Shorland

In de vaderlandse popmuziek is de o zo normale buurman het ijkpunt van de ambities. 'Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.' Dat soort polderkolder, hoor je maar al te vaak. Mag het een keertje anders? We willen ook eens een vette portie 'attitude, maaaan!' Stoere gasten die rocken zoals het in Cool Brittania zo heel gewoon is. Eindelijk is er een Nederlandse band opgestaan, die daar voor recht voor z'n raap voor uit durft te komen: Moke. Dat zijn echt je buren niet. Beluister hun debuutalbum Shorland en je hoort ook een vette productie die klinkt als een Britse klok plus een tiental nummers waarmee je de concurrentie internationaal zonder pardon kunt aangaan. Niet voor niks speelde Moke op verzoek van hun held en stijlicoon zelf reeds in het voorprogramma van 'the Modfather' Paul Weller in diens eigen Londen. Hoe zit het met de inhoud? Niet om duur te doen, maar echte kunst gaat ergens over. Dat klopt hier ook. Misschien is het een vies woord, maar Shorland zou je een conceptalbum kunnen noemen. Niet dat het ooit zo bedoeld is, maar er blijkt een rode draad door alle nummers te lopen. Zanger Felix Maginn is oorspronkelijk een Belfast kid. Hij heeft dus nogal het een en ander meegemaakt in het door sektarisch geweld geteisterde Noord-Ierland. 'Rock 'n' roll is voor mij meer dan alleen gitaren en drums, er mag best iets meer in zitten. De boodschap van dit album is heel positief. Je moet niet blijven kijken naar het verleden, maar je moet het vizier richten op de toekomst. We moeten samenleven om voort te gaan.' Wie niks heeft met goede popteksten, houdt schitterende melodieuze nummers over met een lekker indie poprandje. Wie wil, kan meezingen als een heuse Ier. De release van het album markeert het einde van een tijdperk, waarin de band naar zijn juiste vorm heeft gezocht. Het begint met vele audities, en het eindigt met een band waarin alle puzzelstukjes op de juiste plek zijn gevallen. 'Het is net als in de film The Magnificent Seven,' vergelijkt Maginn dit proces. 'De held in de film kon de gunslingers die een Mexicaans dorp bedreigde niet in z'n eentje aan. Dat kon alleen met behulp van een groep toegewijde volgelingen.' Zo is het met Moke ook gegaan. "De beste vriendschappen worden opgedaan in de loopgraven, verduidelijkt Maginn. Phil Tilli, zijn onafscheidelijke sidekick, bevestigt dit beeld: 'De enige gast met wie ik ooit in Nederland dit soort band zou kunnen beginnen, was Felix.' Drummer Rob Klerkx, een van Maginns oude strijdmakkers, toetsenist Eddy Steeneken en bassist Marcin Felis completeren de line-up. Met deze band moeten ze de wereld aankunnen. Zo klinken ze ook: strak, vet en onontkoombaar. De titel Shorland slaat op de Jeepachtige terreinwagen van de bezetter, die de inwoners van Belfast altijd zo veel angst inboezemde. ' Emigration Song' gaat over Maginns vertrek uit Ierland. 'Ik kon niet anders dan maar weggaan,' zegt Maginn. 'Het ging niet eens zozeer om het ontbreken van een goede toekomst daar, als wel om dat ik daar niet kon doen wat ík wilde doen. De situatie was veel slechter bij mijn vertrek destijds.' Je kunt de man weghalen uit Ierland, dat betekent niet dat Ierland weg is uit de man. 'Van mij mag je vasthouden aan hetgeen je dierbaar is. Met 'n vlag wapperen, kan geen kwaad, zolang je er maar geen nare bijbedoelingen bij hebt.' Line-up: Felix Maginn: guitar, vocals Phil Tilli: guitar Marcin Felis: bass Rob Klerkx: drums Eddy Steeneken: keyboards