Jetset

Wat een lekker boek is dit, zeg. Als je eenmaal bent begonnen, kun je niet meer stoppen met lezen. Het is spannend, zit goed in elkaar, sterke dialogen en wat een fijne setting, dat megajacht. Buiten regende het, maar in mijn hoofd zat ik in de Caraiben. Balen dat ik het uit heb.

Moet zeggen, ruim de eerste helft vond ik het een spannend boek. Flink de vaart er in, korte hoofdstukken. Daarna (na de dood van Alexander) wordt het rommelig en minder spannend. Daarbij wist ik eigenlijk gelijk wie de dader was........
Aan het eind stort het verhaal een beetje in elkaar......
Kortom, geen slecht boek, maar ook niet supergoed!

Geschreven bij Jetset

Het kan ermee door maar ben niet echt onder de indruk. Het is inderdaad een krappe voldoende.
En sorry, maar de vergelijking met Agatha Christie is wat mij betreft volledig uit de lucht gegrepen. Dit kan echt niet eens in de schaduw staan met de boeken van Christie.
Dit is een leuk niemendalletje voor een zonnige dag op het strand, als je lekker je verstand op nul wilt zetten.
Niets meer, niets minder

Geschreven bij Jetset

kwalitatief niet echt een goed boek. Enigszins saai en plat. Het moet een thriller voorstellen maar de spanning is ver te zoeken.

Geschrokken van de negatieve recensies, maar desondanks wilde ik dit boek toch graag zelf lezen. Ik moet zeggen: ik vond het best een leuk boek, het leest makkelijk en snel, het is spannend, een aardige whodunnit. Ik zou het niet literair noemen, het is een redelijk moordverhaal.

Het was mijn eerste boek van Marion Pauw, dus ik had nog geen verwachtingen omtrent haar stijl en niveau (ik las dat het sommige mensen tegenvalt dat dit van haar hand komt). Het heeft wat weg van de boeken van Agatha Christie, alleen speelt het zich af in de wereld van de 'nieuwe rijken' en het grote geld.

Het grote geld, maar in handen van 'kleine' mensen. Een aantal personages in het boek is kleingeestig en inhalig. De hoofdpersoon, Alexander Zilver, is rijk geworden met een technische vinding van zijn 'schoolvriend' Maurice. In feite is Alexander wat ordinair en nogal egocentrisch, en hij lijkt geen idee te hebben hoezeer hij andere mensen kwetst. Hij laat graag zien dat hij geld heeft, maar het ontbreekt hem aan goede smaak en klasse.

Het verhaal speelt zich af aan boord van het megajacht dat Alexander voor een week gehuurd heeft, om met vrienden en familie een cruise langs de Nederlandse Antillen te maken. Op volle zee vindt Alexander de dood en de kapitein van het schip besluit om samen met de hoofdstewardess op onderzoek uit te gaan.

In andere recensies las ik dat mensen moeite hadden met de opsomming van de karakters, het 'voorstelrondje' zeg maar. Ik had dat niet, ik kan als tip geven: als je aan een boek begint waar in het begin veel namen worden genoemd en beschrijvingen worden gegeven, dat op een kort lijstje voor jezelf bij te houden en dat in het boek te leggen. Ik doe dat zelf bij (historische) romans waar veel personages en familiebeschrijvingen in voorkomen, en dat werkt goed.

Ik vond de reacties, gevoelens en karakters van de personages wel geloofwaardig. Aan boord van het jacht is in ieder geval één verstandig, sympathiek en nuchter persoon aanwezig, en dat is Lou, de hoofdstewardess. Zij neemt het grootste deel van de oplossing voor haar rekening. Een oplossing die ik niet ver vantevoren zag aankomen, zoals sommige andere recensenten.

Wat ik een pluspunt vind van dit boek, is dat het m.i. ook geschikt is als 'makkelijk te lezen', dat wil zeggen voor mensen die met leesproblemen kampen maar wel graag 'volwassen' boeken willen lezen. De korte hoofdstukken maken het overzichtelijk. Wel komen er geregeld (korte) Engelse zinnen in voor, voorwaarde is dus een basiskennis van het Engels.

Eerlijkheidshalve moet ik wel kwijt, dat ik de prijs wel iets te hoog vind voor het boek, 15 euro zou meer dan genoeg zijn voor een boek van dit niveau. (ik had het tenslotte ook zó uit).

Al met al: lekker leesboek voor wat verloren uurtjes, makkelijk te volgen en vol te houden, vlot geschreven, spannend.

Lang gewacht op deze nieuwe van Marion Pauw maar mijn geduld werd niet echt beloond helaas. Na het meesterwerkje "Daglicht" en "Zondaarskind" viel "Jetset" me behoorlijk tegen. Het begon al met de vele personages die ik uit elkaar moest houden, die niet goed uit de verf kwamen. Het verhaal speelt zich alleen op een boot af, ik had het gevoel dat ik in een goedkope “Tros-klucht” van vroeger beland was. Ik had ook het idee dat de schrijfstijl van Pauw anders was, ik vond het erg simpel en soms tegen het kinderlijke aan geschreven terwijl Marions schrijfstijl me in haar vorige boeken juist zo aansprak. Jammer Marion, volgende keer beter!

Geschreven bij Jetset

Geen straf om te lezen, maar spannend vond ik het absoluut niet. De vergelijking met Agatha Christie vind ik een te groot compliment.
Het boek was makkelijk te lezen, ik was er zo doorheen. Wat mij betreft wel een beetje te simpel wat betreft schrijfstijl.
De omschrijving inzake de uitvoering van de moord mocht uitgebreider: hoe het vooraf is begonnen en hoe het op het moment zelf is uitgevoerd.
Er werd in verhouding teveel tekst gebruikt voor de situatie (bijvoorbeeld het eten), voegde niet veel toe aan het boek.
Korte hoofdstukken vind ik prettig en de plattegrond handig.
Al met al een kleine voldoende.

Geschreven bij Jetset / Druk 1

hoge verwachting omdat het als kenmerk literaire thriller had. Misschien dat het daarom erg tegen viel. ik ben een boek lang rond geleid over een schip. Spannend vond ik het niet. Taalgebruik soms storend platvloers omdat het voor mijn gevoel in de verhaallijn niet nodig was. Zeer langdradig gedurende tweederde van het verhaal en het einde werd dan wat af geraffeld. Jammer.

Prima boek om zo even weg te lezen. Niet erg moeilijk geschreven, dus als je niet zo geconcentreerd bent kun je dit boek ook prima volgen. Wel blij dat ik het boek heb kunnen lenen in de bieb, anders waren het mijn inziens de 19.95 niet waard geweest...
Tijdens het boek had ik het idee dat ik deelnam een een moorddiner: er is een moord gepleegd en wie is de dader? Steeds krijg je iets meer info over de aanwezigen en op het eind kun je dan raden wie het heeft gedaan (de hoofdpersonen worden uitgedaagd dit ook te doen). Hoe dit boek tot stand is gekomen weet ik niet, maar het zou goed kunnen dat de auteur dus geinspireerd is geraakt door zo'n moorddiner...(of niet natuurlijk).

Kortom: geen vervelend boek, maar verwacht geen hoogdravende thriller.

Helaas... niet gelukt dit keer. Stond op de wachtlijst om 'm te ontvangen bij uitgave. Na zondaarskind vol verwachting aan begonnen. Wat is het ... Cluedo 'wie heeft dr. Silver vermoord?', James bond met afgehakte vinger kluis openen? Totaal geen spanning meer een verveeld verhaal met een verveelde groep mensen op een boot. Het Epiloog is me ook totaal onduidelijk wat dit toevoegd aan het verhaal.
Waarom ook jij weer een 13 in een dozijnverhaal schrijven over die ene 'succesvolle man waar een hele schare kwijlend/geilend aan hangt'.
Jammer Marion volgende keer sta ik niet op de wachtlijst maar kijk ik de kat even uit de boom.