Naderend onheil - Joy Fielding

Naderend Onheil is een boek dat direct vreselijk spannend begint. Helaas kan het deze spanning niet lang vasthouden. Desondanks hangt er toch gedurende het hele boek een licht spannend sfeertje. Het verhaal is naar mijn mening net iets te lang uitgerekt en uitgekauwd waardoor de spanning steeds te ver inzakt. Dat is jammer. Neemt niet weg dat het een goed verhaal is.

Het begint als er een ouder echtpaar in hun alleenstaande huisje bezocht wordt door een jong meisje dat verdwaald is. De zielige ogen van het meisje zijn slechts schijn want al snel wordt het echtpaar (eigenlijk vrij onverwacht) door het meisje en haar vriend genadeloos afgeslacht. Het is niet de eerste keer dat deze daders aan het slachten zijn gegaan en duidelijk ook nog niet de laatste keer. Het lijkt er op dat het hen een kick geeft.

Op hetzelfde moment verblijft Valerie samen met o.a. haar dochter Brianne en de vriendin van haar toekomstige ex, in een nabij gelegen resort. Brianne zit midden in de puberende leeftijd en glipt er steeds tussenuit om haar nieuwe vriendje te ontmoeten (en niet alleen dat). Dit geheel tegen de goedkeuring van moeders in. Als ze op een gegeven moment weer weg blijkt te zijn maar niet meer terug komt, wordt het ergste gevreesd. De link naar de eerdere slachtpartijen wordt al snel gelegd en op echte medewerking van de state-troopers hoeft Valerie helaas niet te rekenen. Ze besluit zelf op zoek te gaan. Maar of nog op tijd zal komen om een volgende slachtpartij tegen te kunnen houden...

Een goed verhaal, met duidelijk uiteengezette personages, een verrassend einde en een matige spanningsboog. Wat mij betreft 3 sterren voor Naderend Onheil.

Geschreven bij Naderend onheil

Het is het tweede boek dat ik van hun lees maar het is in overtreffende trap wat betreft het eerste boek. Als iemand van thrillers houdt dan is dit boek een must. Ik schrijf niets over het verhaal want voor die informatie moet jet het boek zelf kopen en lezen. een aanrader

Weer zo'n heerlijke weglezer van Joy Fielding. Hoewel niet bloedstollend spannend, kon ik het boek toch moeilijk aan de kant leggen. In de proloog wordt het de lezer al duidelijk gemaakt wie de (nog erg jonge) psychopaten zijn, die in de bossen van de Adirondacks aan het moorden zijn geslagen. De reden blijft wat vaag, hun karakters worden niet heel erg uitgediept. Valerie, haar dochter, de verloofde van haar bijna ex-man en twee excentrieke vrienden van Valerie verblijven in de omgeving. De puberdochter gaat er met een vriendje vandoor, steeds wanneer ze daartoe de kans krijgt. Eén van die keren komt zij niet terug en ze is daarmee niet de eerste die verdwijnt. Valerie gaat niet lang op hulp van de lokale overheid zitten wachten, maar trekt zelf met haar gezelschap de bossen in, op zoek naar haar dochter. Het verhaal wordt chronologisch verteld en wordt tegen het eind steeds spannender. Er is relatief veel aandacht voor de problemen die een aantal personages met hun ouders heeft, maar dit doet geen afbreuk aan het verhaal. Langzamerhand kan de lezer ook wel raden waarom Evan, de bijna ex-man van Valerie niet op komt dagen bij het uitstapje en persoonlijk vond ik het einde dan ook niet al te verrassend. Een boek wat ik elke vrije minuut meteen weer oppak verdient 5 sterren, en dit is er zo één.