Extreem luid & ongelooflijk dichtbij

Het hoofdpersonage in het boek, Oskar Schell, is een jongen die met veel verschillende dingen bezig is. Hij is een uitvinder, een sieradenontwerper, sieradenmaker en nog veel meer. Oskar heeft een hele goede band met zijn vader. Ze deden heel veel dingen samen en hadden altijd plezier. Op een dag komt hij thuis van school en ziet hij dat er verschillende berichtjes zijn ingesproken op het antwoordapparaat. Zijn vader laat in die berichtjes weten dat hij in orde is. Op dat moment in het boek kan je al weten dat het niet goed gaat aflopen met Oskar zijn vader aangezien je weet dat het verhaal over de aanslagen van 9/11 gaat. Na de begrafenis van zijn vader vindt Oskar een sleutel met een enveloppe. Op de enveloppe staat het woord “Black” geschreven. Oskar wilt achterhalen voor wat de sleutel dient en wat het woord “Black” betekend.
Jonathan Safran Foer slaagt erin om het boek op een leuke, speciale en hartverscheurende manier aan de man te brengen. In het begin is het wat moeilijk om te volgen aangezien je mee gaat met Oskar zijn gedachten en zijn wereld maar naargelang je verder leest in het boek kan je helemaal niet meer stoppen. Er komen veel flashbacks voor in het boek, wat het natuurlijk verwarrend kan maken, maar ook vernieuwend want je komt altijd iets nieuws te weten uit het verleden.
Het boek is een afwisseling van doorlopende tekst, foto’s en kleine zinnetjes. Ik vind de foto’s zeker niet overbodig aangezien ze je een beeld laten vormen tijdens het lezen. De foto’s voegen ook iets speciaal toe aan het boek en ik vond het altijd leuk om nieuwe foto’s of kleine tekstjes te ontdekken.
Foer slaagt er in om het verhaal rond 9/11 op een aparte manier te vertellen. Het gaat over een alledaags gezin dat opeens iemand verliest, iets dat dus bij iedereen kan voorkomen. Maar de dood van Oskar zijn vader zorgt dan weer voor andere belangrijke ontdekkingen. Iets negatief wordt dus altijd gekoppeld aan iets positief. Ondanks dat het een heel verdrietig verhaal is, kon ik toch ook wel lachen. Er komt zeker en vast een soort van subtiele humor in voor.
Ik raad iedereen aan om dit boek te lezen aangezien het een heel mooi verhaal is dat je raakt en ook nog eens op een leuke manier geschreven is. Het behoort zeker en vast tot 1 van mijn favoriete boeken!

De 9-jarige Oskar verliest zijn vader door de aanslagen op het WTC in NY. Tussen diens spullen vindt hij een enveloppe met de naam Black, in de enveloppe zit een sleutel. Oskar gaat op zoektocht naar alle Blacks in NY in de hoop het bijpassende slot te vinden. Dit doet hij niet alleen om de dood van zijn vader te kunnen verwerken (die altijd spannende ‘verkenningsexpedities’ met hem deed),maar misschien ook uit schuldgevoel. Waarom nam Oskar de telefoon niet op toen zijn vader vanuit de Twin Towers het antwoordapparaat thuis nog insprak? Foer sleept ons mee in de zoektocht van de hoogstintelligente Oskar, die uitvinder, francofiel, romanticus, verwoed schrijver van fanmail, archeoloog van Central Park, pacifist, groot ontdekkingsreiziger, en nog veel meer is. Als je de gedachtengang van Oskar leest voel je de impact die de gewelddadige dood van zijn vader op hem – als kind - heeft. Maar Foer relativeert behoorlijk en soms kun je niet anders dan (glim)lachen om de spitsvondigheid en de humor waarmee de 9-jarige Oskar zijn zoektocht voortzet. Alleen al met dit gegeven zou het al een prachtig boek zijn. Maar Foer biedt ons nog meer. In twee verschillende briefvormen lezen we ook over het persoonlijk leed van Oskar’s opa en oma. Trieste gebeurtenissen uit de Wereldoorlog II die ook op het leven van Oskar invloed zullen hebben. De verschillende verhalen maken het lezen niet altijd gemakkelijk, maar zijn van zo’n hoog niveau dat je door wilt lezen. De link die Foer legt met de Wereldoorlog II en de terroristische aanslagen van 9/11 is duidelijk: de verwerking van oorlogsleed is niet makkelijk en van alle tijden. Ook de bijzondere vormgeving maakt dit boek tot een topper. Diepe indruk maken de laatste 14 pagina’s, zijnde een fotoshoot van iemand die vanuit een van de Towers naar beneden springt. Als je de pagina’s door je vingers laat versnellen, zie je de beelden als een film aan je voorbijgaan. Voelden wij allen niet dat ons leven na 9/11 nooit meer hetzelfde zou zijn

Het is onvoorstelbaar hoe JSF ieder boek tot een magisch verhaal maakt. In E L & O D wijkt hij links en rechtsom soms te ver het doel voorbij, maar weet deze stukken (overbodige) teksten altijd weer boeiend te maken met nieuwtjes, weetjes en feiten uit de geschiedenis van de mensheid. In dit boek expirimeert JSF met allerlei schrijftruucjes en foto's. Zonder meerwaarde, dat wel, maar leuk voor de afwisseling. Een prachtig boek!

Dit boek had ik al een tijdje op het oog. Ik kon de moed niet opbrengen omdat het me zo somber leek, maar de sfeer in het boek is dat helemaal niet. Natuurlijk is het gegeven (vader komt om bij de aanval op de twin towers) vreselijk verdrietig maar het boek is nuchter, fantasierijk en avontuurlijk. Dat, afgezet tegen de tragiek, is prachtig. De hoofdpersoon is heel aandoenlijk, je wilt heel graag een boek lang bij hem in de buurt zijn. Fantastisch geschreven en origineel.

Op 11 september 2001 wordt de negenjarige Oskar Shell naar huis gestuurd vanwege de aanslag op de Twin Towers. Als hij thuis komt is hij helemaal alleen en ziet hij dat iemand iets heeft ingesproken in het antwoordapparaat. Hij vermoed dat het zijn vader is en luistert naar de berichten. Zijn vader zat nog in de toren en na het beluisteren van de berichten belt zijn vader opnieuw. Maar Oskar durft niet op te nemen. Hij wist dat het zijn vader was, maar hij wou niet via de telefoon afscheid nemen. Hij vertelde aan niemand dat zijn vader nog naar thuis gebeld had voordat de gebouwen instortten. Na de begrafenis gaat hij op zoek in de dressoir van zijn vader naar mysterieuze voorwerpen. Hij vindt daar een vaas en in de vaas zit een enveloppe met een sleutel in. Op de enveloppe staat de naam ‘black’ geschreven. Oskar is heel nieuwsgierig en hij gaat op zoek naar iedereen met de naam Black. Zo hoopt hij een betekenis te kunnen geven aan zijn vaders dood.

Extreem luid en ongelooflijk dichtbij is een heel speciaal boek. Jonathan Foer beschrijft hier heel mooi hoe Oskar het trauma verwerkt en hoe hij omgaat met verdriet. Oskar is een heel goed uitgewerkt personage maar het is niet realistisch. In deze tijden is geen enkel negenjarig kind zo slim, vindingrijk en wereldvreemd. Het levensverhalen van de grootvader en grootmoeder worden ook verteld in het boek. Ik vind het zeker een meerwaarde want het doet ons terugdenken aan de bombardementen in Dresden, die ons doen herinneren aan de tweede wereldoorlog.

‘Het is deze odyssee van een kleine jongen door de volwassen wereld die de ruggengraat van het boek vormt; niet alleen komt hij zo allerlei verschillende personen en omstandigheden tegen -de maatschappij in een notendop- hij leert en passant ook de schoonheid en tragiek van de wereld begrijpen; die wonderlijke mix van rampspoed, ruzie, toeval en schittering.’
Deze zin vond ik in de recensie van ‘trouw’. Ik vind het heel mooie zin. Ze verwoord precies hoe ik het boek opvat, alleen kon ik het niet zo mooi verwoorden. Want de jongen leeft bijna alleen tussen volwassenen, hij heeft niet echt oog voor leeftijdgenoten.
Hij zwerft rond in New York op zoek naar de juiste persoon met de achternaam Black. Het is ook toeval dat net wanneer de vader gestorven is opeens de grootvader uit het niets opduikt.

De ontknoping met de sleutel is wel wat teleurstellend. Ik had gehoopt dat het mysterie met de sleutel een groot raadsel van zijn vader zou oplossen. Maar het had helemaal niets met zijn familie of vader te maken.

Ik vind het boek een echte aanrader. Het is misschien wel wat kinderlijk door de illustraties maar die versterkt het verhaal. Er zit zoveel verdriet verwerkt in het boek maar het zet je aan tot denken. Foer heeft er een echt avontuur van gemaakt.
Ondanks het thema van het boek heb ik er toch hard van genoten.

Dor dit boek was ik van begin tot einde gegrepen. Ik heb vreselijk meegeleegd met Oskar en zijn familie. Ik heb gelachen, ik heb gehuild en vond het vreselijk jammer toen ik het uit had.

Extreem luid en ongelooflijk dichtbij - Jonathan Safran Foer

Het boek gaat over een jongen genaamd Oskar, Oskar is 9 jaar oud. Oskar heeft zijn vader Thomas verloren tijdens de aanslagen op de WTC-torens op 11 september. Na de dood van zijn vader vindt hij in de kast van zijn vader een sleutel met een briefje, op het briefje staat 'Black'. Oskar denkt dat er een betekenis achter die sleutel en het briefje zit. Hij gaat op onderzoek.
Oskar was voor een 9-jarige jongen wel heel erg slim. Hij wist op alles een antwoord.

Terwijl ik het boek aan het lezen was, moest ik toch wel erg aandachtig blijven, want het gebeurde soms dat we naar een ander personage aan het luisteren zijn, bv. eerst was Oskar aan het woord tijdens zijn zoektocht en bij het volgende hoofdstuk was de oma aan het woord. Het was in het begin toch wel eventjes wennen toen dit gebeurde. Soms moest ik wel eens het hele hoofdstuk opnieuw lezen om terug mee te zijn met het verhaal.
Het boek laat je het verhaal meebeleven, ik bedoel hiermee dat wanneer de vader iets had aangeduid in een tekst om een bepaalde boodschap door te geven aan Oskar, we ook die tekst met de aangeduide woorden zagen.
Het boek ging over de werkelijke gebeurtenissen, zoals De Tweede Wereldoorlog, de aanslag op de WTC-torens en de atoombom op Hiroshima, dit zijn allemaal echte gebeurtenissen, je weet waarover het gaat, je weet dat dit verschrikkelijk was en je zal je ook beter kunnen inleven in het verhaal. De auteur maakte gebruik van de 9-jarige Oskar om bij de triestige gebeurtenissen in het boek toch te zorgen voor wat humor. Dat is ook gelukt, want bij sommige gebeurtenissen die Oskar meemaakte zorgde hij soms voor een grappige reactie dat mij toch liet lachen.
Als Oskar op onderzoek ging dan kwam je af en toe eens een foto tegen in het boek, zo kon je weten hoe een bepaald voorwerp of hoe een bepaald persoon eruitzag.
De auteur heeft ook voor interactie met de lezer gezorgd, bv. toen iemand een tekst van iemand anders las, dacht de lezer dat er bepaalde stukken in de tekst over hem gingen gaan en hoe de schrijfster van deze tekst bepaalde dingen zou beschrijven, maar wat de lezer zag waren lege bladzijden, en die lege bladzijden zaten ook in het boek. Ik vond dit boek een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen.
Sommige passages in het boek waren wel een beetje langdradig.
In een recensie heb ik gelezen dat het boek wat kinderlijk zou zijn, ik vind van niet. Het boek is heel goed geschreven en zou totaal niet kinderlijk zijn, er wordt wel humor in gebruikt die wat kinderlijk zouden zijn maar ik vond van niet.

Het boek is een echte aanrader. Het had een geweldig verhaal met triestige gebeurtenissen die dan op de juiste tijd werden afgewisseld met grappige gebeurtenissen. Het is spannend en je wilt gewoon blijven doorlezen.

Het drama van 11 september 01 wordt in dit boek vanuit een ander standpunt beschreven: Dat van een klein, ongelooflijk slim jongetje van wie de vader de aanslag niet overleeft. Het jongetje is zo zelfstandig, slim en gemotiveerd om een grote zoektoch te volbrengen. Het boek zelf is anders dan andere boeken: Er zijn veel plaatjes, door het jongetje gemaakte foto's, waardoor het dikke boek snel leest. In het begin lijkt het boek ingewikkeld, maar dat zet juist aan tot doorlezen en op het einde vallen alle stukjes op hun plaats.

Ongelooflijk hoe het verhaal je pakt! Foer neemt je mee naar een groot verdriet van een oude man en een kleine jongen. De eerste heeft de nutteloze bombardementen van Dresden meegemaakt en zijn grote liefde verloren, zijn verdriet is zo groot dat hij niet meer spreken kan. De kleine jongen verliest zijn vader door de aanslag op de twintowers, hij draagt een geheim met zich mee en mist zijn vader verschrikkelijk. Ondanks het zware thema brengt Foer het verhaal met humor en geeft de lezer hoop. Het begin van het verhaal is voor sommige lezers wat ingewikkeld, maar weet dat de schrijver je dit gevoel wilt laten meemaken, het is een belangrijk onderdeel van het verhaal en daarna leest het toegangelijker.
Werkelijk een aanrader!