Red Tails An Oral History of the Tuskegee Airmen

In de tweede wereldoorlog heerste er binnen de Amerikaanse strijdkrachten nog steeds een strikte rassenscheiding. Een effect daarvan was, dat in de officiële geschiedschrijving nauwelijks of geen melding werd gemaakt van de grootse bijdrage die Amerikanen van Afrikaanse afkomst op de slagvelden en in de lucht hebben geleverd. Dit boek vormt een bijdrage om dat onjuiste beeld recht te zetten, toegespitst op jachtvliegers.

Zwarte Amerikanen waren net zo geïnteresseerd in de luchtvaart als hun blanke mede-Amerikanen, maar aan de eersten werd de toegang ontzegd. Uit het boek blijkt de moed en de onverzettelijkheid van een aantal zwarte Amerikanen om ondanks alle tegenwerking toch te leren vliegen. Ten slotte werd in 1941 als experiment een "Black Eagle Squadron" gevormd in Tuskegee, Alabama, waar zwarte jongemannen tot gevechtspiloot werden opgeleid. Het boek beschrijft de moeilijkheden die zij moesten overwinnen. Vooral in verband met de rassendiscriminatie in het diepe zuiden van het land.

In april 1943 arriveerde het eerste "zwarte" (99th) squadron gevechtsvliegers in Casablanca, toen Frans Marokko. Zij namen deel aan de strijd in Noord-Afrika, Sicilië en later op het vasteland van Italië, zoals het bruggenhoofd bij Anzio. Steeds weer komt naar voren dat deze "zwarte" vliegers op twee fronten strijd moesten voeren: ten eerste tegen discriminatie van blanke landgenoten, en ten tweede tegen de Italiaanse en de Duitse vijanden.

De 4 squadrons van Fighter Group 332 vlogen met roodgeschilderde "staarten" (red tails), net als de Duitse aas uit de eerste wereldoorlog Manfred Von Richthofen. De zwarte vliegers wilden duidelijk maken wie ze waren, tegenover de Duitse tegenstander, maar ook jegens de Amerikaanse bommenwerpers die zij escorteerden bij aanvallen tot boven vijandelijke doelen. Deze uitgebreide escorte werd mogelijk toen ze de beschikking kregen over het fantastische Mustang P-51 gevechtsvliegtuig, dat met extra brandstoftanks kon worden uitgerust.

Bijna nooit werd een Amerikaanse bommenwerper door Duitse vliegtuigen neergehaald wanneer zij de zwarte piloten van de "Red Tails" als escorte hadden, zelfs toen de vijand later vloog in de snelle Me-262 straaljager. De Duitsers gingen voor Red Tails meestal op de vlucht. Vele Amerikaanse bemanningen van bommenwerpers, onder wie de latere presidentskandidaat George McGovern die toen piloot was, hebben hun leven te danken aan de zwarte jachtvliegers in hun "Red Tail" Mustangs.

Het boek wordt gepresenteerd als een "gesproken geschiedenis" (Oral History), en is dan ook vooral een aaneenschakeling van interview-teksten en opgeschreven herinneringen van de veteranen. Het verhaal komt daardoor soms wat rommelig over, maar is wel altijd heel authentiek en origineel.
Met respect en bewondering kunnen wij in dit boek kennis nemen van de grote moed en toewijding die zwarte Amerikanen hebben getoond, voor een vaderland dat hen in die tijd discrimineerde, maar dat zij desondanks zonder aarzeling hielpen verdedigen.