Ok Computer

Een geliefde CD! Eigenlijk vond ik dat niet vanaf het begin, maar nu ik het weer een aantal keer heb beluisterd, ben ik het steeds meer gaan waarderen. Het is uniek, creatief en alternatief en zit vol afwisseling. Je hebt de wilde liedjes als "Paranoid Android" en "Electioneering", maar ook rustige liedjes als "Let Down" en "The Tourist". Ik vind alle liedjes goed, maar "No Surprises" is mijn grootste favoriet op deze CD. De muziek is meeslepend, ontroerend en opwekkend. Ik houd van de droefheid in de stem van Thom Yorke, van de ritmes en de melodieën en van de enorme originaliteit van Radiohead, wat ze ook qua clips laten zien. Muziek als van hun hoor je van geen ander. Ze weten excentrieke muziek te maken en daar houd ik van: anders dan anderen zijn en dat durven. De teksten zijn open, eerlijk en apart. Er zijn in het leven heel veel liedjes die over de liefde gaan. Daar zingen de meeste artiesten over, maar ik vind het juist zo leuk aan Radiohead dat zij dat niet doen. Zij zingen over zaken als paranoia, aliens en fitter en gelukkiger worden. "Fitter, Happier" vind ik overigens geweldig gevonden. Zo'n robot die je allerlei goede voornemens op hoort noemen. Heel grappig om naar te luisteren. Ook vind ik het leuk zoals het op het eind van "Karma Police" klinkt alsof de boel kapot gaat. Dat vind ik bijzonder en geniaal. De geluiden zijn altijd perfect afgestemd op het onderwerp en de situatie waar het lied over gaat en sluiten helemaal aan bij de zang. Radiohead is qua muziek de creatiefste en uniekste band die ik ken met veel variatie. Dat is zeker een pluspunt. Je moet wat te kiezen hebben in de liedjes. Soms heb je zin in een druk nummer en soms in kalmte. Voor elke stemming is er wat. Ik bemin deze CD en ik ben er heel blij mee.

Is OK Computer het beste album van Radiohead? Geen idee. Wat ik wel weet, is dat de muziek fantastisch is. Wie van eigenwijze, obsessieve, bevangende, veeleisende, alternatieve en Britse pop/rock houdt kan moeilijk zijn geld weggooien door OK Computer in huis te halen. Gitaren en elektronica gaan hier hand in hand – op het eerdere werk waren gitaren de baas, vanaf de eeuwwisseling kenmerkt Radioheads werk zich door elektronische avonturen. Het geluid dat die twee opleveren is somber, wereldvreemd, pessimistisch, verdwaald, en soms afstandelijk. Het komt echter dichterbij door Thom Yorke’s stem, een instrument op zich. Het trio van gitaren, elektronica en Yorke blinkt uit in variatie; ieder nummer klinkt anders en is, op ‘Electioneering’ (iets te druk) na, uitstekend. Prachtig is de eenvoud van ‘No Surprises’, met lyrics als ‘you look so tired and unhappy, bring down the government’. In wel meer nummers komt het hierop neer: ‘de wereld en de mensen gaan zo snel. Waar gaat het allemaal nog over? Waarom is het zo zoals het is?’ Maatschappijkritiek heet dat, vooral op ‘Fitter Happier’ van toepassing, waarop een instruerende robotstem te horen is. ‘Exit Music’ schijnt door te gaan waar Chopin (Prelude No.4) ophield. Het nummer begint ingetogen om halverwege te ontploffen. Er zijn nog nummers op deze plaat waarop dat gebeurt (‘Karma Police’; ‘Lucky’; ‘The Tourist’). Yorke en de kracht van de muziek laten je op deze nummers nooit los; ze dwingen je om het plaatje in je hoofd te maken, ademloos te blijven kijken/luisteren. Beter bevriest het nummer de luisteraar dan dat hij probeert mee te zingen; dat is mijn indruk van de muziek op OK Computer.

Dit is echt een van de mooiste CD ooit. Prachtige nummers waar je heerlijk bij kan wegdromen.
Hele apparte, originele manier van muziek. Niet nummers waar je bij mee kan zingen, maar dat is nou eenmaal zo omdat de nadruk ligt op de 'muziek', niet op de zang.
Ik speel zelf gitaar, en ik kan iedereen die een beetje houdt van gitaarspel deze CD aanraden.
Voor mij staat hij echt in de top 5 van mn CD-verzameling.

Dit album kruipt onder mijn huid, ontroert me, bezorgd me kippenvel. Het geeft me een onbehaaglijk gevoel, maar op een manier die ik heel prettig vind. Geen 13 in een dozijn muziek, maar muziek die je vastpakt en niet los laat.

Radiohead laat je met deze CD een nieuwe trip maken langs psychedelische klanken. Ik moet aan de jaren 60 denken en heb geen joint nodig om high te worden. De muziek neemt me mee...en ik zie mezelf met bloemenjurk en blote voeten staan in een betoverend landschap. Voor de liefhebbers is deze CD een must have!!!

Het is geen boek maar een cd.

CD is snel geleverd met een persoonlijk bericht.

“OK Computer” is geen album dat je meteen vanaf de eerste draaibeurt pakt en je niet meer loslaat, maar meer een slow burner dat, wanneer het je eenmaal heeft, je niet meer los laat.
De songs zijn donker, en zijn een combinatie van progressieve rock, new wave en ‘gewone’ popsongs. Nummers als “Paranoid Android” en “Climbing up the walls” zijn donker, dromerig en moeilijk, terwijl “Let down” en “Karma police” weer erg luchtige popsongs zijn en “No surprises” en “Lucky” gewoon mooie ballads zijn.

Het groeibriljantje van het album is de song “Exit music (for a film)”, dat begint als een luchtige ballad gedreven op een akoestische gitaar, maar dat gaandeweg het nummer een donkerder karakter krijgt door de treurige synthesizers die je naar je strot grijpen (“We hope that you choke”).

Sterke jaren '90-rock met een experimenteel randje. OK Computer is afwisselend melancholisch, hoopvol, triest en beangstigend.

Zeldzaam prachtig album van Radiohead dat mij steeds weer kippevel bezorgt. Absoluut geen schande dat ze dit niet meer gaan evenaren laat staan overtreffen. Hier hoor je de band echt op zijn best. OK Computer staat op eenzame hoogte in de popgeschiedenis als het gaat om meesterwerken en klassiekers.