Gevangene van de nacht

München is in 1933 een broeinest van onrust en gevaarlijke geheimen. Gretchen Müller groeit op tussen de leden van de nationaal socialistische partij onder de hoede van haar oom Dolf. Zij is zijn favoriet en hij beschermt haar sinds de dood van haar vader. Maar Dolf is niemand anders dan Adolf Hitler en Gretchen gehoorzaamt hem te allen tijde.

Dan wordt ze verliefd op de jonge Joodse journalist Daniël. Hij beweert dat haar vader is vermoord door een nazikameraad. Gretchen zoekt naar antwoorden bij haar familie, die ze altijd zonder meer vertrouwde. Durft ze in de zoektocht naar de waarheid haar hart te volgen - ook als de levens van Daniël en haarzelf op het spel staan?

Anne Blankman groeide op in een klein stadje in de buurt van New York en woont inmiddels met haar man in Virginia. Toen ze twaalf was las ze het dagboek van Anne Frank en haar fascinatie voor Annes leven en de Tweede Wereldoorlog leidde uiteindelijk tot het idee voor haar debuut 'Gevangene van de nacht'.

Dit is Anna Blankmans debuut en wat voor één! Ik ben er stil van en dat gebeurt niet gauw. Hoewel 'Gevangene van de nacht' een fictief verhaal is, is veel ervan geworteld in de werkelijkheid.

Anna heeft een fijne schrijfstijl en de personages zijn goed uitgewerkt. Gretchen is zeventien jaar, na de dood van haar vader ontfermt Adolf, een oude vriend van de familie, zich over haar, haar moeder en broer. Gretchen is het oogappeltje van Adolf. Gretchen komt voor keuzes te staan die haar leven voorgoed zullen veranderen. Tijdens het lezen liepen de rillingen over mijn rug, het is zó goed beschreven. Ik voelde als lezer haar emoties: haar angst, haar boosheid. Ik wilde soms in het boek kruipen om haar te waarschuwen, want wat was ze soms naïef.

'Niets is zo aangenaam als het vormen van een jong schepsel - een meisje van achttien of twintig, nog kneedbaar als was.' - Adolf Hitler

Het boek start met dit citaat en tijdens het lezen gingen mijn gedachten regelmatig terug naar dit citaat. Ik vond het eng om te lezen dat Adolf Gretchen en natuurlijk vele anderen kon bewerken als was. Haar was ingeprent dat Joden monsters waren en alles wat haar oom Adolf zei, geloofde ze. Ik vond het fijn om aan het eind een persoonlijk noot van de auteur te lezen. Welke personages fictief waren en welke niet, hoe het met sommige bestaande personages is afgelopen en hoe dit verhaal tot stand is gekomen, evenals het titel van het boek. Anne Blankman heeft zich duidelijk goed verdiept in een en ander en laat het duidelijk zien.

Dit is het eerste deel van een trilogie, volgend jaar komt het tweede deel uit. Ik kijk er naar uit. Chapeau Anne Blankman!