Te voet naar Jeruzalem Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. een solotocht van 184 dagen

Geschreven bij Te Voet Naar Jeruzalem

Een prachtig verhaal van dromen die uitkomen.Sebastien de Fooz heeft zijn belevingen tijdens de voettocht van Gent naar Jeruzalem op een ongelofelijk goede wijze op papier gezet.Je leeft op elke bladzijde met hem, en de mensen die hij ontmoet, mee.Door dit boek besef je dat heel veel vooroordelen over bepaalde mensen totaal misplaatst zijn,de goedheid en de gastvrijheid die Sebastien de Fooz mag ontvangen van de mensen onderweg is ernorm.De mensen die het minst bezitten geven hem het meest.
Een boek dat je gelezen en beleefd moet hebben!

Geschreven bij Te voet naar Jeruzalem

Het is een prettig boek om te lezen, nooit saai. Daarnaast heeft het een boodschap. Een aanrader, zeker voor iemand die van reisverhalen houdt.

Geschreven bij Te voet naar Jeruzalem

Wat ik goed vind aan dit artikel: toegankelijk.

Geschreven bij Te Voet Naar Jeruzalem

Wat een slecht boek! De Fooz is een franstalige Gentenaar, katholiek opgevoed, die het in zijn hoofd haalde om "Te voet naar Jeruzalem" te trekken en vervolgens verslag uitbracht van deze "solotocht", (al was "egotrip" een betere omschrijving geweest). Deze (puur prestatiegerichte) man lapt de meest elementaire spelregels van mentale en spirituele hygiëne aan zijn laars, (zo loopt hij op een bepaald moment "dertig kilometer onder een loden zon zonder water" bij zich te hebben) en de nonsens die hij bijwijlen uitkraamt kan dan ook niet verbazen. Helemaal potsierlijk wordt het als de Fooz zich ontpopt als een soort "geestelijk begeleider" en bijvoorbeeld in Istanbul een preek afsteekt tegen een zekere Aida. In plaats van de dame nabij te komen in haar verdriet, hangt hij met grote gretigheid de betweter uit. Diezelfde moraliserende ondertoon klinkt trouwens in het hele boek door.
Voorts zit de Fooz ook tjokvol opgekropte en onverwerkte agressie: iedereen die zijn pad kruist en hem niet zint, krijgt verwijten naar het hoofd geslingerd, ("Schoften!"). Als een ambtenaar hem verbiedt op de sporen van een drukke spoorlijn te lopen, klinkt het, (pretentieus als altijd): "Ik word er zo moe van! Ik ben het beu om telkens weer de les gelezen te worden en de instructies van anderen te moeten opvolgen." En ronduit pijnlijk wordt het als een straatarme Turkse deugniet zijn zonnebril probeert te stelen: de Fooz begint hem zelfs te slaan met zijn pelgrims-staf, (wie is hier de schoft?). Enkele dagen eerder zat de Fooz wel nog met papa en mama in een vijfsterrenhotel uit te rusten van zijn belachelijke krachtpatserij.
Want laten we wel wezen: van een solotocht is totaal geen sprake. Om de haverklap komen vrienden en familieleden Saint-Sébastien achterna gevlogen om hem (op hùn kosten uiteraard) in de watten te leggen in de allersjiekste hotels. Tja, zo kan ik ook de bedelmonnik uithangen. Kortom: oubollige prietpraat van een heilig boontje. Een mens zou er om lachen als het niet zo intriest was.