La Fille Du Rer (DVD)

Tecine ( reg.) gebruikt het waargebeurde verhaal van Jeanne Fabre om te waarschuwen voor het gevaar van de dubieuze, zo niet scandaleuze rol van de sensatiepers.
Een rol waaraan, zo is gebleken, ook overheidsfunctionarissen (o.m. politie!) en hoogwaardigheidsbekleders zomaar ten prooi kunnen vallen.
Dit gebeurde naar aanleiding van het - zo bleek achteraf - verzonnen verhaal van een antisemitische aanval in een trein op een onschuldig meisje.
Zonder dat Jeanne het ooit kon beseffen, zorgde haar persoonlijke roep om aandacht, na een dramatische ontgoocheling m.b.t. haar naieve geloof in het goede in de medemens, voor het oppoken van de al langer broeiende angst voor het latent heersende antisemitisme in de banlieus van Parijs.
Na enige eerdere incidenten werd dit voorval dan ook gretig aangegrepen als ultieme bewijslast van het bestaan daarvan.
Jeanne wordt tot haar daad geinspireerd door het zien van een documentaire over de ideologie van het nazisme (Jodenvervolging).
Zij identificeert zich met de joodse slachtoffers en vertaalt dat naar een ge-ensceneerde persoonlijke anti-semitische ervaring in de hoop hiermee aandacht en mededogen te ervaren.
Niet omdat zij zelf Joods is, maar wel omdat de advocaat (een vroegere bewonderaar van haar moeder en vroeger medestrijder in Afghanistan van haar vader ), bij wie ze een betrekking wil, Joods is.
Zo wil zij enerzijds met wrok haar trauma te lijf gaan en anderzijds de sympathie van de advocaat winnen en daarmee haar gewenste betrekking bemachtigen.
Onmachtige gevoelens en berekenend jeugdig opportunisme gaan hier hand in hand.
Hoewel haar enscenering uiterst amateuristisch was en aan alle kanten rammelde, werd hier terwille van een kennelijk hoger doel gemakshalve volledig aan voorbij gegaan in de professionele als wel de publieke opinie, die zich met wellust op het gebeurde wierp.
Dan volgt het demasqué, ontluisterend - niet alleen voor Jeanne zelf, die het uiteindelijk moet bekopen met een celstraf en boete, maar ook voor allen die zich hebben laten opstoken.
Schaamte is wat rest bij alle partijen.
De film slaagt er volledig in om je te tot nadenken te brengen en dat te blijven doen, nog lang na het zien ervan.
Het wordt - mooi gefilmd- sober en bescheiden gebracht en mede daardoor extra indringend.
Emilie Dequenne weet de naïviteit van de puberaal mooie Jeanne innemend overtuigend neer te zetten en is -dus- geweldig gecast.
Maar ook Michel Blanc is in zijn rol als uiterst sympathieke en beschaafd-integere advocaat volledig op z'n plaats.
En Catherine Deneuve dan? Tja -al zou ze haar best doen; het zou haar niet lukken om niet professioneel naturel te acteren.
De les van Tecine blijft lang nadreunen en daarmee is hij in zijn missie volledig geslaagd.
Ontzettend goede film die zeker vijf sterren verdient!

Zeer goede film.

Waar wil Techine toch heen met deze film? Een jonge dame doet valse aangifte van mishandeling in de parijse metro. Omdat haar vriendje het uitmaakt, die niet is wie hij zegt te zijn? Uit aandacht, omdat haar moeder een carriere voor haar uitstippelt, die ze niet wil? Ook het meisje zelf kan in deze film er geen antwoord op geven, en dat laat je als kijker achter met anderhalf uur verloren tijd. Deze film gaat nergens heen, vertelt eigenlijk niets. Ook gek is dat deze dame rustig over straat kan skaten terwijl ze half Frankrijk in beroering heeft gebracht. Je zou toch wat reacties van mensen op straat verwachten...onlogisch trekje in deze film, waar de regisseur zijn ogen voor sluit. Zelfs Deneuve kan deze film niet aan de middelmatigheid doen uitstijgen.