Re-play nog een kans om het over te doen. anders. beter

Yassien wordt keer op keer getreiterd, uitgescholden, geslagen, geschopt en vernederd door een groep jongens. Yassien is dom en Yassien is dik, klein en lelijk. Voor de groep jongens een reden om hem te pesten. Vaak sluit Yassien zich op in de wc, om te proberen de jongens te ontwijken. Maar dat lukt niet altijd en dan wordt hij alsnog te grazen genomen.

'Hoe laat zou de school dichtgaan?'
'Zouden ze alle klassen langsgaan?'
'Zouhair is het ergste van allemaal.'
'Hoe lang kun je je blijven verstoppen?'

Zo’n twee à drie keer in de week wordt Yassien met de dood bedreigd, soms met een reden en soms ook niet. En dan loopt het uit de hand….

Re-play gaat over jongeren uit achterstandswijken en probleemgezinnen. Jongeren die te maken hebben met een heleboel vooroordelen. Jongeren die op een school in Amsterdam West zitten, waar het merendeel van de leerlingen allochtoon is.

Het eerste hoofdstuk verteld wat er echt is gebeurd. Hoe een jongen die gepest wordt tot het uiterste wordt gedreven met alle gevolgen van dien. Maar dan begint de schrijver een verhaal te vertellen. Een verhaal over hoe het ook had kunnen gaan.

De schrijver wordt uitgenodigd voor een lezing op de bewuste school in Amsterdam. Een school waar constant problemen zijn, de school van Yassien. De lezing zou gegeven worden aan drie groepen van maximaal dertig leerlingen, maar als het zover is staat de schrijver voor een groep van zeker honderd leerlingen. En dus niet allemaal de makkelijkste. Met veel moeite weet hij enige aandacht van de leerlingen te krijgen. En dan valt zijn oog op een foto. Een foto van een brug in Bosnië-Herzegovina, voormalig Joegoslavië. De brug is tijdens de oorlog daar verwoest maar na de oorlog herbouwd.
Even later komt hij met het op het eerste gezicht onmogelijke idee: met al deze leerlingen gaan kijken hoe de brug er nu bij staat.

'Ik wil met deze leerlingen het verhaal van die brug gaan ervaren. Daar, ter plekke. Om ze iets mee te geven dat ze hun leven niet zullen vergeten.'

In Re-play krijgen de jongeren les in respect te hebben voor elkaar en om anders naar elkaar te kijken. Dat schelden en vechten niet de oplossing is. Dat het er niet om gaat of je zwart of wit bent, Marokkaan of Turk, rechts of links. Dat mensen met verschillende achtergronden in vrede kunnen samenleven. Maar ook dat het belangrijk is om te geloven in jezelf.

'Als je blijft geloven in je eigen dromen, dan komen ze uit. Wat jij wilt, dat gebeurt ook. Maar dan moet je er wel voor gaan.'

Tevens verteld het verhaal dat er niet altijd een goed uitzicht wordt geboden aan de jongeren, waardoor ze aan de verkeerde kant van de maatschappij terechtkomen.
Re-play is een boek met een waardevolle les. Een waardevolle les voor de jongeren maar ook zeker voor de volwassenen.

Superleuk boek. Ik las 'm in één stuk door. Ik was geëerd om een van de eerste te zijn die dit boek heeft gelezen. Het is gebaseerd op een waargebeurd incident in Amsterdam-west wat heel triest was. Desalniettemin, door de indeling van het boek, waarom het boek ook 'Re-play' heet, wordt het verteld hoe dingen ook anders konden gaan. Ik heb me om veel stukken suf moeten lachen, omdat het ook op zo'n leuke manier geschreven is. Wat natuurlijk niet minder belangrijk is, is dat de schrijver een rijke woordenschat heeft en een goeie grammaticale opbouw, waardoor het lezen vloeiend gaat.

Zonder veel te verklappen; Als je het boek uit hebt leg je 'm terug op de plank met een belangrijke les. Daarom vind ik dit boek een aanrader voor zowel jongeren als ouderen.