Hand. Cannot. Erase

'Hand. Cannot. Erase.' is zonder enige twijfel een van de beste releases van 2015. Het album bevestigt de status van Steven Wilson als de grote progrockheld van de afgelopen jaren. Eerlijk gezegd was ik niet heel erg onder de indruk van zijn eerste soloreleases; goed is het zeker, maar net iets te rustig voor mijn smaak. Hier horen we de invloed die het oude werk van Genesis op hem heeft duidelijk terug, maar Wilson combineert die invloed met een gevoel voor poppy melodieën, waardoor het titelnummer het bijvoorbeeld ook op de radio goed zou kunnen doen. Ook heeft Wilson een geweldige band om zich heen; drummer Marco Minnemann heeft lekkere jazzy fills en een fantastisch snaregeluid, terwijl gitarist Guthrie Govan zich af en toe echt goed laat gaan, waardoor 'Regret #9' tot de hoogtepunten van het album behoort. Wie 'The Raven That Refused To Sing' en Wilson's oude band Porcupine Tree waardeert, moet zeker 'Hand. Cannot. Erase' een kans geven.

Dit is de 4e solo cd van Steven Wilson van onder andere Porcupine Tree en No Man. Voor alle muziekliefhebbers die graag eens goed gaan zitten voor mooie muziek. Het is zijn beste tot nu toe. En dat zegt wel wat, want zijn andere cd's zijn ook zeer de moeite waard.Zoals we gewend zijn van de heer Wilson, is ook deze zeer afwisselend, hoewel de wat stevig passages in de minderheid zijn.

Dit prachtige concept album deed mij, wat betreft het achterliggende thema, direct denken aan de show van cabaretier Javier Guzman "Ton Zuur" (ook een aanrader overigens !). Het trieste thema is identiek: het gaat over "vergeten" mensen die eenzaam doodgaan en pas jaren later worden gevonden.

Deze schijf is veel toegankelijker dan Wilson's eerdere werk, zoals "Grace for drowning". Met de andere recensent ben ik het eens dat dit luistermuziek is voor de echte muziekliefhebbers. De CD wordt zeer knap opgebouwd en vertelt als het ware het hierboven door mij geschetste verhaal. De nummers zijn stuk voor stuk zeer fraai opgebouwd. Hoogtepunten van deze CD zijn voor mij "3 years older", "perfect life", "routine" en absoluut hoogtepunt "ancestral". Er staan eigenlijk geen slechte nummers op deze schijf. Dit is een van de allerbeste CD's die de afgelopen periode is uitgebracht.

Liefhebbers van Porcupine Tree kunnen "Hands cannot erase" blindelings aanschaffen, aangezien de muziek op deze plaat af en toe meer neigt naar deze band van frontman Wilson.

P.S.: absoluut niet geschikt voor fans van pretentieloze, inhoudsloze en commerciele (rock)muziek.

Schitterend album. Progressive rock, origineel, gewoon goed.

Prima nieuw album van Steven Wilson.
Met name nummers als "perfect life", "Routine" en het instrumentale "regret #9" doen het bij mij goed.

De bandleden laten horen dat ze hun instrumenten zeer goed beheersen en het album is goed geproduceerd.

Vond het vorige album (the raven that refused to sing) wel beter, met name in de stijl van de composities.

Deze moet in je collectie zitten, het is een juweeltje

Zeer gevarieerd album van Porcupine Tree's Steven Wilson. De plaat gaat zoveel kanten op dat je hem diverse malen moet draaien om een beetje houvast te krijgen. Als je die moeite wil doen dan ga je steeds meer moois ontdekken. Toch wel een Prog-Rock klassiekertje dus.

Waanzinnig goed album. Geen enkel nummer valt uit de toon. Je hoort naast invloeden van het oude Genesis ook King Crimson en zelfs Return to Forever voorbij komen. Absolute top!