Het winnaareffect wat succes en macht met onze hersenen doen

Het Winnaar Effect

Het winnaar effect is een overzichtelijk, journalistiek geschreven boek
over wat winnen en macht met een mens doen.
In het boek wordt vlot geswitcht niet alleen tussen dieren en mensen, tussen wetenschappelijk onderzoek en persoonlijke ervaringen maar ook tussen heden en verleden. Er wordt een nieuwe manier van denken over macht gepresenteerd. Belangrijke aspecten van zowel de dagelijkse omgang met elkaar als grotere verreikende besluiten uit de recente politiek en de (politieke) geschiedenis worden inzichtelijk gemaakt. Ondersteund door recent onderzoek uit de neuropsychologie, de psychologie, de sociologie, en de biologie doet de schrijver een appel op de lezer tot herziening van het begrip macht. Er worden meerdere vormen van macht onderscheiden,
p-macht(ego-gedreven) en s-macht(sociaal-gedreven). En wat op biochemisch niveau gebeurt in de hersenen bij winnen of verliezen. Het begrip ‘winnen’ zal voor velen in een nieuw daglicht komen te staan.
Daarbij stelt de schrijver zich steeds opnieuw twee vragen: wat maakt een mens tot
een winnaar, en wat doet macht met een mens. Alle gebruikelijke vooroordelen hiertegen worden bestreden door steeds de lezer aan te moedigen zichzelf te onderzoeken aan de hand van gerichte vragen. Door deze aanpak voel je je als lezer betrokken en krijg je meer inzicht in de complexiteit van het vraagstuk.
Al met al een ‘must read ‘ voor iedereen die zich afvraagt hoe de wereld nu werkelijk in elkaar zit.

Ian Robertson is een begenadigd schrijver met talent voor uitleg en humor. Zijn boek 'Het winnaareffect' leest erg prettig ook al is het een informatief boek. Hij geeft voorbeelden en spreekt ook de lezer aan en dat maakt het boek prettig leesbaar. Ik heb met plezier dit boek gelezen en absoluut heb ik er van geleerd, het is waar succesvol zijn zorgt voor een plezierig en beter leven, het winnen van prijzen geeft je een boost voor een volgende keer. Ik ben erg succesvol in het winnen van boeken, acties waar ik aan meedoe. En dat is geweldig, geeft zelfvertrouwen. Dat wil niet zeggen dat ik als ik mee heb gedaan er van uit ga dat ik win, absoluut niet, ik vergeet het weer tot ik een berichtje op Facebook zie of een email krijg. En dat geeft mij een positief gevoel, dat versterkt wordt doordat ik de gewonnen prijs (boek) weken op mijn eettafel laat liggen voordat ik het lees/in de boekenkast zet. Er aan voelen en doorbladeren is prettig. En ik laat vrienden graag delen in gewonnen prijzen.

Kernwoord in dit boek is ook Macht, macht om te heersen en te verdelen, maar ook machtig zijn, het gevoel dat je alles aankunt. Robertson geeft met voorbeelden aan hoe fout of goed het kan gaan.
Ik heb er van genoten en ervan geleerd. Een aanrader voor iedereen. Het is niet een boek dat je in een adem uitleest, maar elke dag een stuk geeft je veel stof tot overdenken.

De meest opvallende zin vind ik de laatste zin van dit boek: “Het temmen van het ik is wellicht de grootste uitdagingvoor het succes van de mensheid.

Zeer toegankelijk boek over winnaars (en dus ook verliezers...). Wat ik vooral boeiend vond was de passage over kinderen van zeer grote winnaars zoals Picasso en de invloed van deze ouders op hun kinderen. Hoe komt het dat de kinderen van sommige winnaars niet slagen in het leven ? Met als belangrijkste conclusie het feit dat ouders altijd de weg die ze naar de top hebben afgelegd moeten vertellen en vooral welke hobbels ze hebben overwonnen. Winnaars (ook Picasso) krijgen het niet zomaar cadeau !
Wat doet macht met je ? En wat maakt je tot een winnaar ? Het gaat in het boek om deze twee vragen. De lezer moet ook aan zelfonderzoek doen en daardoor doe je gelijk een goede zelf-analyse.
Boeiend boek, past goed in de collectie van Maven Publishing.

In dit boeiend geschreven boek leidt Ian Robertson de lezer stap voor stap naar de uitleg van het begrip winnaar. Daarbij speelt macht een sleutelrol. Bij de uitleg gebruikt hij veel feitelijke, soms in ons collectieve bewustzijn opgeslagen gebeurtenissen zoals onder andere de Cuba-crisis, het omvallen van Emron, en recentelijk de ondergang van Gadaffi en voor de schrijver persoonlijke belevenissen om het begrip vorm en betekenis te geven. Zijn totaalvisie is daarbij volledig ingebed in vele onderzoeken van over de hele wereld. Dat zorgt ervoor dat veel intuïtief aangevoelde en soms algemeen bekende begrippen stevig worden onderbouwd en tot een samenhangend en logisch geheel worden gesmeed. Hij heeft een vlotte schrijfstijl en voert de lezer daardoor soepel door dit gebied dat vol valkuilen zit. Hij wijst niet alleen op de positieve- maar ook op de negatieven effecten door de verslavende invloed die het hebben van macht ook kan hebben. Waarom iemand een winnaar zou willen zijn wordt duidelijk gedemonstreerd door winnaars van een Oscar. Het is gebleken dat zij gemiddeld 4 jaar langer leven dan bijvoorbeeld genomineerden die hem uiteindelijk niet wonnen. Bewezen is dat financieel gewin geen invloed heeft op de levensverlenging. Ook bij Nobelprijswinnaars zien we deze effecten. Het begrijpen van het mechanisme dat achter deze levensverlenging zit is heel fascinerend en grijpt terug tot gebeurtenissen die startten in de het jaar 1146, en nog steeds in ontwikkeling zijn.

Daarbij geeft hij de lezer op daarvoor geëigende momenten, door soms simpele vragen te beantwoorden, een kans om zijn of haar persoonlijke positie, oordelen en vooroordelen in dit belangrijke levensspel van winnaar of verliezer te bepalen. Daarbij geeft hij duidelijk aan hoe je het kunt meespelen zonder in gevarenzone van machtsmisbruik te belanden en aan ouders wat zij kunnen doen en vermijden om hun kinderen onbelemmerd van zichzelf een winnaar te maken. Het verhaal van onder andere de beroemde schilder Pablo Picasso als vader is een schrijnend voorbeeld van hoe dramatisch het onnodig mis kan gaan.

Het winnaareffect beschrijft het effect van macht en succes op onze hersenen. Ian Robertson , hoogleraar neuropsychologie en cognitief neurotechnisch onderzoeker, beschrijft op boeiende wijze wat er allemaal in de hersenen gebeurt op het moment dat mensen macht hebben. Hierbij analyseert hij onder meer waarom sommige mensen wel succes hebben en anderen niet en waarom sommige mensen wel door macht psychotische afwijkingen krijgen en anderen niet. Robertson maakt hierbij gebruik van een groot aantal voorbeelden, zoals succesvolle mensen als Picasso, Bill Clinton, Tiger Woods en Jeffrey Skilling (Elron). Maar hij gebruikt ook voorbeelden uit het dierenrijk, analyses van teksten van politici en onderzoeken met proefpersonen.

Robertson geeft aan hoe stofjes als dopamine en testosteron er voor zorgen dat machtige mensen gefocust, daadkrachtig en intelligent zijn, maar er ook voor zorgen dat zij andere mensen steeds meer als dingen gaan zien en voornamelijk vanuit hun eigen ego redeneren. Hun hersenen veranderen gaandeweg. Dit gecombineerd met een innerlijk correctiesysteem, cognitieve dissonantie, dat je gevoel en ervaring in lijn probeert te brengen met je gedrag, kan tot gevaarlijk en ontspoord gedrag leiden. Hierbij spelen ook nog factoren mee als het zien van intelligentie als een statisch gegeven, een goddelijke gift, het hebben van succes in de eigen omgeving, glazen plafonds in de hersenen, gevoeligheid voor macht, plek van het ‘ik’ in de groep en de macht van de groep.

Het is een erg interessant boek, absoluut een aanrader, dat je aan het denken zet over macht. Hoe zou je zelf zijn in een machtige positie? Zou je ook langzaam aan neurologisch ontsporen of zou je over genoeg innerlijk tegenwicht (s-macht naast p-macht) beschikken om een beetje op de rails te blijven? Robertson bepleit om meer open over het effect van macht te discussiëren en hiervoor bepaalde veiligheidsmechanismen in te bouwen. Na het lezen van het boek, en de recente financiële crisis, ben ik het op dit punt zeker met hem eens. Het is goed om te beseffen dat je van het verkeerde soort macht ziek wordt en waardoor dat komt.

Een vlot geschreven verhaal. Door de voorbeelden wordt de onderliggende theorie toegankelijk. Uiteraard worden die voorbeelden genoemd die passen bij de theorie van de schrijver. Enige reserve is wel op zijn plaats. Neemt niet weg dat veel onderwerpen zeer herkenbvaar worden beschreven.

De intrigerende titel en vooral de ondertitel Wat macht en succes met onze hersenen doen, maken dat ik vol enthousiasme begin te lezen. Het belooft een boeiend boek te zijn over een thema waar ik mij niet eerder in verdiept heb. En inderdaad, ik ontdek allerlei interessants, geen loze kreten, alles is wetenschappelijk onderbouwd. Zo is het bijzonder te lezen dat als ik mij maar gedraag alsof, het werkelijke gevoel vanzelf volgt. Ofwel: lach, ook al voelt het niet zo en je geluksgevoel zal volgen. Daar kan ik wat mee! En het verhaal over Picasso vond ik ontluisterend.
Het begon dus goed, maar ik moet zeggen dat ik wat minder geboeid was toen de politiek om de hoek kwam. Logisch en terecht dat dit onderwerp ook uitgebreid aan de orde komt, maar mijn interesse ligt nou eenmaal totaal niet op dat vlak. Dus: dit kritiekpunt zegt meer over mij, want aan de kwaliteit van het boek lag het zeer zeker niet.
Alle ins en outs over het fenomeen macht komen in dit boek naar voren. Na lezing heb ik nog één prangende vraag: Is Het Winnaareffect misschien toch meer een mannenboek? Geen rare gedachte, aangezien macht ook meer een mannending is. Ik ben erg benieuwd hoe andere lezers dit zien!

Wat maakt van iemand een winnaar? Word je voor het succes geboren? Zit er een winnaar in je genen? Zijn je omstandigheden of afkomst van belang? Effent de plaats waar je wieg staat een pad naar succes? En ben je eenmaal een winnaar: wat kan macht en succes dan met je doen?

Allemaal interessante vragen. Prestaties lijken namelijk allesbepalend voor een succesvol leven. Goed dus om eens bij de vragen over winnen of verliezen stil te staan.
Ian Robertson is er met zijn boek “het Winnaareffect” in geslaagd om deze en andere vragen vanuit verschillende perspectieven en met aansprekende voorbeelden van antwoorden te voorzien. Op een boeiende en aansprekende wijze laat hij de vragen de revue passeren. Op een overzichtelijke wijze voorziet hij ook in antwoorden. De neiging om het boek in een ruk uit te lezen was voor mij moeilijk te onderdrukken.

Maven Publishing is gespecialiseerd in het toegankelijk maken van wetenschappelijke kennis over menselijk gedrag. In de collectie prijken inmiddels veel boeiende boeken op dat gebied. Het Winnaareffect van Ian Robertson verdient – wat mij betreft - in die collectie van Maven een prominente plaats. Het gedrag van de “winnende” en “verliezende” mens wordt namelijk van boeiende inzichten voorzien. Een aanrader dit boek.

Waarom is Picasso rijk en pleegt zijn straatarme zoon zelfmoord? Waarom leven Oscarwinnaars 4 jaar langer en winnaars van de Nobelprijs niet? In Het winnaareffect wordt op allerlei manieren naar succes en macht gekeken. En wordt getracht het raadsel van waarom iemand een winnaar is, te ontrafelen. De auteur beschrijft aan de hand van 5 herkenbare cases en heel veel wetenschappelijke onderzoeken wat macht en succes met mensen doet.

Ik kan het boek absoluut aanraden. Het boek is leuk en vlot geschreven. Ook de verhandelingen over wetenschappelijke onderzoeken zijn goed te begrijpen. En her en der in de tekst staan kleine zelftestjes waarmee je kan kijken hoe jij op macht en succes reageert.

Waar ik tijdens het lezen wel flauw van werd zijn de cliffhangers die in elke hoofdstuk een keer of 5 voorkomen. ‘er is echter nog een reden…’’is dat dan het antwoord op de vraag? Nee, dat is maar een deel van het antwoord...’ Vervolgens stapt de schrijver dan weer over op een schijnbaar willekeurig andere anekdote die een ander deel van zijn stellingen ondersteunt. En omdat er nogal wat verteld wordt per hoofdstuk, zijn de samenvattingen aan het einde wat mager. Maar lees je daar doorheen, en hou je de rode draad van het hoofdstuk in het oog, dan is er heel wat te leren.

Conclusie van het boek: Of jij een winnaar bent (en het laatste koekje van de schaal pakt) hangt in hoge mate af van je omstandigheden en milieu. De uitdagingen waar je voor gesteld wordt en of je ‘wij’ belangrijker is dan je ‘ik’.

Pluspunt van dit artikel: goede kwaliteit