Grace for Drowning

Grace for Drowning is een schitterend album. Steven Wilson gebruikt op deze CD allerlei verschillende muziekstijlen en muziekinstrumenten. Het is beslist geen muziek die aan te raden is voor liefhebbers van makkelijk in het gehoor liggende popdeuntjes of commerciele riedeltjes.....

Deze CD moet je beluisteren op een regenachtige avond, in een gemakkelijke stoel, met een goed glas wijn. Mijn favoriete nummer op Grace for Drowning is "Raider II". Een nummer dat meer dan 20 minuten duurt, en vanaf het begin tot aan het einde blijft boeien. Uiteenlopend van klassieke muziek tot harde, zware gitaren (die wat meer aan Porcupine Tree doen denken), en toch vormt het een geheel.

Op Grace for Drowning gaat Steven nog net iets verder dan voorganger "Insurgentes", overigens ook een prima album. Het resultaat is een prachtige schijf met een zeer uiteenlopende muzieksound, die niet verveelt en eindeloos vaak gedraaid kan worden.

Altijd kwaliteit en op een uniek niveau,zo kun je de muziek van Wilson eigenlijk het best beschrijven. Ook hier weer geen enkele commerciele concessie,maar puur eigenzinnege kwaliteit. Geen makkelijke plaat maar geef het meerdere malen een kans en ontdek het meesterwerk of denk dit gaat me te ver,mij in ieder geval niet. GENIAAL

Grace for drowning is een uitstekend album. Dit album is alleen niet voor iedereen weggelegd, hoewel er nummers in zitten waarvan ik overtuigd ben dat iedereen ze leuk kan vinden als ze zich ervoor openstellen, maar dit zijn geen drie minuten pop songs. De globale gedachte achter dit album was om een album te maken dat wat zittingen nodig heeft zoals de track Raider II ( 23 minuten lang ). Dat is de reden waarom Grace for Drowning twee cd's heeft. Ze zijn gescheiden, maar tegelijkertijd ook afhankelijk van elkaar. Dit is een album dat alleen om de muziek draait en niet zozeer om de tekst. Een pluspunt is dat je een beetje van alle stijlen kunt horen zoals jazz, rock en electronic met vooral veel textuur en lagen.
Hou dat in gedachten maar vergeet natuurlijk niet de verbazingwekkende art die de CD, blu-ray en vooral het Deluxe boek je geeft! Steven heeft er iets geweldigs van gemaakt samen met mixed media artist, fotograaf, grafisch ontwerper en veel meer - Lasse Hoile. Ik ben zelf een grafisch ontwerper en voor mij is het daarom belonend om iets in je handen vast te houden en te koesteren.
Grace for drowning is een inspirerend album voor zowel de kunst als de muziek die het bevat. Het is uniek op zijn eigen manier - Het album van 2011!

Het duurde lang voordat ik wist waarom ik toch niet echt superenthousiast kon zijn over deze plaat. Hij blijft bij mij steken op een zesje (wat dus nog altijd een goede plaat opleverd) Wilson is geen Mozart. Hij is niet geniaal genoeg om zijn torenhoge pretenties waar te maken. Hierdoor onstaan er naast de ontegenzegelijke prachtige momenten, net iets te veel gaten. Soms wordt bombast toegevoegd om deze gaten op te vullen in plaats van dat het echt muziekaal klopt. En dat maakt dat ik bij het beluisteren teveel buitenstaander blijf. Niettemin gun ik hem zijn succes. De sfeer en het concept van de plaat zijn op zichzelf boeiend en het is een serieuze en intergere poging om iets echt bijzonders te maken. Helaas is dit wat mij betreft maar gedeeltelijk gelukt.