Kleur van geluk roman

Geschreven bij Kleur van geluk

Geen andere schrijver slaagt erin zowel qua titel als qua omslag zijn boeken als upper chicklit te presenteren. En dat is eeuwig zonde, want Thomas Verbogt schrijft Literatuur met een hoofdletter. Er zijn nauwelijks hedendaagse Nederlandse schrijvers die zo ingetogen, zo respectvol, kunnen verhalen als Verbogt.
In ‘Kleur van geluk’ maken we kennis met Daniël Timmer, juist voor zijn zestigste verjaardag. Hij bezoekt het stadje in het oosten van Nederland, waar hij opgroeide. Herinneringen komen boven. Vriendschappen, en wat ware vriendschap betekent. We maken kennis met een in wezen teruggetrokken jongen, die liever ontsnapt in zijn eigen fantasiewereld dan de objectieve realiteit onder ogen ziet. In feite creëert Daan zijn eigen fictieve wereld, die voor hem écht is. Op knappe wijze integreert Verbogt heden en verleden van Daniël Timmer. Er gaat een enorme rust van Timmer uit, waarin je als lezer automatisch wordt meegezogen. Automatisch gaan je gedachten naar je eigen verleden, wat is mij overkomen toen ik opgroeide tot de mens die ik nu ben. Geniet van de melancholie die het werk van Verbogt kenmerkt, en van de prachtig meanderende zinnen die zo zeldzaam zijn in modern Nederlands proza.
Gun uzelf eens ‘een Verbogt’. Stap over de discutabele presentatie van zijn werk en lees ‘Kleur van geluk’. Het zal uw leven verrijken.

Waarom heeft deze uitgave ineens een cover met een rokende vrouw? En dat in een tijd dat roken ontmoedigd wordt. De herdrukken hebben vind ik ronduit een lelijke cover gekregen wat ik o zo jammer vind. De titels die Thomas Verbogt of zijn uitgever aan zijn boeken geeft zijn over het algemeen weinig fantasievol. Herfst in het Oosten zal ik wel blijven onthouden, maar bij Kleur van Geluk moest ik direct denken aan Het Toeval Dat Geluk Heet. Dan heb je daarnaast dat in Kleur van Geluk de hoofdpersoon Daniel Timmers heet ook weer zo fantasieloos. Is het nu zo moeilijk om namen te verzinnen? Want in zijn eerder boek: “Verdwenen tijd”, heeft hij al een personage met de naam Daniëlle Timmers. Thomas Verbogt schrijft zelden lange verhalen en steeds over kleine gebeurtenissen. Zijn boeken zijn meestal ingedeeld in korte hoofdstukken welke allen een titel hebben. Ieder hoofdstuk begint op de rechterpagina waardoor het boek veel lege ruimtes heeft. In Kleur van Geluk heeft hij tussendoor overdenkingen, beschouwingen die niet zo belangrijk zijn. Ze halen het ritme uit het boek en dat voor een auteur die “Schrijven is Ritme” schreef. Wie nog niets van Verbogt gelezen heeft, kan beter wat vroeger van zijn werk lezen, romans uit de periode dat hij wat jonger was en welke niet steeds over hem zelf lijken te gaan. Inkijkexemplaar bij de eerste druk en samenvatting geven al enig zicht wat u kunt verwachten maar Kleur van Geluk vind ik niet zeker niet tot zijn beste werk horen.

Geschreven bij Kleur van geluk

prachtig geschreven ..zinnen on van te snoepen.
Mooi verhaal

Geschreven bij Kleur van geluk

Een prachtige roman over verlangen en nostalgie.

Geschreven bij Kleur van geluk

Poetisch

Geschreven bij Kleur van geluk

Thomas Verbogt schrijft op een lichte toon over zware onderwerpen, schrijft filosofisch en zijn schrijftaal is prachtig

Geschreven bij Kleur van geluk

De titels die Thomas Verbogt aan zijn boeken geeft zijn over het algemeen weinig fantasievol. Herfst in het Oosten zal ik wel blijven onthouden, maar bij Kleur van Geluk moest ik direct denken aan Het Toeval Dat Geluk Heet; een muzikale novelle door Beatrice van der Poel & Thomas Verbogt. Dan heb je daarnaast dat in Kleur van Geluk de hoofdpersoon Daniel Timmers heet ook weer zo fantasieloos. Is het nu zo moeilijk om namen te verzinnen? Want in een eerder boek, en nu kom ik even niet op de titel, heeft hij al een personage met de naam Daniëlle Timmers. Thomas Verbogt schrijft zelden grote verhalen en meestal over kleine gebeurtenissen. Zijn boeken zijn altijd ingedeeld in korte hoofdstukken welke allen een titel hebben. Ieder hoofdstuk begint op de rechterpagina waardoor het boek veel lege ruimtes heeft. In Kleur van Geluk heeft hij tussendoor overdenkingen, beschouwingen die niet zo belangrijk zijn. Ze halen het ritme uit het boek en dat voor een auteur die Schrijven is Ritme schreef. Wie nog niets van Verbogt gelezen heeft, kan beter eerst wat eerder werk lezen, romans uit de periode dat hij wat jonger was en welke niet steeds over hem zelf lijken te gaan. Inkijkexemplaar en samenvatting geven al enig zicht wat u kunt verwachten maar Kleur van Geluk vind ik niet zeker niet tot zijn beste werk horen.