopig nog 25 jaar door

Heerlijke echte Journey tracks, beetje ruiger en dat vind ik wel positief en de frisse mooie stem van Arnell geeft de band weer net iets meer en daarmee kunnen ze er wat mij betreft weer jaren tegenaan. Het concert 2 jaar geleden in HMH gaf me kippevel wat een gelijkenis met de voorgaande zangers zeg, en wat een energie!!!! Als ze naar Ahoy komen dan sta ik vooraan, that's for sure.

Net als veel Journeyfans heb ik met spanning zitten wachten op de komst van hun nieuwe cd, heb deze nu dan ook al een tijdje in huis en afgezien dat ik het laatste nummer wat alleen instrumentaal is, ik iets minder vind, maar dat is omdat voor mij teksten en muziek de doorslag geven, vind ik het een super cd!!! Heb ze ondertussen ook met nieuwe nummers in Hannover mogen beluisteren en ik kan niet anders zeggen dat de teksten mij heel erg aanspreken en de muziek hier naadloos bij aansluit. Het is ook live, niet zo dat de 'oude' nummers van Journey ondergewaardeerd worden, het is dat ze voort gegaan zijn in een richting waar mede dankzij de komst van Arnell Pineda een begin gemaakt is, en het geluid is voor sommigen mss 'gewoon' maar tjonge ze zijn live ook zo strak, en tja ik was bij het eerste nummer al verkocht omdat het voor mijn gevoel helemaal klopt, qua tekst en muziek en toen ik bij tantra aangeland was kon ik niet anders (was het toch al van plan) dan de cd gelijk in huis te halen...luister en beoordeel zelf, en geniet!!!

Afgezien van de top albums Escape en Frontiers, is de band in het einde van jaren tachtig teruggezakt naar het niveau van de jaren zeventig, toen ook goed, dat wil ik gelijk duidelijk stellen. Maar na de flop Raised on Radio, was het ook met zanger Steve Perry gebeurt, dan word het zoeken voor een band als ze verder willen. Met het album Eclipse hebben ze in mijn beleving weer de juiste draad (snaar) op genomen. Ik vind dit goed, soms mis ik nog wel een beetje de zo typische stem van Perry, misschien omdat ik zo ook Journey heb leren kennen. Maar de band is terug, dat staat vast