Ik Ben Waarschijndelijk Groot werken met kinderen volgens Celistin Freinet

Niemand kijkt er tegenwoordig meer van op als ouders besluiten hun carrière te combineren met kinderen. Naast het (gedeeltelijk) overdragen van hun opvoedende taak, geven ze ook in feite een deel van de cultuuroverdracht in handen van de leidsters van de kinderopvang.
De uitgangspunten van waaruit peuterspeelzaalfilosofieën werden ontwikkeld hangen nauw samen met de natuurlijke ontwikkeling, zelfontplooiing, creativiteit en een veilige omgeving van opgroeiende kinderen. Dit levert vaak een spanning op tussen 'natuur' en 'cultuur', met andere woorden 'opgroeien' tegenover 'opvoeden'.
Aan de ideeën van de Franse pedagoog Célestin Freinet en de freinetbeweging kunnen leidsters in de kinderopvang een aanpak ontlenen om met deze spanning om te gaan.

De freinetpedagogie gaat ervan uit dat het leven van het kind in zijn milieu centraal moet staan, en dat de ervaringen van kinderen een plaats moeten krijgen in hun leven.
''Het zijn immers de gebeurtenissen van vandaag, zo sterk verbonden met het werk van zijn ouders en het sociale leefmilieu, waarin het kind leeft en die de zin van zijn bestaan vormen, die bepalend zijn voor zijn verdere ontwikkeling.''
Dit wordt verwezenlijkt door vrijheid van expressie en het toepassen van de natuurlijke methode, waarbij kinderen al op jonge leeftijd zichzelf 'grote mensen'-bezigheden eigen leren maken door volwassenen te helpen met alledaagse klusjes.

In 'Ik ben waarschijndelijk groot' worden de ideeën van Freinet geïllustreerd met voorbeelden uit de praktijk. Dit maakt het niet alleen voor professionals in de kinderopvang, maar ook voor ouders interessant.