Rauwe dagen

Dit prachtige intieme en liefdevolle boek over het verlies van haar ouders heb ik in een ruk uitgelezen. Wat gunt ze de lezer een dappere en eerlijke blik in haar hart en ziel. Geconfronteerd met gedachten en gevoelens die we allemaal liever niet zouden hebben maar die er uiteindelijk toch gewoon zijn en mogen zijn. En om die op ook nog eens op deze manier met de lezer te delen vergt grote moed.

Kortom, meer dan een aanrader, een troost en levensles voor iedereen lijkt me.

In haar eerste autobiografische roman stijgt Rita Spijker boven zichzelf uit. In dit boek is de werkelijkheid schokkender dan fictie. Rita beschrijft in de inmiddels herkenbare eigen stijl de dramatische gebeurtenissen rond de dood van haar ouders, haar gedachten en gevoelens en daarin spaart Rita zichzelf niet.
Dit boek gaat over dood, mededogen, familie en bovenal liefde. En dit boek gaat over ondraaglijk lijden, euthenasie en een schreeuw om doorlopende aandacht voor dit thema.

Ik heb het in één adem uitgelezen en hoewel mijn beide ouders te jong zijn gestorven, ben ik blij dat zij én ik dit niet hoefden mee te maken.
En daarom moet iedereen dit lezen. Omdat het een prachtig boek is én als pleidooi voor de mogelijkheid om op een waardige manier afscheid te nemen van het leven.

Het nieuwe boek van Rita Spijker heb ik in een keer uitgelezen.
Het was een zeer herkenbaar maar ook confronterend boek. Vooral de duistere gedachten van de schrijfster waren indrukwekkend. Gedachten die je zelf haast niet zou durven denken.
Toch zit er genoeg liefde in het boek. Liefde voor de ouders. Hoewel de relatie met haar vader een " haat liefde " verhouding was.
Haar mooie natuurbeschrijvingen zijn een luchtige noot in het geheel. De beschrijvingen van vogels zijn prachtig.
Kortom, het is een boek dat ik niet snel zal vergeten.

Gezien de revieuws die hieronder het boek stonden leek het mij een interessant boek. Er staat 192 pagina, nou het bevat maar 157 pagina's en de helft ervan is LEEG, als ik dit had geweten had ik het boek niet eens gekocht. Buiten dat om is het wel een meeslepend boek, je voelt en doorgaat precies wat de hoofdpersoon meemaakt in het boek alleen lijkt het alsof er iets ontbreekt. Erg teleurgesteld al hoewel ik een liefhebber ben van literatuur met een opbouwend en eindeloos meeslepend boek heb ik tot mijn verbazing dit boek in 2uur uitgelezen. Als ik de pagina's tel zijn het er waarschijnlijk in totaal 100.

Heb het in 1 keeruitgelezen

ontroerend, liefdevol, hartverscheurend eerlijk. wat een boek, net een film, in één ruk uitgelezen. zo prachtig spannend hoe rita dit bijna ongelooflijke verhaal over het verliezen van haar ouders vertelt. zo veel herkenning over hoe verschillend je tegen ouders aan kunt kijken. zo openhartig ook over al die gemengde gevoelens over schuld en schaamte. zo eerlijk over haar kijk op leven en dood. zo mooi geschreven. wat een lief en leed, haar beste boek!

Als "niet ervaren lezer" heb ik dit boek toch in 1 keer uitgelezen. Rita Spijker heeft me in haar eigen taal meegenomen, in emotie en in handelen, naar haar leven van toen en nu. Beeldend verteld ze over haar relatie met haar vader en moeder. De worsteling die wordt ervaren om van het leven naar de dood te kunnen/mogen gaan wordt van alle kanten belicht.

Ik lees veel boeken en deze hoort voor mij bij de toppers. Ik heb het boek in één adem uitgelezen. Een heel mooi, en ook verdrietig boek.
Het is heel direct en “op de huid” geschreven. Zo invoelbaar, alsof je als lezer als een schaduw met de hoofdpersoon meereist en alles mee beleeft. Het is een erg persoonlijk verhaal met herkenbare situaties in relaties tussen broers en zussen en de band met ouders. Mooi om te lezen over de kracht van de familieband als het er echt op aan komt.
Een heel openhartig boek, waarin de schrijfster ook zichzelf niet spaart. Met een schijnbaar simpele pennenstreek roept ze een hele wereld op. Kortom een geweldig boeiend en aansprekend boek.
Mooi om aan een vriendin cadeau te doen!

Prachtig beschreven beleving van een dochter die haar ouders verliest. Met scherpe pen genoteerde ervaringen die voor veel mensen on- of voorbewust blijven en juist daardoor ‘verlichtende’ herkenning oproepen. Heel persoonlijk en tevens uiterst universeel. Volgens mij gaat dit boek meedoen in maatschappelijke discussies over onnodige levensverlenging, euthanasie en schrijnende toestanden in de ouderenzorg. Tegelijkertijd is het een –soms poëtische en originele- vertelling van een vrouw die authentiek durft zijn en dus dicht bij huis blijft. Een troostend geschenk voor velen!

Zo herkenbaar dit. Zit/zat er midden in.
Makkelijk leesbaar en pakkend geschreven.