Lostboy! A.K.A. Jim Kerr (Deluxe Edition)

Ben best wel een grote fan van de Simple Minds, dus vandaar ook maar deze cd aangeschaft. Eigenlijk gedacht dat de frontman van Simple Minds een totaal andere weg zou inslaan, maar om eerlijk te zijn klinkt de cd eigenlijk best wel als de Simple Minds.
Maar toch anders en om eerlijk te zijn zeer verfrissend. Jim Kerr laat horen dat je als 50+ toch een heel modern staaltje muziek kunt maken. Nummers als Refugee en Shadowland blijven hangen, terwijl nummers als Nail thru my heart en Soloman Solohead je meenemen naar een heel andere muzikale wereld. Ik vind dat Kerr geen afbreuk doet aan zijn muzikaal kunnen en laat zien ook zonder Charlie Burchill iets krachtigs neer te zetten. Een buiging voor een muzikant, die in mijn ogen toch nog altijd wordt onderschat.

Deze soloplaat met tegelijk reserve als nieuwgierigheid opgezet. Solo ? Maar wel mét Mel Gaynor.. een plaat die hij "niet met Simple Minds had kunnen maken" Hmm..
De eerste keer opgezet (eerste helft beluisterd) "ok.." en bleef ik gereserveerd.. gehakt half om half.. een paar nummers er tussen welke zó door Simple Minds gemaakt konden zijn, Refugee, Shadowland en Red Letter Day. She Fell in Love With Silence, Return Of The King en Remember Asia beleven minder "hangen".
De tweede keer opgezet.. eigenlijk hetzelfde euvel..
Vanmorgen de helft vanaf nr 7 opgezet. Experimenteler, verassender. Dit sprak me gelijk aan.. daarná weer nrs 1 t/m 6 opgezet en toen viel ie ...In de zin van gewoon erg goed ! Sommige platen vind je gelijk enorm goed, en kunnen daarna erg tegen gaan vallen maar dit is typisch zo'n plaat die met de draaibeurt steeds meer groeit en meer raakt - je hoort er steeds meer in.

Muziek met de intentie de diepgang en experiment van de eerste SM platen op te roepen, in dat streven, omdat ik altijd dacht dat met het vertrek in de jaren 80 van McGee, Forbes en McNeill dit "experiment" en avontuur vetrokken was. En de zanger en gitarist de poppy kant op wilden en bleven gaan. Het werd nooit slécht daardoor.. maar toch..
Tot Black en White en Graffity Soul.. hier kwam de oude "geest" weer boven.. niet als in de "gloriejaren" maar wél spannender dan vele jaren voorheen.
Dit uitstapje van de zanger trekt deze lijn dóór, en stelt alleen hierom al niet teleur. Muziek met een weer wat donkerder randje die her en der al op de laatste 2 SM cd's te bespeuren was..
Daarom: 4 sterren !

Dit is even wennen maar het klinkt perfect. Via de site kon je al een aantal nummers beluisteren zoals Refugee en Shadowland. Deze nummers klinken goed en blijven hangen. De andere nummers is nog even afwachten totdat de cd in de bus valt. Veel luisterplezier!

Als Simple Minds fan kon deze niet ontbreken, en wat ben ik blij dat ik hem heb gekocht ! Heerlijke cd. Herkenbaar maar toch net even anders. Eigenlijk alle liedjes even mooi en swingend. Vind Refugee, She fell in love with silence, bulletproof heart tot nu toe het mooist. Maar misschien wordt dat wel anders. De plaat 'groeit' naarmate je hem vaker draait, zoals je met sommige platen weleens hebt. Echt een aanrader.