Le Concert

Een aantal maanden geleden heb ik deze film in de bioscoop gezien.
Een heel originele film wat betreft de humor. Heel herkenbaar als je weleens met oost-europa te maken heb gehad. Prachtig hoe de corruptie is verfilmd en hoe de mensen van het orkest helemaal uit hun dak gaan als ze eenmaal in het westen zijn. En dan toch nog de discipline opbrengen om de voorstelling tot een succes te brengen. Bovendien vind ik de muziek prachtig. Met het muzikale hoogtepunt aan het einde van de film. Kortom een film die mij op gronden heeft geraakt en nog vaak ga terug kijken.
Een absolute aanrader!

Van een collegavioliste hoorde ik over deze film. Ik heb hem eerst in het filmhuis bekeken en hierna op dvd gekocht. Er zitten pakkende dingen in zoals dat je met de omwenteling van het regime zomaar je baan kon verliezen. Ongeacht welke kwaliteiten je dan had werd je te werk gesteld in een ongeschoolde baan. Dat is de insteek van de film. Een voormalig dirigent die nu alleen nog maar mag schoonmaken in het theater waar hij voorheen als dirigent werkte. Ook het orkest van toen is veranderd. Deze man ziet een kans die hij pakt. Hij moet zijn oude musici weer te pakken zien te krijgen en dat levert leuke scenes op. Alles stapelt zich op en het lijkt gigantisch fout af te lopen. Dat dit allemaal toch goed komt wordt de muziek toegeschreven. Het vioolconcert van Tchaikovski. Inderdaad, zonder de film is dit ook 1 van de mooiste vioolconcerten en zeker als je je ook nog wat verdiept in het leven van Tchaikovski zelf. Ik heb genoten en kan hem zo nog een keer zien.

Hele mooie film die het midden heeft tussen en klucht, een aanklacht en zeer mooi romantisch verhaal.
De film begint enigszins vaag, maar zal zeer snel transformeren in een geweldige komische (klucht) film. Gedurende de film krijg je de scherpe kanten van het communisme te zien, maar zal zich ook een spannend romantisch verhaal ontvouwen. Bij het einde van de film komt alles samen!

Wat mij betreft een wereldfilm die absoluut de moeite waard is. Ook als je niet houdt van klassieke muziek!

Niet vaak wordt een van de klassieke russische meesterwerken uit de 19de eeuw zo mooi verwerkt in een boeiende film. De film laat op meesterlijke wijze het communistische Rusland uit de 20ste eeuw zien waarin zelfs de corruptie op een fijne en humoristische wijze wordt uitgebeeld. Hoogtepunt van de film is echter de wijze, waarop het vioolconcert van Tschaikowsky op een prachtige wijze in de film is gebracht en, in tegenstelling tot veel andere films, is de kwaliteit van de klassieke muziek zeer goed te noemen. Het is dan ook niet meer dan terecht, dat deze fillm een Cesar heeft gewonnen voor de beste muziek en het beste geluid.

Ik heb de film Le Concert al drie keer bekeken en telkens ontdek ik er weer iets nieuws in.
Geweldige film.

De komische taferelen van de russische volksaard, het drama van de joodse geschiedenis en een minuten durend klassiek concert van hoog niveau, de ingredienten van deze prachtige en aangrijpende film. Aanrader!

Prachtige film

De film combineert prachtige muziek met mooie beelden die zijn geschoten in zowel Rusland (Moskou) als Frankrijk (Parijs). Het geeft de kijker een glimp in de manier van leven van de bewoners van de voormalige Sovjet-Unie. De humor in deze tragikomedie heeft deels ook een satirische ondertoon in de manier waarop de diverse culturen (Russisch, Joods, Europees) samenkomen, botsen en uiteindelijk grotendeels samensmelten. De muziek van Tsjaikovski is de leidraad in het verhaal met daaromheen een persoonlijk verhaal dat deels echt heeft plaatsgevonden. De acteurs spelen niet alleen met verve, de humor is ook mooi in het geheel verwerkt.

Een uitspraak van de regisseur is dat de waarheid van binnen zit en de leugen (enkel) dunnetjes aan de oppervlakte. Al hoewel iedereen bepaalde geheimen heeft en zich beter probeert voor te doen, wordt dat in deze film prima gecombineerd zonder dat het te prominent is. Kortom, een schitterende film met acteurs die hun rol prima vertolken (Ménanie Laurent, Aleksey Guskov & Dmitriy Nazarov)!

Prachtig verhaal, uitgerangeerd orkest uit moskow onderschept uitnodiging om in Parijs te spelen. Ze vertrekken in chaos naar Parijs alwaar hun vroegere gevluchtevioliste hoogtij viert. Tijdens optreden is ze eerst geïrriteerd door het rommelige spel maar gaandeweg het concert komt ze erachter dat het orkest de mensen zijn die haar destijds geholpen hebben: en iedereen gaat dan veel mooier spelen.

Van begin af een boeiende blik achter het IJzeren Gordijn van de Sovjet-unie voor de val van het communisme. Met veel humor wordt de bizarre toestand in die tijd neergezet. Er zijn twee bestaanslagen. Die van de starre partij en het echte leven waarin alles kan als je de kanalen maar kent. De tweede helft van de film speelt zich in Parijs af, waar de zogenaamde Sovjet-muzikanten zich geen raad weten met al die luxe. Ze duiken onder in het olala van Parijs. Heerlijk om te zien hoe daar de Russische volksaard wordt uitvergroot. Het slot, met een geweldig plot, is even verrassend als ontroerend. Ga zien die film!