Funny girl Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. roman

Geschreven bij Funny girl

Na voetbal, muziek en skateboarden schrijft Nick Hornby nu over tv. Televisie-comedies in de jaren zestig om precies te zijn. Sophie Straw wordt schoonheidskoningin in Blackpool. Reden genoeg om naar Londen te ontsnappen en haar echte droom na te jagen: de nieuwe Lucille Ball worden.
Of het haar lukt doet eigenlijk niet eens echt ter zake. Net als bij alle romans van Nick Hornby gaat het uiteindelijk om de relaties tussen de hoofdrolspelers. Humoristisch en licht melancholisch met als extra de schets van Londen in de sixties. Kortom: een feel good comedy in boekvorm.

Geschreven bij Funny girl

Het boek heeft een cover waaraan je al kunt zien dat het zich niet afspeelt in de huidige tijd. Het speelt zich af in de jaren zestig. Het is verdeeld in een zevental hoofdstukken, die met een paar mooie zwart wit foto´s zijn opgesierd.
De hoofdpersoon Barbara wordt tot schoonheidskoningin van Blackpool uitgeroepen. Als Barbara dan hoort dat zij het hele jaar de taak heeft dit uit te dragen, weigert zij en nog voor ze de kroon op krijgt is ze verdwenen en verlaat Blackpool. Ze gaat dan naar Londen en voor ze het weet is zij Sophie Straw en heeft ze de hoofdrol in de televisiecomedy, Barbara (and Jim). Heel bijzonder allemaal. Wie wil nu geen schoonheidskoningin zijn denk je dan. Nee, Barbara oftwel Sophie wil mensen aan het lachen maken. En dat doet ze ook. Heel fijntjes verwerkt Nick Hornby humor met ook een gevoelig liefdevolle Barbara/Sophie in dit boek. Zo leeft de lezer van het begin van Sophies carrière tot aan haar oude dag mee met al haar televisie en privé gebeurtenissen die op een grappige manier met elkaar verweven zijn. Zelf moest ik heel erg wennen aan alle namen die in dit boek voorkomen. Misschien kwam dit ook wel doordat ik afgeleid werd. Ik las een 1e proefdruk , wat nog op taalfouten gecontroleerd moest worden. Die stonden er nog wel in. En misschien was mijn verwachting wat humor betreft wel net een stukje te hoog. Ook denk ik dat ik misschien wel te weinig kennis heb van de Engelse televisiegeschiedenis. Ik heb zo het vermoeden dat er voor iemand die daar meer van weet, meer grappige gedeeltes uit te halen zijn en dat ik dus wel wat grapjes gemist heb. De eerste paar hoofdstukken heb ik moeite gehad om in het verhaal te komen. Naarmate het boek vorderde ga je als lezer steeds meer sympathie krijgen voor Sophie.
Uiteindelijk heb ik toch wel genoten van dit boek. Met dank aan De Club van Echte Lezers van wie ik de 1e proefdruk heb ontvangen voor een recensie.

Geschreven bij Funny girl

Funny girl gaat in op de wereld van televisie en leest eigenlijk ook als een filmscript. Het is vlot en lichtvoetig geschreven met veel gevoel voor humor. Zo nu en dan vraag je je als lezer af of je fictie of non-fictie aan het lezen bent, omdat in het boek foto’s staan van echte situaties. Deze hebben voor mij als lezer geen toegevoegde waarde en brengen me eigenlijk meer in verwarring, omdat je je dan begint af te vragen of je een biografie aan het lezen bent.
Nick Hornby is op het idee gekomen om dit boek te schrijven nadat hij de biografie van Lucille Ball gelezen had. Het grappige is dat ook hierin fictie en non-fictie door elkaar lopen. Sophie, de hoofdrolspeelster in het boek wil, ook geïnspireerd op Lucille Ball comedy actrice worden. De schrijver weet de verschillende personen in het boek zodanig te omschrijven dat je als lezer voor alle personen sympathie ontwikkelt: de schrijvers van de serie, de tegenspeler van Sophie en de regisseur. Zijn talent voor het omschrijven van karakters komt in dit boek wederom goed tot z’n recht. Zijdelings komt ook de homo-emancipatie aan bod. Dit is een interessante zijstap.
De ontwikkeling van Sophie, het meisje uit Blackpool dat vertrekt naar Londen om haar droom achterna te gaan om actrice te worden gaat wel heel vlot. Ze ontmoet weinig tegenslagen en haar eerste auditie leidt ertoe dat er een serie voor haar geschreven wordt. De schrijver had wat meer aandacht mogen besteden aan de weg naar de roem. Haar succes en de verbazing erover was dan nog logischer geweest. Ondanks deze minpuntjes is het een positief boek om vrolijk van te worden.

Geschreven bij Funny girl

Een heerlijk engels boek dat zich afspeelt in de jaren 60. Barbara komt uit Blackpool en wint de plaatselijke schoonheidsverkiezing. Door het winnen hiervan word Barbara wakker geschud en bedankt voor de titel en pakt haar biezen om naar Londen te vertrekken, Barbara maakt hele leuke/speciale dingen mee en dat word op een warme prettige manier beschreven waardoor het boek boeit tot het einde

Geschreven bij Funny Girl (320)

Als pluspunt zou ik zeggen: voordelige koop.

Geschreven bij Funny girl

De nieuwste Nick Hornby mogen lezen voordat hij verschenen is… Die geweldige kans kreeg ik van ‘De club van echte lezers’ van uitgeverij Atlas Contact. 208 dubbelzijdig bedrukte A4-tjes werden bezorgd in ruil voor een recensie. Enthousiast begon ik te lezen en al snel wist ik het: he did it again.

In dit boek staat niet zoals in zijn bekende ‘High fidelity’ en ‘About a boy’ een volwassen man die niet volwassen wil worden centraal. Nee, in ‘Funny girl’ draait het om een vrouw: Sophie Straw. Zij weet wat ze wil -televisie comédienne worden- en in haar naïviteit lukt het haar ook nog. Ze krijgt de belangrijkste rol in ‘Barbara (and Jim)’ en door de nauwe samenwerking van cast en crew wordt de serie een groot succes. Voorvallen uit hun levens verwerken ze in het script, maar ontwikkelingen in de serie blijken ook in hun levens te gebeuren. Het levert hilarische scènes op. Bijvoorbeeld wanneer Sophie en haar tegenspeler Clive tijdens een gesprek over zichzelf praten, maar ook vanuit hun rollen als Barbara en Jim over het onderwerp gaan spreken en niet doorhebben dat ze in hun personages zijn gestapt. Op een gegeven moment is niet meer duidelijk wat werkelijkheid is en wat fictie. Een en al komische verwarring.

‘Funny girl’ is een plezierig voortkabbelend verhaal dat over weinigzeggende dingen lijkt te gaan. De beslommeringen van mensen die aan een televisieserie werken. Ze zijn zo naïef, die mensen, ze hebben geen idee waar ze mee bezig zijn. Het verhaal lijkt (net als televisie) oppervlakkig. Líjkt. Want die schijnbaar weinigzeggende dingen hebben een enorme diepgang onder dat oppervlakte. Daar liggen de weggemoffelde emoties en goed opgeborgen verlangens. De humor probeert de lezer en de personages zelf ervan weg te leiden. Maar ondanks de luchtigheid wringt het, het klopt niet. Dit kan het leven niet zijn. En dan moet die lastige keuze gemaakt worden, want zo kan het niet verder gaan…