Sister My Sister

Ik vind de film echt prachtig,
erg mooi gefilmt, goed acteerwerk,
Een woord erg mooi

Het verhaal berust op feiten: de feiten in de affaire Papin. De zussen pleegden de moorden in 1933. Het proces deed veel stof opwaaien. Als bij wonder ontsnapten zij aan de guillotine, mede doordat de surrealisten het luidkeels voor ze opnamen.

Deze verfilming is gebaseerd op het stuk van Wendy Kesselman. Ze is hyperesthetisch en Fassbinderiaans. Het acteerwerk is top. Je wordt meegenomen in die koude wereld van kille morgens, ongezellig provincialisme, kerkbezoek en de hartverscheurende isolatie van de meiden in hun "Achterhuis", of beter, Bovenkamertje. Vrouwen die nog als meiden gewerkt hebben in deftige huizen, vertellen ons van de terreur die zij continue ondergingen. Die voortdurende sfeer van angst, afhankelijkheid, sadistisch gezeur, lasterende prietpraat en haat weet de film welhaast griezelig goed op te roepen.

In het stuk van Jean Genet (De Meiden, uit 1947) spelen de sadomasochistische rollenspelletjes die de zussen er op na houden, als "de katten van huis zijn", en die welbeschouwd het bloedbad aankondigen, een belangrijke rol. In deze versie van de gebeurtenissen ontbreekt dit aspect.

Sister My Sister is een film met veel stiltes en een gespannen sfeer door de strenge en bazige Madame Danzard en de druk die op de zusjes ligt om goed in de huishouding te presteren. Lea en Christine werken bij Mme Danzard en haar dochter Isabelle in huis als dienstbodes. Ze zijn opgevoed in het klooster door nonnen. Hun moeder geeft meer liefde aan Lea dan aan Christine. Christine is erg moederlijk en zorgzaam tegenover haar jongere zusje, maar ook enorm jaloers. Ze wil Lea helemaal voor zichzelf hebben. Het gebrek aan liefde in hun leven, zorgt voor een groot gemis en ze zoeken de warmte en aandacht bij elkaar. Er ontwikkelt zich een seksuele relatie, waar Mme Danzard en Isabelle niets van mogen weten. Het loopt flink uit de hand als de spanningen in huis toenemen en Mme Danzard de meisjes uitscheldt en dreigt ze van elkaar te scheiden. Ik vind het spannend en ontroerend. De zusjes hebben een zwaar verleden en dat is goed te merken in de film. Dit komt o.a. door de beelden die je tussendoor ziet waar ze nog klein zijn. Die verduidelijken de huidige situatie. Ik vind het aan de ene kant begrijpelijk dat ze zo hecht met elkaar worden, maar aan de andere kant vind ik hun verhouding te ver gaan en geen normale zus-zus relatie meer. Hun uiteindelijke daad is schokkend en dat hadden ze niet mogen doen. Wel vind ik dat Mme Danzard veel aardiger en geduldiger had kunnen zijn. De nare sfeer komt perfect over en de stiltes versterken de spanning, maar ik vind de manier waarop de moord aan het eind gefilmd is niet zo best. Je ziet van alles door elkaar heen en je ziet het niet echt gebeuren. Dat had wat mij betreft beter gekund, zodat het een stuk heftiger en aangrijpender overkwam. De actrices kende ik nog niet, behalve Jodhi May (Lea) uit Tipping The Velvet. Ik vind dat ze allemaal sterk en geloofwaardig acteren. Het verhaal is waargebeurd en ik vind het redelijk verfilmd, maar het sleept mij net niet helemaal mee.

het is wel een heftig verhaal maar ik vind er persoonlijk weinig diepgang in zitten.
ik zal um geen tweede keer op zetten