Het Boek Ont roman

De heren van Man&Post zijn allen hulpbehoevend. Het zijn types die de druk van het leven chronisch overschatten: ze durven niet te groeten op straat, benaderen het leven in langetermijndoelen volgens een vooraf bedacht stramien en helpen elkaar bij het openen van hun post. In Het Boek Ont van Anton Valens volgen we Isebrand Schut, een jansalie met een serieus gebrek aan doorzettingskracht en beslissingskunst die zijn baantje als callcentermedewerker inruilt voor een betrekking in de openbare toiletten van Groningen. Zijn vrienden van de club zijn er niet veel beter aan toe: een verpleger die droomt van een carrière als vj, een punkerig ratje met een wietplantage, een Groningse autonoom die voor afscheiding van de Noordelijke provincie pleit en een succesvolle maar ongelukkige optiehandelaar die bakken met geld binnenschuift. Die laatste, Cor Meckering, weet Isebrand zover te krijgen om hem mee te helpen met het schrijven van Het Boek Ont, een extatisch en allesoverstijgend boek waar vanwege de nieuwlichterij geen touw aan vast te knopen is. In lijn der verwachting gebeurt er verder niet veel: de mannen slepen zich kommerlijk en vruchteloos voort, en daar zou het bij zijn gebleven als Anton Valens niet een heel getalenteerd vertolker van het nauwelijks-leven is. Het is een auteur die zelfs over een paardenkeutel een prachtige levensgeschiedenis schrijft, met onmatige en dolkomische zinnen, uitgelezen taalvondsten en denkgangen waar negentig procent van alle schrijvers onmiddellijk voor zou tekenen.
In weerwil van de personages en hun benepen levenswandel haalt Valens alles uit de kast, met als hoogtepunten Isebrands gemankeerde omgang met zijn voormalige bazin Manja van der Ziel én zijn voorliefde voor de niet helemaal politiek correcte shockpunker GG Allin. Daartussen gebeurt zoveel dat het gerust een Godswonder mag heten dat het verhaal in 350 pagina's verteld wordt. Op detailniveau kent dit boek geen gelijke. Zolang de literaire prijzen nog niet zijn wegbezuinigd, hebben we met Het Boek Ont een gegadigde in het vizier.
(Stefan Nieuwenhuis)

Geschreven bij Het boek ont

In het begin heb ik gedacht, 'waar gaat dit over'.
Een vaag verhaal over een wazig stel mannen die een lotgenotengroepje hebben gevormd in de stad Groningen.
Maar Anton Valens is een begenadigd schrijver en is in staat om je 'in te pakken'.
Aan Stadjers of mensen die de stad Groningen kennen, biedt dit boek nog een extra dimensie.

Geschreven bij Het boek ont

Je kunt niet anders dan houden van deze schrijver. Wat een stijl !
Vanaf de eerste bladzijde ben je erbij. De stad Groningen, de zelfhulpgroep "Man en Post", de ondergrondse toiletten.
Net zo'n geweldig boek als "Meester in de Hygiene".

Geschreven bij Het boek ont

Wanneer je houdt van absurditeit, zou ik dit boek aanbevelen om de schitterend droge verteltrant én de schilderachtige beschrijvingen van situaties.
Anton Valens is uiteindelijk ook schilder.

Had ik op zijn vorige novelle – Vis – nog het commentaar dat er geen geur in dit goede verhaal zat, nu trakteert Valens de lezer op een overdaad aan bijvoeglijke naamwoorden, geuren en kleuren. En dat is jammer. Isebrand Schut, geflipt biologiestudent en medewerker van een callcenter, wordt ontslagen en voelt zich tekortgedaan. Dat er een steekje los zit bij deze inwoner van Groningen, wordt snel duidelijk. Hij durft zijn post niet open te maken en richt daarom zelfhulpgroep Man&Post op. Eens per week komt een aantal lotgenoten bij elkaar. Eerst vertelt men in één minuut ‘hoe zij erbij staan’, daarna in vijftien minuten wat er zoal is gebeurd in de afgelopen week. Men neemt ongeopende post mee die ter plekke door lotgenoten wordt geopend. Vanuit dit gegeven weet Valens een aardige mix zonderlinge zielen bijeen te brengen. De ontwikkeling van de groep(sleden) resulteert in een tragikomische voorstelling.

Geschreven bij Het boek ont

Als pluspunt zou ik zeggen: goede kwaliteit.

Geschreven bij Het boek ont

Middelmatig boek, niet mijn soort humor.