The Artist Oscar Academy Award winnaar voor Best Picture

Het is weliswaar een arthouse film, maar ik denk dat het een veel groter publiek kan bereiken.

Het verhaal gaat over een acteur die groot is in tijden van de stomme film (zonder geluid dus). Wanneer de films met geluid steeds populairder worden, probeert hij zich hier tegen te verzetten.

De film is ook echt als een stomme film gemaakt, maar sneller gemonteerd. De muziek, de stijl, de sfeer is echt die van vroeger. Heerlijk.

Zelf zat ik van het begin tot het einde geboeid te kijken naar de film. Het is vernieuwend, zeer grappig en ook wat dramatisch.

Wanneer je de film slechts plaatst in je vakje 'arthouse' doe je de film misschien te kort. Ik geloof dat de film voor een breder publiek geschikt is. Het is toegankelijk, grappig en vertelt echt een verhaal.

Goede muziek, mooie beelden, origineel en sterk geacteerd. Zelfs door het hondje trouwens!

Heerlijk: zwart/wit, stomme film, fantastische hoofdrolspelers. Lekker nostalgisch, alsof je naar een film uit het oude Hollywood kijkt.
Ik had the Artist in de bioscoop gezien en ik was er helemaal weg van, dus ik besloot 'm dan ook meteen op dvd te bestellen. Jammer was dat (op de dvd) de enige gesproken tekst, eigenlijk de clou van de hele film, in de verkeerde taal was. Hierdoor was voor mij deze versie van de film nogal een deceptie. De taal kon ook niet anders ingesteld worden, aangezien het eigenlijk een stomme film is en er dus geen taalopties staan op de dvd. Erg jammer.

Ik had nooit gedacht dat er in het jaar 2012 nog eens een 'stomme' film bekroond zou worden met meerdere Academy Awards (Oscars). Na het zien van deze film, eigenlijk na de trailer al, vond ik dat meer dan terecht. Ook vind ik het verbazingwekkend dat in deze tijd een dergelijk project nog gefinancierd kan worden.

Het acteerwerk is geweldig en het camerawerk doet echt denken aan films van het 'oude' Hollywood.

Deze film is nostalgisch Hollywood in een nieuwe jas.

Verrassend, dat iemand nog een stomme film durft te maken. Des te meer waardering omdat er ook nog veel prijzen mee gewonnen zijn.
Zelf hou ik niet van Hollywood spektakel wat alleen nog maar uit special effects lijkt te bestaan. Dit is letterlijk een ouderwetse film waarin goed geacteerd wordt en de chemie van het scherm spettert.

Het verhaal van een acteur uit 'stomme films' die met zichzelf en de wereld in de knoop komt te zitten wanneer de films met geluid zijn intrede doen.

Ik vind de film heel origineel. Gemaakt zoals een echte stomme film (zonder gesproken woorden) en ik heb het geen moment gemist. En dat terwijl ik (op Laurel en Hardy na) geen enkele stomme film in mijn leven heb gezien.

De chemie tussen de hoofdrolspelers is geloofwaardig, het hondje verdient op zichzelf al een oscar voor zijn komisch talent en de muziek in de film is erg meeslepend. Ik mis totaal niet dat er niet gesproken wordt en zou graag nog meer van deze films willen zien.

Ik heb gelachen en ademloos genoten. Ik weet niet of iedereen de film leuk zal vinden, aangezien het natuurlijk wel een film is die totaal anders is dan de gemiddelde hollywoodfilm. Maar juist daarom misschien wel een aanrader!

Ik heb deze film met heel veel plezier in de bioscoop bekeken en kan niet wachten om het op dvd te bestellen.

The Artist is een stomme film. Letterlijk dan, want er wordt niet in gesproken. In de andere betekenis van het woord is deze film verre van stom. Het is wel een gewaagde film. Anno 2011 het lef hebben om een stomme film te maken, ook nog eens in zwart wit gefilmd, kun je toch wel bijzonder noemen. Dat de film vervolgens een groot succes werd, en zelfs de Oscar voor beste film binnenhaalde, is misschien nog wel bijzonderder.
Dit succes is niks minder dan terecht. De Artist is een intrigerend kunstwerk geworden, en een ode aan de film in het algemeen. Er wordt een interessant beeld geschetst van de tijd waarin het zich afspeelt.
1927, Hollywood. George Valentin, een getalenteerd acteur en filmmaker van Stomme films krijgt flinke concurrentie als de eerste geluidsfilm uitkomt. Hij moet er niks van hebben en blijft stug vasthouden aan hoe het was. De geluidsfilm trekt volle zalen, het opkomend acteer talent Peppy Miller ontpopt zich tot ster en de zalen van Valentin blijven deprimerend leeg. De duidelijke band tussen hem en Miller maken het er niet bepaald gemakkelijker op. Valentins status zal dalen tot een dieptepunt. Het is een simpel, maar goed verhaal verwerkt in een film waarin de acteurs het geheel van hun mimiek moeten hebben. En dit gaat ze uitstekend af. De chemie tussen Jean Dujardin (George Valentin) en Berenice Bejo (Peppy Miller) spat van het scherm. Ze acteren meer dan uitstekend. Daarnaast heeft de film veel humor (let op het hondje, dit is echt geweldig), overtuigend drama, en zelfs spanning. Daarnaast bevat de film een scene die op creatief vlak extreem uitblinkt. Dit is echt heel erg origineel en er wordt op unieke wijze gespeeld met geluid, of eigenlijk juist de afwezigheid hiervan. Deze scene is een van de vele hoogtepunten van de film. Tot slot draagt de prachtige muziek, die praktisch continue te horen is, en gespeeld werd door een groot orkest, bij aan de uitzonderlijk mooie, bijna romantische sfeer die in de film gecreëerd word. Dit maakt het tot een film ervaring die niet alleen mooi is om naar te kijken, maar ook nog eens om naar te luisteren. Zo wordt het ontbreken van spraak goed opgevangen.
The Artist is een unieke film. Niet omdat het een "stomme" zwart wit film is, maar met name omdat dit nog werkt ook. Omdat de kijker geïntrigeerd blijft kijken. En het bijzondere camerawerk draagt bij aan de fantastische kijk ervaring die The Artist biedt.
Ja, The Artist mag zich een moderne (of eigenlijk juist ouderwetse) klassieker noemen. Een unieke, creatieve film met uitmuntende acteerprestaties en een mooi verhaal. Een ode aan de film. Een ode waar de film wereld trots op mag zijn.

Wat ik goed vind aan dit artikel: goede kwaliteit.

The Artist vertelt het verhaal van de absolute ster uit het stomme-film-tijdperk, die langzaam overbodig wordt in het tijdperk van de pratende film. Stilistisch, fraai, kunstrijk gefilmd. Het zwart-wit zorgt voor een gepaste ambiance. Dit was een zware favoriet bij de Oscars en dat is volkomen terecht. Een boeiende kijk op een verloren era, met humor en drama.

ik had hele hoge verwachtingen van deze film gezien de verhalen toen der tijd.
En ik moet toegeven dat het verrassend is om naar een zwart wit film te kijken waar praten totaal niet aan de orde is en je het puur van de mimiek moet hebben.
dat het daarom een knap straaltje acteerwerk is dat valt niet te ontkennen.
ook het hondje is geweldig.
je kan duidelijk de chemie voelen maar doordat er niet wordt gepraat maakt het tevens de film erg lang om naar te kijken waardoor je soms eraan kunt storen of uit vervelen.
Na 15min had mijn man het al gehad.
Wel afgekeken maar heel snel opnieuw kijken zal ik niet doen.