Onbezonnen

ONbezonnen van Vera Lundi (gelezen door Jeanine Feunekes-Both)

“Waarom huil ik niet? Waarom voel ik geen verdriet? Waarom voel ik alleen die allesoverheersende haat voor de jongen die op zestienjarige leeftijd mijn leven verwoestte.”

Roy Peters is een politieagent en gelukkig getrouwd met Monica. Samen hebben zij twee jonge dochters: Esther en Myra. Roy wordt vanwege zijn werk regelmatig onverwachts opgeroepen en Monica is op zo’n moment vaak angstig dat er iets ergs kan gebeuren met Roy.
Als Roy op een avond geen dienst heeft, horen zij bij de buren die niet thuis zijn vreemde geluiden. Roy gaat kijken en wordt tijdens het betrappen van de inbrekers doodgeschoten.
Monica is daarna ontroostbaar en gaat kapot van verdriet. Vooral omdat het lot toesloeg terwijl Roy helemaal geen dienst had. Acht jaar later leest Monica een bericht dat haar hele leven op haar kop zal zetten. In die acht jaar tijd heeft Monica een enorme woede opgebouwd en ze heeft zich staande kunnen houden door haar allesoverheersende haat voor de moordenaar van haar man en de liefde voor haar kinderen. Na het zien van het bericht is het enige dat Monica nog wil meedogenloze wraak.

Het boek begint met een prachtig stukje in het Engels (onbekende auteur). Voordat ik het boek had gelezen, dacht ik dat het op de dader sloeg, maar na het lezen blijkt dit niet waar te zijn en maakt het stuk des te meer indruk. Ik kreeg kippenvel bij het nalezen ervan, kippenvel vanwege de kilheid en meedogenloosheid ervan. De haat straalt er na het lezen van het boek ineens vanaf…
Het proloog liegt er ook niet om. Je merkt direct dat dit geen doorsnee thriller is, vanwege de sterk beschreven emoties. Het is geen thriller is in de zin van “whodunit”. Vera Lundi heeft een zeer sterke thriller geschreven met menselijke emoties als uitgangspunt. Sterke emoties die laten zien over hoe deze één of meerdere mensenlevens kunnen beïnvloeden en vernietigen. Ze heeft het verloop van verdriet naar wraakgevoelens naar uiteindelijk onherstelbare vernietigingsdrang prachtig weergegeven in dit boek. Het feit dat je het verhaal leest vanuit Monica in de ik-vorm, maakt het nog indringender. Met Monica heeft de schrijfster een beangstigend en zeer intrigerend personage neergezet. Hoe ver ga je om je verdriet een plekje te kunnen geven? Waar is het precieze punt dat je een grens overschrijdt?
Het verdriet en de wraakgevoelens worden goed omschreven en maken haar handelen duidelijk. Ik vond dat de schrijfster heel sterk heeft omschreven hoe Monica zich voelt als het besef bij haar doordringt dat Roy er nooit meer zal zijn. Ik moest op dat moment even slikken. De emoties van de verschillende personages maakten dat ik werd meegezogen in het verhaal.
De volgende quote uit het boek geeft aan hoe ver Monica de realiteit al uit ogen begint te verliezen:
“Mijn eerdere gevoel, dat ik langzamerhand gek aan het worden ben, neemt af. Ik ben niet gek, integendeel.” Monica is duidelijk minder toerekeningsvatbaar. Ik wisselde tijdens het verhaal van het verhaal van mijn eigen gevoelens ten opzichte van haar: de ene keer had ik medelijden en begrip, de andere keer haatte ik haar om haar misselijkmakende meedogenloosheid.
In de loop van het verhaal blijkt dat Monica niet de enige belangrijke spelers is in dit akelige spel en krijgt het verhaal een extra dimensie. Het epiloog maakte me stil. Het is een aantal dagen in mijn hoofd blijven hangen. Wat zou ik hebben gedaan?

Onbezonnen is een zeer goede, niet alledaagse thriller. Het is een verhaal dat onder je huid kruipt.

Het debuut van Vera Lundi krijgt van mij 5 welverdiende sterren. Ik kijk erg uit naar haar volgende boeken.

Onbezonnen is afwisselend geschreven door de verschillende personages aan het woord te laten komen. Het personage Patrick is goed en realistisch weergegeven. Zijn situatie is schrijnend te noemen; een kind van de rekening. Je voelt zijn onvermogen om uit zijn rol te kunnen stappen. Monica, daarentegen, is nogal labiel en tenenkrommend zijn de langdurige passages waarin ze zich onderdompelt in haar verdriet.

De plot is niet geheel onverwachts doch toch wel verrassend te noemen. Heel knap van Lundi om alle lijntjes aan het einde bij elkaar te brengen. Het begin en het einde van het verhaal zijn vlot geschreven waardoor het triggert om het boek in een ruk uit te lezen. Het middengedeelte daarentegen is te langdradig met veel herhalingen. Bepaalde ontstane situaties zijn zo over de top dat ze niet meer geloofwaardig zijn. Daarnaast schuwt Lundi grof geweld niet. Er ontstaan situaties die zo gruwelijk beschreven zijn dat je ervan walgt. Deze hadden beter wat subtieler omschreven kunnen worden. Het is niet nodig voor het verhaal om deze bloederige scenes zo expliciet te beschrijven.

Het taalgebruik in het boek is makkelijk; geen ingewikkelde zinsverbanden of onmogelijk woordgebruik. De grootte van het lettertype valt wel op. Het is eerder een lettertype wat je veelal tegenkomt bij het Young Adult-genre. Overigens zou het met uitzondering van de gewelddadige scenes een aanrader zijn voor deze leeftijdsgroep. Jammer dat er wat minder aandacht besteed is aan de zorgvuldigheid van de zetter. Er komen hier en daar wat spel- en zetfoutjes voor.

Het verhaal is origineel gevonden en gebaseerd op een ware gebeurtenis die plaatsvond in 1997 waarbij een politieman om het leven kwam bij het verijdelen van een inbraak.
Dat liefde en haat dicht bij elkaar liggen bewijst Vera Lundi met haar Onbezonnen. Vanwege de originaliteit en het psychologische aspect verdient Onbezonnen 3,5 ster.

Het is zaterdagavond en Roy is eindelijk eens vrij. Als politieagent draait hij onregelmatige diensten en wordt ook regelmatig opgeroepen. Zijn vrouw Monica geniet van deze avond en hoopt dat nu eens niet de telefoon gaat en Roy alsnog weg moet. Dan horen ze plots een kreet vanuit het huis van de buren. Roy gaat er meteen op af, terwijl Monica gauw 112 belt. En dan gebeurt datgene waar Monica altijd zo bang voor was. Roy wordt neergeschoten en overleeft het niet. Monica haar leven staat vanaf dat moment stil. Voor haar twee dochters moet ze door, maar haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Ze heeft veel woede voor de dader in zich en als ze acht jaar later een bericht leest gaat deze woede over in haat. Ze zint op wraak, de moordenaar van haar man zal niet ongestraft blijven…

‘Waarom huil ik niet? Waarom voel ik geen verdriet? Waarom voel ik alleen die allesoverheersende haat…’

Het begin van 'Onbezonnen' is gebaseerd op een ware gebeurtenis. In juni 1997 is een politieman om het leven gekomen, toen hij een inbraak probeerde te verijdelen.

Het verhaal begint met een proloog die een situatie laat zien van een van de personages. Een heftige situatie waarbij je je afvraagt wat voor gevolgen dit gaat hebben. Daarna lezen we in de eerste hoofdstukken hoe het allemaal begonnen is. Wie verantwoordelijk is voor de dood van Roy en hoe het zover gekomen is. Dan maken we een sprong in de tijd en vanaf dat moment wordt de lezer meegevoerd met de wraakgevoelens van Monica.

'Onbezonnen' bestaat uit korte hoofdstukken, strakke, eenvoudige zinnen en opvallend is het grote lettertype. Door de eenvoud is het vlot leesbaar en toegankelijk voor een brede doelgroep. Afwisselend lezen we de belevenissen van de diverse personages, waarbij er een hoofdrol is toebedeelt aan Monica en Patrick. Alle bewijzen naar de moord op Roy wijzen naar Patrick en hij wordt verantwoordelijk gesteld. Zijn straf krijgt hij, maar voor Monica is het niet genoeg. Monica blijft hangen in haar gevoel van woede en haat. Maar Monica gaat heel ver in haar wraak, te ver. En juist hierin komt af en toe de geloofwaardigheid in het geding. De opening is sterk en heeft veel spanning in zich maar het wordt op een gegeven moment wat vlakker. Toch blijft de nieuwsgierigheid gewaarborgd door de vele ontwikkelingen en geeft de uitwerking naar de ontknoping weer meer spanning met zich mee.

Over de auteur Vera Lundi is tot nu toe weinig bekend. Naar het schijnt is het een pseudoniem, maar welke auteur er achter deze naam schuilt wordt goed geheim gehouden. De wijze waarop de gevoelens van de personages neergezet worden laat zien dat de auteur over een groot inlevingsvermogen beschikt. Sommige vinden een aantal beschrijvingen van situaties te gruwelijk en te schokkend, maar ik vind dat een thriller gruwelijk mag zijn. In dat opzicht is dit boek misschien niet voor iedereen geschikt. 'Onbezonnen' is een leuke, vlot leesbare thriller waarvan de puntjes nog op de i moeten worden gezet. Schrijftalent heeft de auteur zeker en mijn verwachting is dat dit in een volgend boek nog beter naar voren zal komen.

Dit boek heb ik gelezen voor de thrillerleesclub op Hebban.nl.
Het is het debuut van Vera Lundi. Van haar is op internet weinig te vinden.
Het verhaal gaat over Monica Peters, moeder van twee meiden van 13 en 11 jaar. Haar man Roy is acht jaar geleden zinloos vermoord. Ze is doorgegaan met leven maar de woede die ze heeft jegens de dader is er nog steeds. Ze heeft maar één doel en dat is hem laten lijden voor hetgeen hij gedaan heeft. Om dit te bereiken en haar daden te rechtvaardigen, raakt ze verstrikt in een web van leugens. Ze moet doorgaan. Er is geen weg terug….
Het boek begint met een spannende proloog en de hoofdstukken daarna gaan over het leven van de dader in de gevangenis. Als hij vrij gekomen is, gaat het voornamelijk over Monica, die er alles aan doet hem te straffen. Ze is erg naïef, ze handelt puur uit emotie en dus vaak onbezonnen. Je kan geen hoogte van haar krijgen, het enig dat je zeker weet is dat ze op wraak uit is. Ik voel geen sympathie voor haar, met al dat gelieg tegen haar kinderen Wel heb ik sympathie voor Patrick. Hij heeft zoveel meegemaakt in zijn leven, je kan je zo goed indenken dat hij doet zoals hij doet. Zijn karakter maakt de grootste verandering mee in het verhaal.
Het verhaal leest vlot omdat het korte hoofdstukken zijn en een groot lettertype. Het is in chronologische volgorde en wordt verteld in de tegenwoordige tijd. Persoonlijk vind dit wel fijn lezen. De schrijfstijl is te vergelijken met die van een Young Adult.
Er zitten naar mijn idee te weinig momenten in dat je echt op het puntje van je stoel zit.. de spannende stukken zijn te weinig uitgediept, de nadruk ligt nu meer op hoe Monica handelt.
De opbouw naar het plot is goed, ik had al tijdens het lezen een idee hoe het zou aflopen. De laatste twee hoofdstukken hebben ineens de langverwachte spannende plotwending. Toch niet helemaal voorspelbaar dus.
Het is een leuk boek voor tussendoor ,maar geen superspannende, bloedstollende thriller zoals de achterflap laat lijken.
De cover vind ik wel passen bij het verhaal.
3 sterren.

Politieman Roy Peters leidt samen met zijn vrouw Monica en dochters Esther en Myra een gelukkig leven. Hun geluk wordt wreed verstoord als Roy bij het op heterdaad betrappen van een inbreker bij de buren in koelen bloede wordt doodgeschoten.
Met veel moeite pakt Monica haar leven weer op terwijl zij wordt verscheurd door wraakgevoelens jegens de jeugdige dader die tot het vriendengroepje Patrick, Teus, Milan en Kris behoort.
Acht jaar na de moord komt Monica te dezer zake in beweging. Zorgvuldig plant ze een wraakactie nadat ze via de social media achter de verblijfplaats van de dader en diens gezinnetje is gekomen. De wijze waarop Monica zich denkt te wreken, schiet echter zijn doel totaal voorbij. Niet alleen wordt de dader niet geraakt maar bovendien brengt Monica zichzelf in grote problemen met haar directe omgeving, vooral met haar oudste dochter Esther. Als de situatie haar boven het hoofd dreigt te groeien, neemt ze een dramatische beslissing en verstrikt zich in haar eigen leugens. Vanaf dat moment volgen turbulente gebeurtenissen elkaar op.
Het verhaal eindigt met enkele heftige incidenten en de epiloog laat de lezer met een gevoel van medelijden jegens een van de hoofdpersonen achter.

“Onbezonnen” is blijkens mededeling van de uitgever het debuut van Vera Lundi. Deze naam lijkt op een pseudoniem. Wie erachter schuilgaat wordt angstvallig stilgehouden. Een vermoeden is er wel maar zolang de feiten niet vaststaan dient daarover het stilzwijgen te worden bewaard, zo luidt een natuurwet.
Lundi heeft een heldere en tamelijk beeldende maar nogal eenvoudige schrijfstijl en heeft het verhaal geweven rond een aardige plot. Er is ruime en adequate aandacht voor de zielenroerselen van Monica en de gevolgen van haar daden op de verhoudingen met haar kinderen en haar omgeving. De doorgewinterde thrillerlezer zal wellicht af en toe een déjà-vu hebben doch storend is dat niet. De plot kent naast weinig verrassende elementen ook enkele originele wendingen.
Voor de liefhebber van een niet te complexe thriller is “Onbezonnen” zeker een aangenaam leesbaar boek. Het lijkt welhaast een Young Adult verhaal.
Enkele punten buigen de waardering echter in neerwaartse richting.
Er komen diverse onwaarschijnlijke gebeurtenissen in het verhaal voor. Zo is het ongeluk door sabotage aan zijn auto dat een van de karakters overkomt, technisch vrijwel onmogelijk althans wat betreft het tijdpad waarin het zich afspeelt. Bij een andere benadering van dit fenomeen zou de kans op mislukking van de aanslag erg groot geweest zijn.
Voorts is het manmoedige optreden tegen het einde van het verhaal van een van de andere karakters –een slappe figuur door het hele boek heen- niet erg geloofwaardig.
Datzelfde geldt bij tijd en wijle voor de reacties van de dochters van Monica op datgene dat zij om zich heen zien gebeuren. En ook het bovenmatige drankgebruik van drie hoofdpersonen wordt te uitbundig beschreven.
Tot slot: uw recensent is overgevoelig op het gebied van het gebruik van de Nederlandse taal. De redactie van het boek laat te wensen over. Veel taalfouten zijn helaas niet uit de tekst gefilterd.

Normaliter worden geen halve sterren gegeven. Aangezien drie sterren teveel zijn in het referentiekader van andere beoordelingen, krijgt “Onbezonnen” 2 ½ ster. Dit neemt niet weg dat het lezen van het boek zeker een aantal aangename leesuurtjes oplevert.

‘Onbezonnen’ is het debuut van de Nederlandse Vera Lundi, die onderdak vond bij uitgeverij Agemo, bekend van de Project X-trilogie (Bronja Hoffschlag). De eerste enthousiaste kreten lieten een fantastisch goed boek vermoeden, helaas kon aan de verwachtingen niet worden voldaan.

Het boek draait grotendeels om Monica, die wraak wil nemen op de moordenaar van haar man Roy. Op zich een goede insteek, maar helaas laat Lundi de nodige steken vallen. Veel onlogische en compleet ongeloofwaardige gebeurtenissen als grootste stoorzender. Het verdriet en het verlangen naar wraak zouden van de pagina’s moeten springen, maar dat doen ze niet. Je leeft als lezer niet of nauwelijks mee met de personages.

‘Onbezonnen’ is geschreven in een makkelijk leesbare stijl, je vliegt als het ware door het verhaal heen. Jammer genoeg wordt het boek ontsierd door de nodige taalfouten. De laatste 100 pagina’s wordt het boek gelukkig een pak beter, waardoor je het uiteindelijk toch nog met een tevreden gevoel aan de kant legt.

Roy een politieagent wordt neergeschoten als hij bij de buren in huis een gil hoort en erop af gaat. Het leven van Monica verandert vanaf dat moment in een drama voor haar en hun 2 dochters.. Het leven kabbelt voort totdat ze op een dag een bericht ziet en het enige wat ze dan nog voor ogen heeft is wraak nemen op de moordenaar. Doordat ze vol zit met haat en wraakgevoelens komt ze in een spiraal van leugens terecht maar is er een weg om dit allemaal tot een goed einde te leiden.......

Het verhaal van een gelukkig doorsnee gezin verandert in een drama doordat Roy een politieagent wordt doodgeschoten. Monica raakt verzeild in een web vol met leugens en verander hierdoor in een IJskoningin. Hierdoor krijgt deze verhaallijn wat afstand en geraakt je niet in de ban van Monica. Psychologie is er voldoende aanwezig maar komt niet geheel tot uitwerking waardoor het geheel wat in levert aan body en pit.
Er zijn een aantal situaties die je ziet aankomen maar ook een aantal niet en die zorgen voor een aangename wending in het geheel. Het verhaal is vlot geschreven geen ingewikkelde zinnen zodat het makkelijk leest en voor een groot lezerspubliek geschikt is.

ONbezonnen is een goed debuut dat je heerlijk leest. Ben wel benieuwd naar het volgend boek om haar te kunnen zien groeien.

Vooraan in het boek staat een bericht dat het begin van dit verhaal is gebaseerd op een
ware gebeurtenis. In juni 1987 is een politieman om het leven gekomen, toen hij een inbraak probeerde te verijdelen.

Monica en Roy Peters verheugen zich op een avondje voor hen alleen; 'quality time'!
Hun twee dochters liggen in bed, een drankje is ingeschonken en een ontspannend muziekje klinkt op de achtergrond. Monica hoopt maar dat Roy weer geen oproep krijgt, zoals wel vaker gebeurt op zijn vrije dag. Maar de teleurstelling is groot wanneer het gevaar nog dichterbij is dan ze verwacht had. Ze moet nu zelf een oproep doen terwijl Roy op onderzoek gaat omdat er een ijselijke kreet vanuit het huis van de buren klinkt.
Roy overleeft deze ontmoeting met de dader(s) niet en Monica blijft alleen achter met twee kleuters.
Ze leeft acht jaar alleen voor haar kinderen, totdat ze een bericht onder ogen krijgt.
Monica heeft nog maar één ding voor ogen en dat is wraak nemen op diegene die Roy vermoord heeft. Ze wil er voor gaan zorgen dat de dader moet lijden, zoals zij al die jaren geleden heeft.

Dit debuut van Vera Lundi is zeker origineel te noemen. Vooral in het begin leest het lekker vlot door de manier van schrijven, ik dacht op dat moment niet dat ik met een debutant te maken had. Hier en daar een schoonheidsfoutje, wat door meer aandacht schenken bij het redigeren niet nodig was geweest. Dat heeft niets met het verhaal zelf te maken, meer met de afwerking door de redactie.
Naarmate het verhaal vordert vermindert het gevoel dat ik iets speciaals aan het lezen ben. Het is ook niet helemaal geloofwaardig naar mijn mening. Je kunt gevoelens niet zo lang uitzetten en dan in een keer zonder zelfs nog naar je naasten om te kijken wraak gaan nemen. Ook het stukje over de baby komt me vreemd voor.
Het voelde eerder een Young Adult-verhaal dan een thriller. Maar dat gezegd hebbende; het leest als een trein. Ik had het boek vlot uit.
'ONbezonnen' heeft een grote belofte in zich en ik wil graag een volgend werk van Vera Lundi lezen om de groei te kunnen volgen.