Quid Pro Quo (Limited Edition)

Geschreven bij Quid Pro Quo

Naar het 29e (!) studioalbum van de Britse boogierockers rond inmiddels dikke 60'ers (!!!) Francis Rossi en Rick Parfitt werd reikhalzend uitgekeken door de trouwe fans van dit instituut. Verschillende tracks circuleerden al enige tijd voor de release op Youtube en de reacties op deze nummers waren overwegend positief. De productie klonk een stuk heavier dan we de laatste jaren gewend waren en de verwachtingen waren hoog gespannen. Quo lost deze verwachtingen op een aantal nummers meer dan in. De opener Two Way Traffic knalt er meteen vol in, gevolgd door de single Rock 'n' Rollin' You. Hoogtepunten zijn voor mij daarnaast Movin' On en met name Dust To Gold (geweldige groove!). Ook Frozen Hero is oké evenals vreemde eend in de bijt Anyway You Like It. De meeste nummers worden door Francis Rossi gezongen. Van de door Parfitt gezongen tracks beklijft Leave A Little Light On het best bij mij. Helaas staan er ook een paar mindere nummers op het album en is de aangepaste 2010 uitvoering van In The Army Now een nummer dat niet op deze cd had moeten staan. Conclusie: Quo overtuigt soms zeer maar helaas niet over de hele linie.

Dit is een ouderwets goeie Quoplaat. Nou is dit wel vaker gezegd naar aanleiding van de voorgaande cd's, maar naar mijn mening steekt deze toch echt uit boven het werk van de laatste pakweg 15 jaar. Ik ben een Quofan vanaf 1977, en na 'Rock till you drop' had ik Rossi & Parfitt & Co toch wel min of meer afgeschreven. 'In search for the fourth chord' leek in eerste instantie een goed ouderwets Quo-album, maar na enige beluistering kom ik toch niet verder dan enkele hoogtepunten, zonder een consistent hoog niveau.
Dat lijkt dus met deze plaat anders, en ik hoop dan ook dat PQQ ook na vele malen draaien interessant blijft.
De plaat ademt inderdaad, zoals iemand anders al opmerkte, de sfeer van 'Blue for you' of 'On the level', en dat komt voornamelijk door de opbouw en de overgangen in de nummers. Typisch Quo, maar hier natuurlijk wel met een modern geluid. Met name de bas knort er lekker doorheen.
Niet gek voor een band die volgend jaar 50 jaar bestaat.

weer een uitstekende album van status quo ga er ook weer heen dus vaak de cd luisteren

Ik ben ook al Quofan van 1973 en toen vloog de adrenaline door mijn lijf bij het horen
de Quo boys en ook was het de laatste jaren wat minder met de boys a still love them
en nu zijn ze weer HELEMAAAAAL terug LET ROCKING ALL OVER AGIAN

Wat een heerlijke Quo CD. Hoor de cd elke dag in de auto en geniet er telkens weer van.
Heerlijke Quo nummers. Eindelijk weer een cd om als Quo-fan trots op te zijn.
Dus Status Quo. Quit NO!!!
Let's Rock!!
Mijn persoonlijke favorieten Two way traffic, Let's rock, Leave a light on en reality cheque.
Mijn zoon van 11 is inmiddels ook een Quo fan.
Op school heeft hij samen met een aantal jongens een optreden gedaan
op het nummer Living on a Island.

Ik ben een Quo fan sinds 1970 (Mean Girl) en haakte af na In The Army Now. Wat daarna (en eigenlijk al eerder) volgde had weinig met (stampende) rock te maken. Anno 2011 komen de "oudjes" ineens met een nieuw album wat rockt en rockt ! Op dit nieuwe album staan nummers die zo op On The Level of Blue For You hadden kunnen staan. De knallers zijn wat mij betreft Two Way Traffic, Let's Rock, Movin'On en Frozen Hero (doet mij denken aan Is There A Better Way van Blue For You). The Winner heeft helaas de stijl van het latere werk, maar is eigenlijk niet onaardig.De andere nog niet genoemde nummers worden lekkerder na meerdere keren luisteren. Alleen waarom In The Army Now 2010 is toegevoegd is mij een raadsel want ik hoor haast geen verschil. Al met al een album wat iedere Quo liefhebber moet hebben !!

Als fan van het eerste uur van Status Quo is dit weer het vertrouwde Quo geluid.
Ik was verbaast om op you tube te zien dat Francis Rossi zijn wilde lange haren had verloren, maar het dit heeft zeker niet geleidt tot een ander Quo geluid.
Echt een aanrader voor de echte Quo fans.
Mijn zoon van 7 jaar vindt dit echte mannen muziek en staat te swingen als de CD op staat.
De jeugd heeft de Quo toekomst.

Het laatste album van Status Quo stamt uit 2007. De titel daarvan "IN SEARCH OF THE FOURTH CHORD" was een verwijzing naar alle kritiek dat Status Quo met slechts 3 akkoorden in staat bleek om talloze rock and roll nummers te maken. Het nieuwe album "QUID PRO QUO" bevestigt die kritiek wèl. Status Quo musiceert er - vooral in driekwartsmaat - lustig op los maar verliest nergens het enthousiasme dat hen door de jaren heen zo heeft getypeerd!
Voor de echte Quo-fan (die dit album ongetwijfeld al lang in huis heeft) is dit een risicoloze aanschaf. Hun helden maken weer variaties op het (rock and roll) thema. 14 nieuwe songs en een aangepaste versie van (het door het Nederlandse duo BOLLAND & BOLLAND geschreven) "In the army now" maken dit tot wéér een album van Quo dat het beluisteren meer dan waard is. Bij de limited edition zit dan ook nog een officiële bootleg van 10 live gespeelde hits die zijn opgenomen in Amsterdam en Melbourne.
Zoals gezegd: Status Quo liefhebbers hebben het album al in huis, maar als eerste kennismaking met deze muziekgiganten is een keuze uit de vele GREATEST HITS cd's een veiligere keuze!

Ongekend goed album, veruit het best sinds "Rock till you drop" en ik durf bijna wel te stellen dat het zelfs beter is.

Aan het begin van Let's rock zijn heel even de klanken van het door iedereen verguisde keyboard te horen, maar gelukkig is dat meer even.

Two way traffic, leave a little light on en let's rock zijn mijn persoonlijke favorieten.
Het is jammer dat Rick geen verborgen pareltjes als "One man band" uit zijn vingers weet te krijgen, maar het album zelf is er niet minder om. Het is weer de ouderwetste Quo sound van begin tot het eind en dat wat beloofd werd bij "Heavy traffic" wordt nu eindelijk waar gemaakt.

Klein minpuntje dan toch, op de live cd is goed te horen dat de stemmen van de heren en dan met name van Francis inmiddels geen 30 meer zijn en soms toch wel wat te kort schieten, iets wat me bij het laatste concert ook al een beetje op viel.

Is terug de oude.