Hellend vlak Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Hellend vlak verhaalt in tegenwoordige tijd een cruciaal jaar uit het leven van een gezin dat zich op de helling van een IJslands fjord heeft gevestigd. De familie vormt als het ware een gesloten ecosysteem, bestaande uit Liet, een vederlicht meisje met een faunoor, haar broers, 'of wat ervoor door moet gaan', moeder Wobke met benen van ongelijke lengte en de worstelende vader Edward die vaker in zijn besloten kelder is dan daarbuiten.

Wat al snel de boeiende aandacht trekt, is hoe de zeven broers als één organisme functioneren en meestal met één mond praten. Slechts drie van de broers komen in naam en personage af en toe los van dit geheel. De broers lijken er genoegen in te scheppen om hun zusje te sarren en angst aan te jagen, maar bij momenten blijkt dit ook naadloos over te gaan in oprechte bezorgdheid. De dreiging van bovenaf komt van de adelaar Gammur die boven het fjord cirkelt. Is het onwetendheid dat Liet juist een loer als tukdoek heeft, en dat ze daarmee steeds een stukje lokaas bij zich draagt?

Wobke en Edward leven behendig langs elkaar heen om hun eigen heimelijke missies uit te kunnen voeren, maar ze ontkomen toch niet aan de aandoenlijke liefde voor elkaar. Edward zoekt toenadering tot Wobke en zij kan dat niet weerstaan: '...er is in haar alleen een neiging Edwardwaarts en nooit het omgekeerde'.

Hellend vlak is een boek om te beleven. Het is filmisch, zintuiglijk, en bovenal zet het lezen een innerlijke muziek in gang, door het ritme van de zinnen en de klanken van de woorden. Daarmee dwingt Broekhuysen op zachte wijze het analytische en duidende denken uit te schakelen. Al zonder de beslist aanwezige gelaagdheid van het boek te doorgronden, kan ervan worden genoten. Als je dan even wegkijkt van de bladzijde of het boek opzij legt, dan tintelt het hoofd nog na, en is er gelegenheid om het onderliggende verhaal te overpeinzen. En er zit genoeg in om over te mijmeren. Wie heeft de macht over wie binnen dit volkje? Wat drijft hen waar naartoe? Tot welk plot leiden de aanhoudende en vaak morbide onheilswaarschuwingen van de broers?

Door de hele vertelling heen sijpelen pregnante verwijzingen naar het sprookje van de zeven raven, die effectief bijdragen aan de spanningsboog welke zich opbouwt. De zinnelijke beschrijvingen van het landschap en van het verglijden van de seizoenen, zonder ook maar één overbodig woord aan te wenden, maken de beleving compleet.
Gewoon doorademen en lezen dit boek.

Geschreven bij Hellend vlak

Hellend vlak verhaalt in tegenwoordige tijd een cruciaal jaar uit het leven van een gezin dat zich op de helling van een IJslands fjord heeft gevestigd. De familie vormt als het ware een gesloten ecosysteem, bestaande uit Liet, een vederlicht meisje met een faunoor, haar broers, 'of wat ervoor door moet gaan', moeder Wobke met benen van ongelijke lengte en de worstelende vader Edward die vaker in zijn besloten kelder is dan daarbuiten.
Wat al snel de boeiende aandacht trekt, is hoe de zeven broers als één organisme functioneren en meestal met één mond praten. Slechts drie van de broers komen in naam en personage af en toe los van dit geheel. De broers lijken er genoegen in te scheppen om hun zusje te sarren en angst aan te jagen, maar bij momenten blijkt dit ook naadloos over te gaan in oprechte bezorgdheid. De dreiging van bovenaf komt van de adelaar Gammur die boven het fjord cirkelt. Is het onwetendheid dat Liet juist een loer als tukdoek heeft, en dat ze daarmee steeds een stukje lokaas bij zich draagt?
Wobke en Edward leven behendig langs elkaar heen om hun eigen heimelijke missies uit te kunnen voeren, maar ze ontkomen toch niet aan de aandoenlijke liefde voor elkaar. Edward zoekt toenadering tot Wobke en zij kan dat niet weerstaan: '...er is in haar alleen een neiging Edwardwaarts en nooit het omgekeerde'.
Hellend vlak is een boek om te beleven. Het is filmisch, zintuiglijk, en bovenal zet het lezen een innerlijke muziek in gang, door het ritme van de zinnen en de klanken van de woorden. Daarmee dwingt Broekhuysen op zachte wijze het analytische en duidende denken uit te schakelen. Al zonder de beslist aanwezige gelaagdheid van het boek te doorgronden, kan ervan worden genoten. Als je dan even wegkijkt van de bladzijde of het boek opzij legt, dan tintelt het hoofd nog na, en is er gelegenheid om het onderliggende verhaal te overpeinzen. En er zit genoeg in om over te mijmeren. Wie heeft de macht over wie binnen dit volkje? Wat drijft hen waar naartoe? Tot welk plot leiden de aanhoudende en vaak morbide onheilswaarschuwingen van de broers?
Door de hele vertelling heen sijpelen pregnante verwijzingen naar het sprookje van de zeven raven, die effectief bijdragen aan de spanningsboog welke zich opbouwt. De zinnelijke beschrijvingen van het landschap en van het verglijden van de seizoenen, zonder ook maar één overbodig woord aan te wenden, maken de beleving compleet.
Gewoon doorademen en lezen dit boek.