Het lied van leven en dood 'Een Vertellersschat, Rijk Aan Fantasie En Avontuur.'

Argentinië, 1984. Het militaire regime is een paar jaar geleden ten val gekomen, maar de echo's van dit schrikbewind klinken nog na. Ook in het afgelegen dorpje Santa Brigida in Patagonië, dat het decor vormt voor 'Het lied van leven en dood'.

Op een dag komt Teo het leven van Pat en haar dochter Miranda letterlijk binnenvallen. Teo is een man van 2,20 meter lang. Zijn lengte en de bejegening die dat met zich meebrengt, hebben Teo's persoonlijkheid voor een groot deel gevormd. Zozeer als Teo's karakter door zijn extreme lengte is gevormd, is dat van Pat gevormd door de tragische gebeurtenissen die haar zijn overkomen tijdens het militaire regime. Deze twee beschadigde zielen vinden en raken elkaar op een moment dat ze dat allebei het meest nodig hebben. Hun levens zijn daarna onlosmakelijk met elkaar verbonden.

De setting voor deze 'lovestory' is het dorpje Santa Brigida, dat met zijn bewoners een steeds belangrijkere rol in het verhaal gaat spelen. We leren diverse kleurrijke dorpsbewoners kennen: Mevrouw Pachelbel, de humeurige uitbaatster van een confiturenwinkel die er zowel een aanbidder als een minnaar op na houdt; Burgemeester Farfi die aan Gilles de la Tourette lijdt, maar zonder medicijnen hiervoor veel leuker is dan met; Puro Cava, de ambtenaar van de burgerlijke stand, wiens dyslexie ervoor zorgt dat niemand in Santa Brigida de naam heeft die zijn ouders hem of haar hebben gegeven.

Teo, Pat en Miranda vinden langzaam hun plaats in het dorp, maar Pats' verleden ligt op de loer en dreigt haar in te halen waardoor de drie op de vlucht moeten slaan. Deze vlucht zet een reeks gebeurtenissen in gang, waardoor Pat in een psychose belandt, Teo de waarheid ontdekt omtrent Pats' verleden en Miranda haar bijzondere krachten leert gebruiken. Uiteindelijk keren ze terug naar Santa Brigida en wordt alles goed, beter zelfs dan het voorheen was.

'Het lied van leven en dood' is een heel bijzonder verhaal; het bevat evenveel historische realiteit als sprookjesachtige en magische elementen. Zo begint het verhaal als de reus Teo in het bos een wolf tegenkomt die in het Latijn tegen hem begint te praten. Ook blijkt al heel snel dat Miranda over bijzondere gaven beschikt. Deze mix van feiten en fictie wordt door Marcelo Figueras geserveerd met een flinke dosis humor, wat dit boek tot een onvergetelijke leeservaring maakt.

De schrijver heeft een mooie manier van vertellen, hij spreekt de lezer soms zelf aan. Droevig verhaal, maar de schrijver weet aan de vertelwijze soms zo'n draai aan te geven dat ik hardop heb moeten grinniken.
Levendige en karakteristieke personages; een wolf die latijns spreekt, een burgemeester met jeux de la tourette, een reus, een vrouw die een hekel heeft aan kinderen en een man die zo verlegen is dat hij niet praat. Absoluut een mooie vertelling die je stof tot nadenken geeft.
Veel reviews schrijven dat dit boek doet denken aan de boeken van Zafon, hier ben ik het niet mee eens. De mysterieuze schrijfwijze van Zafon vind ik in dit boek niet terug. Ook het einde van dit boek vond ik tegenvallen.
Goed boek, mooi geschreven maar de spanning spatte naar mijn mening niet van de bladzijden .

Na schaduw van de wind nooit het gevoel gehad dat er een ander boek zou komen die dat verhaal zou evenaren of zelfs overtreffen. Maar dit boek doet dat ruimschoots. Al kan ik me ook voorstellen dat er lezers zijn die er zeker in het begin niet doorheen komen. Maar het verhaal is uiteindelijk zo mooi en bijzonder, de levenslessen zo authentiek maar vooral is het boek een vertolking van hoop. Dit verteld door een geweldige schrijver die je meeneemt naar een wereld die je voor waar wilt hebben en die zorgt dat elke twijfel die je zou kunnen krijgen ten opzichte van de werkelijkheid weggenomen wordt.

Zeer terecht uitgeroepen tot boek van het jaar door Nu.nl. Nog nooit zo'n sprookjesachtig mooi, grappig, filosofisch, schokkend, origineel, indrukwekkend, kleurrijk en ontroerend boek gelezen. Als je hem niet voor kerst hebt gekregen, zet hem dan alvast op je verlanglijstje voor volgend jaar!

Het boek greep me vanaf de eerste bladzijde en heeft me eigenlijk nog steeds niet los gelaten. Ik baal na een paar weken nog steeds dat ik hem uit heb :)
Het bijzondere, soms vreemde, verhaal heeft me laten lachen, met spanning geboeid, laten nadenken over allerlei vraagstukken en zelfs laten huilen. Je moet er van houden, maar ik vond het echt een feest om te lezen!

prachtig prozaïsch geschreven, waarbij de schrijver een vertelstijl hanteert die je vaak hardop doet lachen. Maatschappijkritisch, recht voor de raap, maar tegelijkertijd een sprookje met een bonte optocht van vreemde personages, die elk hun eigen verhaal hebben. En boek dat je traag leest, omdat het zo genieten is. Als een snoepje waar je zo lang mogelijk van wil genieten....

Van een vriend heb ik dit boek cadeau gekregen. Ik zocht iets was makkelijk las en niet tè heftig is voor het slapen gaan.
Het voormaat schrok mij af, heb ik altijd, maar eenmaal begonnen wou ik meer weten, lezen. Ik heb gedurende de zomer elke dag een paar bladzijde gelezen, soms ook in drukke periodes even laten liggen om informatie te laten bezinken, en dan weer opgepakt. Ik vond het magisch hoe de sprookjesfiguren tot leven kwamen en tegelijkertijd een diepe boodschap werd meegegeven; een geschiedenisles over het recente dictatorschap wat in Argentinië afspeelde, en in het heden nog veelvoudig leeft onder de mensen.

Het boek vond ik oom zo leuk, omdat ik veel bij heb geleerd over mythes, sprookjes uit culturen en Latijn, wat veelvoudig voorkwamen. Ik googelde even om mij in te lezen als ik iets niet kende, en dat gaf diepgang in het verhaal, hierdoor valt alles op zijn plaats en mag je zelf ook je creativiteit gebruiken.

Ik zou dit boek iedereen aanraden om gelezen te hebben. Zelfs ik zou alle pagina’s nog een keer over lezen, echt een prachtig boek!

Ik ben een redelijk snelle lezer en kan een boek in een paar dagen 'verslinden'.
Dit boek echter is een heerlijk boek om de tijd voor te nemen. Voor het slapen gaan een paar hoofdstukjes(veel korte hoofdstukjes). Alsof je iedere avond, in plaats van een sprookje aan je kinderen voorleest, jezelf voor laat lezen door de schrijver. En dat is precies zoals het boek geschreven is, alsof iemand je voorleest en het verhaal af en toe met eigen commentaar voorziet. Heb het met veel plezier gelezen.

Erg kinderlijk geschreven en moeilijk om "in" het verhaal te komen. Het pakte me niet en ik heb me er doorheen geworsteld omdat de recensies zo lovend waren waardoor ik toch steeds bleef hopen dat het misschien nog kwam. Niet dus. Jammer, want dan zijn 600 pagina's wel veel.....

Dit boek heb ik gekregen en het begon veelbelovend, maar al snel kwam de verveling om de hoek kijken... Bijzonder vreemde manier van vertellen, wel mooi, maar de manier waarop het uiteindelijk een boek is geworden bezorgde mij kromme tenen. Niet echt een aanrader.