Mike Oldfield - Man On The Rocks (CD)

Ik ben fan van Oldfield sinds 1973, met de uitgaven van Tubular Bells. In een zucht gingen er 17 miljoen exemplaren over de toonbank maar het was dan ook een heel bijzonder album. Iets dergelijks was nog nooit gemaakt en al gauw bleek dat hij zijn tijd ver vooruit was. Natuurlijk ben ik hem blijven volgen en heb al zijn albums en daar zitten nog meer meesterwerkjes tussen. Voor mij zijn dat Ommadawn, Amarok, Songs of distant earth, maar zeker ook Crises en Discovery. Natuurlijk zijn er ook wat mindere albums en naar mijn mening valt dit nieuwe album er een beetje tussen. Het is zeker geen slecht album. Strakke nummers, goed gemaakt en zeker de moeite van het kopen waard maar qua rock album valt het een beetje tegen. Het is absoluut niet vernieuwend of bijzonder of iets speciaals waar Mike juist zo goed in is. Het is wel een heel toegankelijke CD voor diegene die niet zo bekent zijn met de muziek van Oldfield. Een hoogtepunt op dit album? Nou, niet echt maar Following the Angels is wel heel mooi, zeker vanwege de prachtig gespeelde gitaarsolo, echt Oldfield, iedere noot is raak en dat is dan ook wel een kippenvel momentje…Maar dat heb ik bij Ommadawn veel meer, zelfs zo’n 35 jaar na dato. Mijn advies? Kopen! Als je nog twijfelt? Kopen! Denk je iets bijzonders in huis te halen? Laat hem dan liggen. Ik ben dan wel fan maar je moet wel objectief blijven…

Dit album inmiddels grijs gedraaid. Als Mike Oldfield fan zijn er automatisch hoge verwachtingen, dus ben je wat voorzichtig met luisteren, maar dit album is echt een modernisering van zijn meesterwerken. Ontzettend goeie zanger, liedjes blijven lekker hangen en hebben allemaal iets bijzonders (vind ik). Luistert in ieder geval lekker weg. Ook Mike z'n solo's ontbreken niet. Muziek is vergelijkbaar met Moonlight Shadow, Shadow On The Wall, To France. Een absolute aanrader voor iedereen :-)

Vanaf de eerste dag (25-05-1973) groot fan van Mike, maar hij moet muziek met teksten aan anderen overlaten, en verder gaan met instrumentaal werk, dat is zijn hit, zijn goal.
Een Tubular Bells zal hij nooit overtreffen, maar dit......(vul zelf maar in).
Is er een uitgave van de instrumentale uitgave te krijgen? Ik kan hem niet vinden

Eindelijk na veel instrumentaal omgepingel is Mike dan eindelijk terug met een album met gezongen nummers!! Naar ons idee hebben we hier iets te lang op moeten wachten maar dat was het wel waard. No offense naar de instrumentale liefhebbers (ook mooi) maar dit album was écht even nodig en we hopen dat er nog velen mogen volgen. Thanks Mike!!

Als iemand zijn emotie om kan zetten in muziek,dan is Mike Oldfield het wel.
Gewoon een klasse plaat met een vernieuwde stem,van Luke Spiller,een jonge gast,met een dijk
van een stem,passend perfect bij deze album.
Een echte aanrader voor zowel de trouwe fans,als degene die niet weten wie mike oldfield is.
Beluister hem en geniet.

Terug in de jaren dat Mike met Crisis en Discovery enorm succesvol was tevens ook mijn favoriete album's van Mike. Heb na deze twee top albums nog regelmatig wat gekocht van zijn werk maar telkens werd ik toch wel teleurgesteld. Gelukkig doet dit album me denken aan de periode van Moonlight Shadow en To France.
Het album is van begin tot eind enorm sterk zowel de vocale kwaliteit als de instrumentale gedeeltes van Mike zelf.
Favoriete nummers zijn dreaming in the wind en man on the rock

Sinds 2008 geen cd meer uitgebracht en dan nu terugkomen met een geweldige cd vol geïnspireerde songs. Ik had niet meer verwacht dat Mike Oldfield na zijn Klassieke CD Music Of The Spheres nog iets zou gaan doen. Maar na zijn muzikale bijdrage aan de Olympische Spelen in London schijnt hij toch weer voldoende inspiratie te hebben gekregen. Ik was eerst huiverig 11 songs. Maar ik werd niet teleur gesteld. We kende in de jaren 80 al hits van hem als Moonlight Shadow, Shadow on The Wall en To France. Dit is een waardige opvolger van deze songs. Ze zijn zelfs beter. De eerste track Sailing en de Titel track Man On The Rocks zouden al regelrechte hits kunnen zijn. Naast prachtige songs zijn de gitaar solo's om weg te dromen De gast zanger Luke Spiller maakt er helemaal een feest van. Gelukkig zingt Mike Oldfield niet zelf. Kortom Mike Oldfield heeft zich ook met deze 11 songs weer overtroffen.

Weer een steengoede (;-)) plaat van Mike oldfield.