L.J. Veen klassiek - Madame Bovary

Ik weet niet waarom precies, maar ik denk altijd met veel weemoed aan het verhaal van Madame Bovary. Enerzijds is daar die naief-liefhebbende echtgenoot, die de verlangens en noden van zijn geliefde vrouw niet kent. Anderzijds is er die echtgenote, die haar leven een wending geeft door een dubbelleven te voeren buiten het echtelijk domein, en zich volkomen vergooit aan andere mannen en luxe. Het noodlot weet zich dan ook gestuurd door menselijke dwalen. Publicatie leidde tot een roemrucht proces wegens strijd met de goede zeden, waarbij Flaubert uiteindelijk werd vrijgesproken. Andere recensenten noemen Bovary de grootste roman van de 19e eeuw, en ik ben geneigd hen gelijk te geven. Het thema is tijdloos, en meesterlijk uitgewerkt. Waarlijk groot boek.

Mars van Leent.

Madame Bovary verdient in mijn ogen het predikaat 'beste roman van de 19e eeuw'. Flaubert zwoegde er ook vijf jaar op, schavend aan zijn prachtige zinnen, maar meer dan een literair genot is het ook een uiterst diepzinnig, en verontrustend boek. Onder het verhaal van de naar grootsheid smachtende vrouw van een weinig ambitieuze plattelandsdokter, raakt Flaubert al een heel moderne snaar. Halverwege de 19e eeuw signaleert hij het ontstaan van de 'massamens', belust op het consumeren van populaire ideeen en weetjes en gewillig vee voor de nieuwste politieke demagoog, schijnerudiete dorpsnotabele of trendy cactusrage in het district. Flaubert had hier overigens ook een heel duidelijke visie op, hij praatte op niveau met vermaarde historici-filosofen uit zijn tijd (Taine en Renan oa). Eeuwen gedweep met idealen - eerst van katholieke hemelbestormers, gevolgd door al even ambitieuze verlichtingsfilosofen en romantische fantasten - hadden de moderne mens volgens hem op dit spoor gezet. Dat Madame Bovary zich het hoofd op hol liet brengen door de lyrische boekjes van de uitleenbibliotheek mondde nog uit in een persoonlijk drama. In de volgende eeuw zou duidelijk worden waar opgezweepte meutes gezamenlijk toe in staat waren.

Een prachtig boek, meesterlijk geschreven, maar vooral ook vertaald.
Had moeite met het boek neer te leggen want er zit ook spanning in romantiek en dat is met dit boek bewezen. Kortom een boek om in één adem uit te lezen.

Madame Bovary van Gustave Flaubert is waarschijnlijk het bekendste werk van deze schrijver. Op het spoor van dit oude maar bekende boek geschreven in 1856 werd ik gezet door Sartre welke enkele analyses geschreven had over dit boek. In het verhaal speelt madame Bovary een hoofdrol waarbij deze dame zich niet kan settelen in haar toch wat eentonige omgeving en ze stelde het leven anders voor meer zoals in de meeste romans beschreven is een beetje vergelijkbaar met Don Quichot. Om deze illusie (denkwereld) voor elkaar te krijgen leeft ze eigenlijk continu op krediet en bouwt overal schulden op. Uiteindelijk blijkt haar denkwereld niet meer aan te sluiten bij de praktijk en neemt zij gepaste maatregelen. Al bij al een aardig boek waarbij de samenleving van toen en de karakters welke zijn beschreven goed in balans zijn. Persoonlijk kan ik snappen dat Sartre een analyse van dit boek heeft gemaakt en het niet eens was met de denkwijze van de schrijver aangezien Sartre natuurlijk van het individualisme (humanisme) uitgaat en schrijver Gustave Flaubert van de samenleving en karakters van mensen