Reislust

Amber heeft een relatie met Pjotr, een onstuimige relatie kun je het wel noemen. Nadat hij voor de zoveelste keer drugs heeft gebruikt en “out” gaat in het bijzijn van Amber, gooit zij het roer om, althans, als zij het ontbrekende geld van een werkreis naar Ghana van haar vader krijgt. In Ghana ontmoet zij haar zielsverwant Pretface, een stokoude en blinde man. Hij neemt Amber mee op een reis naar haar innerlijke zelf. Als zij plotsklaps doodziek in een ziekenhuis belandt in Ghana, maakt iedereen zich zorgen, zal Amber herstellen, krijgt zij de goede band met haar vader waar zij zo naar hunkert en waar is Pjotr in dit verhaal?

Afijn, ik vind Reislust dus geen chicklit, maar wat is het dan wel? Ik zou dit geen literatuur of literaire roman durven te noemen, dus houd ik het op een leuke en frisse roman, geen zoet en klef romantisch verhaal, wel af en toe een hitsige scene (maar gelukkig zonder alle details, dus geen 50 tinten paars, grijs, groen of blauw). Reislust vind ik vooral het luchtige verhaal van een 37 jarige vrouw die op zoek is naar zichzelf.

Mocht je een leuk en fris tussendoor boek zoeken, dan is Reislust een aanrader, je leest het in een paar uurtjes uit en geniet daarna nog wat na van o.a. Pretface en de ontroerende waterval scene.

Amber (37) heeft grote moeite met het vinden van de ideale man. Als ze eindelijk meent hem gevonden te hebben, blijkt hij een drugsprobleem te hebben. Hij heeft kinderen uit een vorig huwelijk maar Amber wil ook graag kinderen van hen beiden. Haar lief vindt twee echter wel genoeg. Na de zoveelste keer dat ze hem bij elkaar moet rapen omdat hij out gaat door het de drugs, heeft ze het helemaal met hem gehad en neemt ze een pauze in hun relatie. Ze vertrekt naar Afrika in de hoop rust te krijgen en zichzelf daar terug te vinden. Door de ontmoeting met een oude man, die haar laat vertellen over haar verleden en de strubbelingen met mannen, komt Amber er langzaam maar zeker achter wat belangrijk is in haar leven.
Het verhaal wordt luchtig en met vaart verteld. De belevingen van de hoofdpersoon zijn humoristisch beschreven, met een egoïstisch trekje waardoor je als lezer al snel in de gaten krijgt wat er mis is met Amber.

Amber, de hoofdpersoon in dit verhaal, is de vrouw die ik herken in mezelf. En ik denk dat ik niet de enige vrouw ben die dit gevoel heeft bij het lezen van ‘Reislust’. Amber is de vrouw die ik herken in mezelf, maar ook de vrouw die ik graag zou willen zijn. De stap die zij maakt om op zoek te gaan naar de oorzaak van haar problemen, die stap wil ik nog zetten. Amber kiest ervoor om anderen te gaan helpen door vrijwilligerswerk te gaan doen in Afrika. Volgens mij ook de juiste keus. Even weg van je bestaande wereld, opent je ogen. Maar volgens haar vader loop je daardoor weg van het werkelijke probleem. Je lost niets op door op reis te gaan (herkenbaar toch?). Maar is dat wel zo…

Een heerlijk boek om op een zonnige zomerdag te lezen in je hangmap, op het stand of gewoon op een regenachtige dag op de bank. Die dagen komen trouwens vaker voor in Nederland, dus iets sneller de kans om ‘Reislust’ erbij te pakken.

Ga je op reis en heb je nog geen boek: neem dan ‘Reislust’. Je bent zo op je bestemming.